คัมภีร์มหาเวทย์สยบไพรี

หน่วยพันธุกรรม

ดนุสรณ์ใช้เวลศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับพลังปราณและจุดลมปราณบนร่างกายทั้ง361จุด รวมถึงการเดินพลังปราณและการหมุนเวียนของพลังปราณภายในร่างกาย รวมถึงการเก็บกักพลังปราณในจุดตันเถียรเพื่อเพิ่มพูนให้พลังปราณแข็งแกร่งขึ้น สิ่งเหล่านี้ดนุสรณ์ใช้เวลานับเดือนเพื่อศึกษาจนแตกฉานและเริ่มลงมือปฏิบัติเดินพลังปราณให้ไหลเวียนตามที่ตำราได้บันทึกเอาไว้

" ฮุ่ยจือ น่าแปลกนักที่มิมีผู้ใดมาเยี่ยมเยือนข้าเลย พวกเขามิรู้หรือว่าข้าได้ฟื้นคืนกลับมาแล้ว..." ดนุสรณ์แปลกใจไม่น้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะแม้แต่ผู้เป็นบิดาของคุณชายหมิงเซียนยังไม่เคยมาเยี่ยมเยือนเลยซักครั้งหลักจากที่เขาฟื้นขึ้นมานับเดือนแล้ว

" มิมีผู้ใดสนใจคนเรือนนี้หรอกขอรับคุณชาย.." ฮุ่ยจือตอบออกมาเบาๆ

" เช่นนั้นหรือ พวกเขาคงมองข้าเป็นพวกไร้ประโยชน์สินะ แต่มิเป็นไรหรอก ชีวิตแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว.." ดนุสรณ์ระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย

" ขอรับ " ฮุ่ยจือแปลกใจเล็กน้อยที่คุณชายของตัวเองไม่เคยตัดพ้อต่อผู้เป็นบิดาดังเช่นในอดีต แต่เป็นเช่นนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะเขาจะได้ไม่ต้องเห็นคุณชายของตัวเองเศร้าหมองอีกต่อไป

" ฮุ่ยจือ แล้วข้าจักเพิ่มพูนพลังปราณด้วยวิธีเช่นไรหรือจึงจะรวดเร็วกว่าการนั่งดูดซับพลังปราณในอากาศเช่นนี้..." ดนุสรณ์ถามออกมา

" ดูดซับผลึกปราณขอรับคุณชาย จักช่วยเพิ่มพูนพลังปราณให้กับคุณชายได้อย่างรวดเร็วขึ้น..." ฮุ่ยจือยกยิ้มเล็กน้อย

" อ่อ..แล้วข้าจักหาผลึกปราณได้จากที่ใด..." ดนุสรณ์ถามออกมาอย่างสงสัย

" ที่ห้องเก็บสมบัติขอรับ ผลึกปราณจักถูกตระกูลหมิงส่งมาให้กับคุณชายหนึ่งหมื่นก้อนในทุกๆเดือน ฮูหยินมี่เจินได้เก็บสะสมเอาไว้ให้กับคุณชายเรื่อยมาขอรับ และไม่เพียงเท่านั้นทางตระกูลมี่เองก็ได้ส่งผลึกปราณมาให้กับคุณชายอีกหนึ่งหมื่นก้อนในทุกๆเดือนเช่นกัน..." ฮุ่ยจือยกยิ้มเล็กน้อยเพราะในห้องเก็บสมบัติที่อยู่ภายในเรือนหลังนี้เก็บสะสมผลึกปราณเอาไว้เป็นจำนวนมาก เนื่องจากคุณชายหมิงเซียนไม่เคยนำออกมาดูดซับเลย

" เช่นนั้นก็ดีมิน้อย เจ้าช่วยพาข้าไปดูห้องเก็บสมบัติหน่อยได้หรือไม่.." ดนุสรณ์ในร่างของคุณหมิงเซียนยกยิ้มเล็กน้อย

" ได้ขอรับคุณชาย " ฮุ่ยจือยกยิ้มออกมาอย่างชอบใจเมื่อเห็นว่าคุณชายของตนเองสนใจที่จะดูดซับเพิ่มพูนพลังปราณให้กล้าแข็ง

ฮุ่ยจือเดินนำดนุสรณ์ออกจากห้องตำราตรงไปยังห้องเก็บสมบัติที่อยู่ติดกับห้องนอนของคุณชายหมิงเซียนนั่นเอง

" ฮุ่ยจือ ข้ายังมิได้ถามเลยว่าเจ้ามีพลังปราณอยู่ในระดับใด.." ดนุสรณ์เพิ่งนึกขึ้นได้

" ข้ามีปราณพิภพขั้นสูงขอรับคุณชาย.." ฮุ่ยจือยกยิ้มเล็กน้อย เขาเองได้รับการสนับสนุนจากตระกูลมี่เช่นกัน เพราะเขาต้องแข็งแกร่งเนื่องจากต้องคอยรับใช้คุณชายหมิงเซียนนั่นเอง

" หืม..ปราณระดับ5 ปราณพิภพขั้นสูงเช่นนั้นหรือ เจ้าแข็งแกร่งมากเลยสินะ..." ดนุสรณ์รู้สึกตกใจไม่น้อย

" มิเเข็งแกร่งหรอกขอรับ หากข้าแข็งแกร่งคงปกป้องคุณชายมิให้ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บเช่นนี้ได้..." ฮุ่ยจือทำเสียงเศร้าเล็กน้อย เพราะเขาไม่อาจปกป้องคุณชายของเขาได้จากการโจมตีครั้งก่อน

" อย่าโทษตนเองเลยฮุ่ยจือ ทุกอย่างถูกกำหนดโดยโชคชะตา ต่อจากนี้ข้าจักแข็งแกร่งขึ้นข้าสัญญา..." ดนุสรณ์ยกยิ้มเล็กน้อย

" ขอรับคุณชาย " ฮุ่ยจือพยักหน้าก่อนจะหยุดอยู่ด้านหน้าห้องเก็บสมบัติพร้อมกับนำป้ายหยกสลักสีขาวขนาดเท่ากับฝ่ามือออกมาจากแหวนมิติ ป้ายหยกสลักดังกล่าวมีฐานห้าเหลี่ยมถูกสลักอักขระเวทย์กำกับเอาไว้

!! วูบบบบบบบบบบบบบ !!

ฮุ่ยจือยกป้ายหยกสลักสีขาวขึ้นทาบกับเป้าฐานห้าเหลี่ยมด้านหน้าประตูบานประกบ ทำให้เกิดแสงรัศมีม่วงปรากฎขึ้นพร้อมกับวงเวทย์อักขระก่อนที่จะจางหายไป

ดนุสรณ์ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวงเวทย์เช่นนี้ และเข้าใจได้ทันทีว่าห้องเก็บสมบัติถูกผนึกเอาไว้ด้วยพลังเวทย์เพื่อป้องกันการเข้าออกของผู้คน

" เชิญขอรับคุณชาย.." ฮุ่ยจือพลักประตูของห้องเก็บสมบัติเบาๆ

!! แอ๊ดดดด...!!

เมื่อประตูห้องเก็บสมบัติถูกเปิดออกดนุสรณ์ได้ก้าวเดินเข้าไปทันที และเขาพบว่าภายในห้องแห่งนี้ถูกสลักวงเวทย์กำกับเอาไว้ที่ผนังห้องทุกด้าน แม้แต่พื้นห้องและเพดานก็มีวงเวทย์ถูกสลักกำกับเอาไว้ บนพื้นกลางห้องมีหีบสมบัติหลายร้อยหีบวางอยู่

" ภายในหีบเป็นผลึกปราณทั้งหมดเลยหรือฮุ่ยจือ.." ดนุสรณ์ถามออกมา

" มีเหรียญทองด้วยขอรับคุณชาย รวมถึงเครื่องประดับต่างๆของฮูหยินมี่เจินด้วยขอรับ ข้าได้เก็บรวบรวมทุกอย่างมาไว้ในห้องนี้ทั้งหมดแล้ว.." ฮุ่ยจือพูดออกมาพร้อมกับเปิดหีบสมบัติให้ดนุสรณ์ดู

" นี่น่ะหรือผลึกปราณ "ดนุสรณ์พูดออกมาเมื่อเห็นผลึกสีเขียวมรกตรูปทรงคล้ายกับไข่ไก่ขนาดเล็ก

" ขอรับ นี่คือผลึกปราณของคุณชาย " ฮุ่ยจือยกยิ้มเล็กน้อย

" อื้ม ข้าจักนำมันไปดูดซับ " ดนุสรณ์ยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

" ขอรับ เช่นนั้นข้าจักนำผลึกปราณบางส่วนใส่เข้าไปในแหวนมิติให้กับคุณชายนะขอรับ.." ฮุ่ยจือยกยิ้มเล็กน้อยเช่นเดิม

" ขอบใจเจ้ามาก.." ดนุสรณ์ถอดแหวนมิติของตนเองส่งให้กับฮุ่ยจือทันที

ดนุสรณ์ได้เรียนรู้ว่าโลกใบนี้มีเครื่องประดับที่ถูกสร้างให้เป็นพื้นที่ของมิติเพื่อเก็บของ ทุกอย่างเหมือนในนิยายจีนกำลังภายในแนวแฟนซีที่เขาเคยอ่านมาหลายเรื่องไม่ผิดเพี้ยน

ดนุสรณ์เรียนรู้การดูดซับผลึกปราณโดยมีฮุ่ยจือคอยสอน เขาใช้เวลาช่วงกลางคืนนั่งดูดซับผลึกปราณ คืนแรกๆเขานั่งได้เพียงหนึ่งชั่วยามเท่านั้น แต่เมื่อฝึกฝนไปเรื่อยๆเขาสามารถนั่งดูดซับผลึกปราณได้ทั้งคืนโดยที่ไม่รู้สึกปวดเมื่อยหรือเหนื่อยล้าเลย แต่กลับทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยมากขึ้นราวกับได้นอนพักผ่อนเต็มอิ่ม สาเหตุง่ายๆคือการไหลเวียนที่สมดุลของพลังปราณภายในร่างกายนั่นเอง

ดนุสรณ์รู้สึกชื่นชอบเป็นอย่างมากที่ได้สัมผัสชีวิตเช่นนี้ ทุกอย่างราวกับความฝันที่อยู่เหนือจิตนาการ แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นให้เขาได้สัมผัส

ดนุสรณ์ใช้ช่วงเวลากลางวันศึกษาตำราเวทย์พื้นฐานและการก่อเกิดพลังเวทย์ภายในร่างกาย เพราะเขาเชื่อว่าร่างกายที่สืบทอดพันธุกรรมมาจากตระกูลหมิงซึ่งเป็นตระกูลผู้ใช้เวทย์นั้นสามารถก่อกำเนิดพลังเวทย์ขึ้นมาได้ เนื่องจากการสืบทอดพันธุกรรมนั้นถูกส่งต่อผ่านโครโมโซมซึ่งเป็นที่เก็บหน่วยพันธุกรรมที่ทำหน้าที่ควบคุมและถ่ายทอดข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะทางพันธุกรรมต่างๆของสิ่งมีชีวิต เช่น ลักษณะของเส้นผม ลักษณะของดวงตา เพศ และสีผิว ซึ่งลักษณะรูปลักษณ์ภายนอกของคุณชายหมิงเซียนนั้นตรงตามพันธุกรรมของคนภายในตระกูลหมิงทั้งหมด ดังนั้นแล้วไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะก่อเกิดพลังเวทย์ขึ้นมาภายในร่างกาย

หน่วยพันธุกรรมหรือยีน ปรากฎอยู่บนโครโมโซมประกอบด้วยดีเอ็นเอ ทำหน้าที่กำหนดทางพันธุกรรมต่างๆของสิ่งมีชีวิต หน่วยพันธุกรรมจะถูกถ่ายทอดจากสิ่งมีชีวิตรุ่นก่อนหน้าสู่ลูกหลาน ดังนั้นแล้วจึงทำให้ดนุสรณ์มั่นใจมากขึ้น เพราะคุณชายหมิงเซียนเป็นหนึ่งในตระกูลหมิงนั่นเอง....