บทที่3 ก่อนวันไปเที่ยว
1282 Words
คณะมัณฑนศิลป์มหาวิทยาลัยชื่อดัง
วันนี้เป็นวันสอบปลายภาควันสุดท้าย แพรพลอยและเพื่อนๆ ในกลุ่มกำลังนั่งพูดคุยกันเรื่องการไปเที่ยวฉลองปิดภาคการศึกษาเหลืออีกแค่หนึ่งปีเท่านั้นแพรพลอยและเพื่อนๆ ก็จะเรียนจบแล้ว เพื่อนๆ ในกลุ่มของแพรพลอยที่สนิทกันมีอยู่ด้วยกันทั้งหมดห้าคนรวมแพรพลอยแล้ว คนแรกชื่อนิ้วนาง อรอนงค์ ปัญญากุล เป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรม คนที่สองชื่อบี มาริษา สุวรรณวงศ์ เป็นลูกสาวนายหัวเจ้าของสวนยางทางใต้ คนที่สามชื่อ ลิลลี่ มาลิน อัฐธาดา เป็นคนจังหวัดกาญจนบุรีที่บ้านของมาลินทำธุรกิจโรงงานน้ำตาล คนสุดท้ายชื่อแก้มใส วรัญญา เมธาเวช เป็นลูกสาวเจ้าของไร่ชาทางภาคเหนือ
"พลอยตกลงแกขออนุญาตพ่อแกได้แล้วยังอีกสองวันพวกเราก็จะเดินทางกันแล้วนะ" ลิลลี่หรือมาลิน อัฐธาดา ถามเพื่อนท่าทางคาดคั้นอย่างต้องการเอาคำตอบ
"พลอยขอพ่อแล้วเมื่อหลายวันก่อน แต่พ่อพลอยก็ยังนิ่งๆ ยังไม่ยอมอนุญาตเอาไว้เย็นนี้พลอยจะอ้อนแม่ให้ช่วยพูดกับพ่ออีกแรง เอาเป็นว่าพลอยมั่นใจว่าจะได้ไปเที่ยวกับพวกเธอทั้งสี่คนอย่างแน่นอน" แพรพลอยบอกเพื่อนยิ้มๆ
"แก้มดีใจจังที่คราวนี้พลอยไปกับพวกเราได้"
"บีก็คิดเหมือนแก้มเลย ไปเที่ยวต่างจังหวัดทุกครั้งไม่เคยมีครั้งไหนที่พลอยจะได้ไปกับพวกเราเลยนะ"
"จะไปได้ยังไงกันก็คุณป๋าพ่อของพลอยหวงลูกสาวเสียอย่างกับอะไรดี ดูอย่างสมัยปีหนึ่งที่พลอยประกวดดาวคณะได้สิตอนนั้นคุณป๋ามารับมาส่งพลอยด้วยตัวเองทุกวันเพิ่งจะตอนขึ้นปีสามแล้วที่ให้พลอยนั่งรถมาเรียนเองได้" นิ้วนางพูดบรรยายถึงสรรพคุณเรื่องการหวงลูกสาวของคุณพ่อของแพรพลอย
"นิ้วนางก็พูดเกินไป" แพรพลอยว่าเพื่อน
"ไม่เกินไปหรอก นิ้วนางนะไปนอนบ้านพลอยหลายต่อหลายครั้ง บ่อยเสียจนจะเป็นลูกคุณป๋าอีกคนแล้วแต่พอขอให้พลอยมานอนบ้านนิ้วนางบ้างคุณป๋าไม่เคยอนุญาตสักครั้ง" นิ้วนางยังคงพูดเท้าความเพื่อเป็นการยืนยันถึงการหวงลูกสาวของพ่อแพรพลอย
"นั่นสิขนาดบ้านนิ้วนางใหญ่โตและอยู่ในกรุงเทพนะ ไม่ต้องคิดที่จะชวนพลอยไปเที่ยวบ้านฉันทางใต้เลยคุณป๋าคงไม่อนุญาตอย่างแน่นอน" บีพูดสนับสนุนนิ้วนางด้วยอีกคน
"แต่พลอยเคยไปเที่ยวบ้านฉันที่เชียงรายนะ แต่ว่าไปกับคุณแม่และคุณป๋านะแบบพ่อแม่พาเด็กน้อยไปเที่ยวไร่ชาน่ะ" แก้มใสพูดบอกเพื่อนและไม่วายพูดแซวแพรพลอยด้วย
"พอๆ หยุดพูดล้อฉันเลยนะพวกเธอ เอาเป็นว่าคราวนี้พลอยได้ไปเที่ยวบ้านของลิลลี่ที่เมืองกาญก็แล้วกัน" แพรพลอยพูดและหันไปยิ้มให้ลิลลี่
ในขณะที่กลุ่มสาวๆ กำลังนั่งพูดคุยนัดแนะเรื่องการไปเที่ยวเมืองกาญฉลองวันสอบเสร็จกันอยู่นั้น หรัญญ์ก็ได้เดินลงจากรถBM คันหรูเดินหอบเอาดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่มาส่งให้แพรพลอยเพื่อแสดงความยินดีและแสดงออกถึงความรักและความเอาใจใส่อย่างเสมอต้นเสมอปลายตลอดระยะเวลาที่ได้ลงแรงกายแรงใจจีบแพรพลอยมาตั้งแต่แพรพลอยเรียนอยู่ปีหนึ่ง
"พลอยสอบเสร็จแล้วพี่ดีใจด้วยนะคะ พี่ซื้อดอกไม้สวยๆ มาให้พลอยเป็นกำลังใจค่ะ" หรัญญ์บอกกับสาวที่ตนเองหลงรักเสียงหวานหยด
"ขอบคุณค่ะพี่รัญญ์แต่พลอยเกรงใจมาก พี่รัญญ์ไม่น่าจะต้องลำบากซื้อมาให้พลอยเลยมันก็แค่การสอบปลายภาคธรรมดาเองค่ะ" แพรพลอยพูดบอกด้วยความเกรงใจ
"สำหรับพลอย ทุกเรื่องของพลอยสำคัญสำหรับพี่หมดทุกเรื่องเลยนะคะ ว่าแต่วันนี้มานั่งรวมกลุ่มกันอยู่มีนัดจะไปไหนกันหรือเปล่าครับถ้าพี่จะขออนุญาตพาไปเลี้ยงขนมสะดวกกันหรือเปล่าครับสาวๆ" หรัญญ์พูดถามเพื่อนๆ ของแพรพลอยอย่างคนอัชฌาสัยดี
"ลิลลี่ว่างไปได้ค่ะพี่รัญญ์" ลิลลี่ส่งยิ้มหวานตอบออกไป
"แล้วสาวๆ คนอื่นๆ ละครับไปกันได้ไหมเอย"
"พวกเราว่างกันทุกคนนะคะพี่หรัญญ์แต่พลอยเนี่ยน่ะสิคะ กำลังนั่งคอยคุณป๋ามารับกลับบ้านอยู่เลยค่ะ" นิ้วนางบอกกับหรัญญ์
"อ้าวเหรอครับ แย่จังไม่เป็นไรครับ ไว้คราวหน้าก็ได้งั้นวันนี้พี่ขอตัวกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวคุณป๋าพลอยเห็นพี่ซื้อดอกกุหลาบมาให้ลูกสาวเดี๋ยวจะพาลชังน้ำหน้าพี่ เดี๋ยวพี่จะเสียคะแนนความดีเอา" หรัญญ์พูดและยิ้มให้สาวคนรักก่อนจะขอตัวกลับไป พอคล้อยหลังหรัญญ์ได้ไม่นานพ่อของแพรพลอยก็มาถึง
“คุณป๋ามารับแล้วพลอยกลับก่อนนะทุกคนอีกสองวันเจอกันที่ทริปเมืองกาญจนบุรีของพวกเรา” แพรพลอยพูดบอกเพื่อนและโบกไม้โบกมือลาเพื่อนทุกคน
ขณะที่นั่งรถกลับบ้านกับพ่อ
“น้องพลอยใครให้ดอกไม้ลูก กุหลาบแดงช่อโตเชียว” คุณวันชนะถามลูกสาวคนสวย
“รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยให้พลอยมาค่ะคุณป๋า” แพรพลอยตอบพ่อไปตามความจริง
“รุ่นพี่คนเดิมลูกชายเจ้าของโชว์รูมรถหรูคนนั้นน่ะหรือ”
“ค่ะป๋า พี่หรัญญ์ค่ะ”
“นี่มันยังจีบลูกอยู่อีกเหรอ ไอ้นี่คราวก่อนยังไม่หลาบจำ”
“เอ่อ ป๋าอย่าไปทำอะไรพี่หรัญญ์เขาเลยนะ พลอยไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาเลยนะคะ อย่าทำให้เรื่องมันลุกลามใหญ่โตเลย พลอยยังไม่คิดจะมีแฟนหรอกค่ะพลอยอยากอยู่กับป๋ากับแม่แบบนี้ไปนานๆ”
“พูดแล้วนะว่าจะอยู่กับป๋ากับแม่ไปนานๆ”
“ค่ะ แต่ว่าเอ่อ… แม่บอกคุณป๋าแล้วยังคะเรื่องพลอยจะไปเมืองกาญจนบุรีวันเสาร์ที่จะถึงนี้”
“บอกแล้ว”
“แล้วคุณป๋าว่าไงละคะ”
“อย่าไปเลย ไว้ป๋ากับแม่จะพาไปเอง”
“คุณป๋าน่ะ” แพรพลอยพูดเสียงขึ้นจมูกออกจะมีอาการมีแง่งอนพ่อของตัวเอง
“เป็นอะไรไปลูกหน้างอเชียว”
“พลอยโตแล้วนะคุณป๋า อายุ20 อย่าง21จะเรียนจบอยู่แล้วยังไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนเลย แม่ก็บอกพลอยแล้วว่าอนุญาตแล้วจะคุยกับป๋าให้ แล้วนี่ยังไงกันคะ ไม่ได้ไปอีกแล้ว พลอยอุตส่าห์นัดกับเพื่อนไว้เสียดิบดี ไปแค่สองคืนเองนะคะ”
“เออๆ ป๋าให้ไปก็ได้ไปกับกลุ่มเพื่อนผู้หญิงหมดใช่ไปไหม พักที่ไหน แชร์โลเคชั่นให้ป๋าด้วย แล้วจะไปยังไงให้ใครขับรถไปให้ ให้คนรถที่บ้านเราไปส่งเอาไหม” พ่อของแพรพลอยถามยืดยาวด้วยความเป็นห่วงลูกสาว
"ไปกันเองค่ะ เอารถนิ้วนางไปขับกันเองได้ไม่ไกลจากกรุงเทพมาก ส่วนลินลี่กลับพรุ่งนี้เลย เห็นบอกว่าจะไปจัดเตรียมที่พักรอพวกเราสี่คนค่ะคุณป๋า ขอบคุณนะคะที่อนุญาตให้พลอยไปเที่ยว" แพรพลอยบอกพ่อและพูดขอบคุณพ่อของตัวเองที่ยอมอนุญาตให้ไปเที่ยวด้วยท่าทีดีอกดีใจ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่พ่อไม่ขัดใจตัวเองในครั้งนี้
- Writer
