Lullaby’ s PART
วันนี้ฉันมีแค่เวรเช้า แถมเมื่อวานได้ไปกินชาบูกับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจด้วย
ได้เล่นกับหลานด้วย เราสนุกกันมากเลยล่ะ
แต่ใจมันก็อดนึกถึงคนนิสัยไม่ดีคนนั้น
จะเสียใจไหมนะที่ไม่ได้กลับด้วย รู้สึกผิดนิดหน่อย แต่ก็นะ
ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะกลับด้วย ไม่รู้ด้วยแล้ว
เย็นวันนั้น
“ฮ่าๆ งั้นเหรอครับ” เสียงทุ้มคุ้นหูคุยกันมาจากหน้าแล็บส่วนที่ใช้รับเจาะเลือดผู้ป่วยนอกแว่วมา
ฉันที่เพิ่งเอาเลือดไปให้พยาบาลอีอาร์ (ห้องฉุกเฉิน : Emergency Room)
เดินกลับมาได้แต่เม้มปาก
ทำตัวลีบๆ เดินเข้าห้องไป
แต่..
“อ้าว ลัล นี่หมอแซมมารอแหนะ มีนัดทานข้าวกันเหรอ” พี่สาว
รุ่นพี่ฉันที่อยู่ห้องฮีมาโตกับพี่โป้งยืนคุยกับเขาอยู่เอ่ยทัก
“เปล่านี่คะ ขอตั..”
“วันนี้วันเกิดพี่” หมอแซมเอ่ยขึ้นเบาๆ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยมีประกายแปลกๆ
“แล้วยะ.. สุขสันต์วันเกิดค่ะ” กำลังจะพูดว่า แล้วยังไง ก็ดูใจร้ายไปหน่อ
