เย็นวันนั้นเขามารับจริงๆ แก้มมองด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร เค้าพกสเปรย์พริกไทย ไม่ยอมให้เกิดเรื่องไม่ดีหรอก”
แก้มพยักหน้าแต่ก็ยังกังวล
ฉันเดินตามเขาไป แต่ก็จะขับรถไปเองอยู่ดี
“เราอยากกินอะไร”
“เดี๋ยวค่ะ”
“ว่าไง พี่ไม่ยอมให้เราหนีแล้วนะ”
“ถ้าแบบนั้น ฉันเลือก แล้วคุณต้องกินที่ฉันตักให้เท่านั้น ไม่งั้นก็ไม่ไปค่ะ”
“ตามใจ แล้วอยากกินอะไร”
“ส้มตำ ไก่ย่าง ต้มแซ่บ” พูดแบบคิดมาแล้ว เขากินเผ็ดไม่เก่งนี่นา หึๆ
เขานิ่งไปแล้วพยักหน้า
“เอาสิ”
พอถึงร้านฉันก็สั่งเลย
“ตำปูปลาร้าแซ่บๆ เลยนะคะป้าคนสวย ไก่ย่างแล้วก็ต้มแซ่บนัวๆ ค่ะ”
“ออ ข้าวเหนียวสองด้วยนะคะ”
“ได้เลยแม่หนู รอแป๊บนึงนะจ๊ะ”
ฉันยิ้มให้ป้าแม่ค้า รอไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเสิร์ฟ
หมอแซมมองอาหารแล้วลอบกลืนน้ำลาย ดูก็รู้ว่าขยาดแต่ฟอร์ม
“หิวขนาดนั้นเลยเหรอคะ รู้ว่าน่ากิน นี่เลย ไม่ต้องเกรงใจค่ะ”
ฉันตักส้มตำพริกล้นๆ ใส่จานเ
