รอยรักผู้กองจอมเถื่อน

บทที่2 คืนเสียตัว

“ลิลลี่ ฉันร้อนจังเลยแก”

“ร้อนเหรอ งั้นออกไปนั่งรับลมเล่นริมสระของรีสอร์ตดีไหมเดี๋ยวลิลลี่พาไป” ลิลลี่บอกเพื่อนท่าทางเอาอกเอาใจ แสดงความเป็นเจ้าบ้านที่ดีเพราะครั้งนี้ตนได้พาเพื่อนมาเที่ยว คืนนี้ลิลลี่กับแพรพลอยพักอยู่ห้องเดียวกัน ส่วนเพื่อนอีกสามคนคือนิ้วนาง แก้มใสและบีพักอยู่ด้วยกันอีกห้อง

“ไปกันเลยไหมฉันร้อน มันร้อนวูบวาบแปลกๆ ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ลิลลี่” แพรพลอยบอกเพื่อนท่าทางร้อนรุ่มไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว

“คงเพราะไวน์ผลไม้ที่พลอยดื่มเข้าไปช่วงมื้อค่ำมันอาจจะทำให้เลือดสูบฉีดเลยร้อนวูบวาบได้ ก็พลอยไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาก่อนเลย เอางี้ออกไปนั่งเล่นรับลมตรงสระว่ายน้ำกันคงจะช่วยให้ดีขึ้น” ลิลลี่พูดบอกแพรพลอยทำให้แพรพลอยพยักหน้าเบาๆอย่างเห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนพูด หลังจากนั้นลิลลี่ก็พาแพรพลอยไปนั่งรับลมที่สระว่ายน้ำของรีสอร์ต

"ยังร้อนอยู่หรือเปล่าพลอย พลอยนั่งรอตรงนี้นะเดี๋ยวลิลลี่ไปสั่งน้ำส้มคั้นมาให้หรือพลอยจะเอาน้ำมะพร้าวเย็นๆ ดี พลอยนั่งคนเดียวได้หรือเปล่า" ลิลลี่บอกเพื่อนพร้อมกับส่งยิ้มให้เพื่อนของตัวเองอย่างมีมิตรไมตรี

"นั่งได้ พลอยขอน้ำมะพร้าวเย็นๆ ดีกว่าเผื่อจะช่วยให้สดชื่นขึ้น ทำไม่วันนี้มันถึงได้ร้อนขนาดนี้" แพรพลอยบอกเพื่อนและพูดออกมาน้ำเสียงและท่าทางดูกระสับกระส่ายไม่สบายตัว จนคล้อยหลังลิลลี่ไปแล้วก็ได้มีหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงใหญ่กล้ามบึกคนหนึ่งมายืนปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแพรพลอย แพรพลอยที่นั่งก้มหน้าหลับตาอยู่เมื่อเงยหน้าและลืมตาขึ้นก็ต้องร้องอุทานขึ้นด้วยความตกใจ

"คุณ ว่ายังไง....." แพรพลอยยังไม่ทันได้พูดอะไรผู้กองคมเดชก็ย่อตัวก้มลงช้อนร่างบางขึ้นอุ้มไว้แนบอกและรีบพาเดินไปที่บ้านพักของตัวเองทันที

"เฮ้ยคุณ! ปล่อยฉันนะคุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยนะฉันร้อน" แพรพลอยพูดออกไป ร่างกายที่ได้เบียดเสียดเสียดสีกับเนื้อกายของบุรุษหนุ่มกล้ามแน่นคนนี้เข้าก็ยิ่งร้อนรุ่มมากขึ้นกว่าเดิมและเริ่มควบคุมความต้องการตัวเองไม่ได้

"อย่าโวยวายเสียงดังได้ไหม เดี๋ยวคนในรีสอร์ตก็ได้ตื่นกันขึ้นมาเห็นหรอกคุณหนูแพรพลอย" ผู้กองคมเดชพูดปรามแพรพลอย

"แล้วคุณเป็นใครจะพาฉันไปไหน ฉันรอเพื่อนของฉันอยู่ ปล่อยฉันลงนะฉันร้อนจะตายอยู่แล้ว" แพรพลอยถามออกไปทั้งที่ตัวเองสติไม่ค่อยจะมีหลงเหลืออยู่แล้ว แต่ก็ยังจำได้ว่าตนเองนั่งคอยให้เพื่อนเอาน้ำมะพร้าวมาให้

"ปล่อยแน่ครับ แต่ปล่อยบนเตียงในวิมานบนสวรรค์ของเรานะครับคุณหนูแพรพลอย" คมเดชพูดเสียงมีความหมายแฝงและส่งตาเจ้าชู้มาให้แพรพลอยเหมือนต้องการสื่อความหมายในสิ่งที่ต้องการ

"สวรรค์ของเราเหรอ" แพรพลอยพูดราวกับคนละเมอ เมื่อคมเดชวางร่างบางลงบนที่นอนแพรพลอยที่เริ่มไม่มีสติก็บ่นว่าร้อนมือก็เริ่มดึงสายเชือกเส้นเล็กของชุดสายเดี่ยวแบบผ้าฝ้ายสีขาวที่ผูกไว้กับไหลสวยของตัวเองออกด้วยความร้อนรุ่ม

"ฉันร้อนคุณ คุณช่วยฉันด้วยฉันร้อน" แพรพลอยร้องบอกคมเดชพร้อมกับพยายามถอดชุดนอนออกไปจากตัว สีหน้าและเนื้อตัวของแพรพลอยร้อนเหมือนโดนไฟสุม ดวงตาก็เหม่อลอยเหมือนคนเมา

"คุณพลอยคุณเป็นอะไร นี่คุณเมาหรือเปล่าแต่ผมไม่ได้กลิ่นเหล้าคุณดื่มเหล้ามาหรือเปล่า" คมเดชถามออกไปเพราะเริ่มเห็นอาการของแพรพลอยคล้ายกับคนเมา

"เปล่าฉันไม่ได้กินเหล้าแต่ฉันร้อน คุณช่วยฉันด้วย" แพรพลอยร้องบอกคมเดชและเข้าไปกอดจูบคมเดชแบบคนร้อนรักแต่จูบไม่เป็นประสาเอาเสียเลยในความคิดของคมเดช ความร้อนและความต้องการที่รุมเร้าอยู่ข้างในเป็นตัวปลุกกระตุ้นแรงขับทางเพศให้แพรพลอยมีความต้องการให้บุรุษเพศสักคนหนึ่งให้มาช่วยเติมเต็มความต้องการแพรพลอยจึงรุกจูบคมเดชหนักขึ้น

"คุณแพรพลอยคุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมตัวคุณถึงได้ร้อนแบบนี้ นี่อย่าบอกนะว่าคุณ......" คมเดชพูดได้แค่นั้นในใจคิดต่อไปว่า อาการแบบนี้แพรพลอยเหมือนคนโดนยาปลุกเซ็กส์เข้าไปแต่ไม่ทันได้ตั้งตัวแพรพลอยก็เข้ามากอดจูบจู่โจมร้องขอให้เขาช่วยดับร้อนให้

"ช่วยฉันหน่อยคุณ ฉันร้อน" แพรพลอยเป็นฝ่ายเข้าไปรุกเร้าขอให้คมเดชช่วยดับความต้องการที่มันตีรวนร้อนรุ่มอยู่ข้างในเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดอยู่นี้ให้มันดับลง

"นี่คุณกินยาปลุกเซ็กส์มาหรือพลอย คุณใจเย็นๆ ก่อนนะผมไม่อยากทำแบบนี้กับคุณตอนที่คุณเมา คุณเล่นยาเพื่อมาสนุกกับผมหรือพลอย" คมเดชถามสีหน้ามึนงงสงสัยว่าทำไมแพรพลอยถึงต้องใช้ยาปลุกเซ็กส์

"คุณพูดอะไรของคุณ ยาอะไรฉันไม่ได้กิน ช่วยฉันหน่อยคุณฉันไม่ไหวแล้ว ฉันร้อนจนตัวจะแตกอยู่แล้วคุณจูบฉันสิ ช่วยฉันนะคะ" แพรพลอยเป็นฝ่ายอ้อนวอนขออีกดวงตาเหม่อลอยเพราะฤทธิ์ยา

"คุณเลือกเองนะพลอย คุณเป็นคนร้องขอให้ผมทำกับคุณแบบนี้เองนะ"

"เออน่า จะทำอะไรก็รีบๆ ทำได้ไหม ฉันร้อนจะตายอยู่แล้ว" แพรพลอยพูดและใช้มือแกะกระดุมเสื้อช่วยให้คมเดชถอดเสื้อผ้าได้เร็วขึ้น

"ใจเย็นๆ สิพลอย ผมจัดให้คุณแน่แล้วมาดูกันว่าไอ้ยานรกนั่นกับผมใครมันจะแน่ว่ากัน ผมจะจัดให้ยาในตัวคุณสิ้นฤทธิ์ไปเลยครับที่รัก ผมที่แหละจะเป็นคนช่วยคุณรีดพิษยาปลุกเซ็กส์ออกเอง" คมเดชพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

"พูดเยอะ น่ารำคาญทำให้ฉันหายร้อนเสียทีได้ไหม" แพรพลอยพูดเหมือนคนละเมอ ตาลอยใจสั่นร้อนรุ่มและต้องการใครสักคนมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดและต้องการอยากจะปลดปล่อยอย่างเต็มที่แล้ว

"จัดเลยครับ" คมเดชรับคำและก้มลงดูดบัวคู่งามตรงหน้าของเขา ซึ่งตอนนี้บัวตูมเริ่มผลิบานรอให้เขาเข้าไปดอมดมดูดกินน้ำหวานจากเม็ดบัวสีสวยนั้น คมเดชค่อยๆ ละเลียดดูดเลียอย่างหลงใหลในความสวยและผิวขาวเนียนเหมือนไข่มุกของแพรพลอย

“คุณไม่ทำแบบนี้ได้ไหม ฉันเสียวฉันร้อนใจจะขาดอยู่แล้วช่วยทำอะไรให้มันเร็วๆ ได้ไหมชักช้าเสียเวลา” แพรพลอยพูดบ่นน้ำเสียงเหม่อลอย ไม่พอใจคมเดชที่มัวแต่ดูดดึงหน้าอกสวยเหมือนเป็นการยิ่งกระตุ้นความต้องการของแพรพลอยให้มีมากขึ้นเข้าไปอีก แค่ฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปแพรพลอยก็ร้อนจนร่างจะแตกอยู่แล้ว

“ครับ ผมขอโทษผมลืมไปว่าคุณกินยาปลุกเซ็กส์มา ผมจะชักให้ไวสมใจคุณเลย แต่ขอใส่ถุงยางก่อนนะ”

“ไม่ต้อง จะใส่ถุงอะไรอีก ฉันไม่ไหวแล้วนะคุณต้องช่วยฉันเดี๋ยวนี้” แพรพลอยปัดถุงยางที่คมเดชหยิบขึ้นมาทิ้งและเข้าไปจู่โจมจูบคมเดชอย่างคนใจร้อน คมเดชจึงปล่อยเลยตามเลยปล่อยถุงยางที่หลุดมือทิ้งไปไม่สนใจคิดจะป้องกันอีก

“คุณเลือกแบบนี้เองนะ” คมเดชพูดและลงมือทำรักกับแพรพลอยอย่างเร่าร้อนตามคำเรียกร้องนั่นทันที แต่พอคมเดชพาตัวตนเข้าไปในช่องทางรักของคนสวยที่นอนอยู่ใต้ร่างได้สำเร็จก็ต้องมึนงงเหมือนโดนค้อนปอนด์มาทุบหัวอีกรอบ เมื่อเขาพบว่าแพรพลอยคนนี้ยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาเป็นคนแรกที่ฝ่าเยื่อบางๆ เข้าไปได้สำเร็จและทำมันขาดลงในตอนนี้

“พลอย นี่คุณ…..” คมเดชร้องอุทานด้วยความมึนงง มองหน้าสวยของคนที่ไม่ค่อยได้สติที่นอนอยู่ใต้ร่างหนาของตนเอง

“โอ๊ย! ฉันเจ็บ คุณป๋าช่วยพลอยด้วย” แพรพลอยร้องอุทานด้วยความเจ็บปวดร่างกายเหมือนจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ จิตใต้สำนึกในเบื้องลึกเมื่อพบกับความเจ็บปวดก็ได้ร้องขอให้พ่อช่วยเหมือนตอนที่ตนเองยังเป็นเด็ก คมเดชมองหน้าแพรพลอยด้วยความเป็นห่วงและผ่อนแรงจะดึงตัวตนลำใหญ่ออกจากช่องทางรัก เมื่อเห็นว่าแพรพลอยเจ็บมากขนาดนี้เขาจึงไม่กล้าที่จะทำร้ายแพรพลอยต่อ แต่เมื่อเขาจะถอนตัวตนออกมาแพรพลอยกลับยึดแขนแข็งแรงนั้นไว้

“คุณอย่าทิ้งฉัน ทำต่อนะคะฉันร้อน ฉันต้องการคุณ” แพรพลอยยึดแขนแข็งแรงนั้นไว้แล้วพูดอ้อนให้คมเดชทำรักตนต่อให้จบ

“แต่พลอยเจ็บ ไม่เคยแล้วกินยานรกนั้นมาเจอผู้ชายทำไมกันวะ” คมเดชพูดอย่างหัวเสีย รู้สึกสับสนวุ่นวายใจไปหมด ต้องอดทนกับความต้องการที่มีต่อสาวสวยตรงหน้าอยากจะปลดปล่อยอารมณ์รักให้สุขสม แต่ความรู้สึกผิดก็ตีวนให้เขารู้สึกว่ากำลังรังแกข่มขืนสาวบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่

“ทำต่อนะคะ ทำพลอยเบาๆนะคะ” แพรพลอยพูดอ้อนให้คมเดชทำรักต่อด้วยอำนาจมืดของฤทธิ์ยา เมื่อแพรพลอยอ้อนเรียกร้องให้เขารักคมเดชจึงไม่รอช้า ค่อยๆ ดันแกนกายเข้าไปในช่องทางรักจนสุดลำและออกแรงโยกตัวทำรักกับแพรพลอยหลายต่อหลายยก สับเปลี่ยนสลับท่ารักจนครบทุกกระบวนท่าส่งมอบความสุขสมให้กับสาวน้อยที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียเขาแล้วจนอิ่มเอมสุขสมกันทั้งสองคน เมื่อหมดฤทธิ์ยาและเกมรักรอบสุดท้ายซึ่งนับได้หกรอบด้วยกันจบลง แพรพลอยที่เหนื่อยจากเกมรักครั้งนี้ก็หมดแรงและพล่อยหลับไป

“หมดฤทธิ์เสียทีเมียกู” คมเดชพูดเบาๆ และก้มลงหอมแก้มนวลเนียนอ่อนเยาว์ของเมียอย่างแสนรัก เสร็จแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชูที่หัวเตียงมาเช็ดคราบรักที่เปรอะเปื้อนบนเนินเนื้อนวลของเมียออกและลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวทำความสะอาดให้เมียอีกรอบ

“เหนื่อยจนสลบไปเลยเหรอพลอย ผัวพลอยก็เหนื่อยจนขาสั่นไปหมดแล้วเหมือนกัน เอวจะเคล็ดหรือเปล่าก็ไม่รู้” คมเดชพูดกับตัวเองยิ้มๆ ดูมีความสุขและรู้สึกดีมากๆ ที่ได้เป็นคนแรกของแพรพลอย คมเดชก้มลงเช็ดคราบรักให้เมียเห็นกลีบเนื้อนวลขาวเนียนที่เริ่มบวมแดงเพราะผ่านศึกรักและการใช้งานอย่างหนักมาก่อนหน้านี้ ก็พาให้กังวลใจว่าเมียเขาจะเจ็บจนไข้ขึ้นเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหรือไม่

“จะอักเสบหนักไหมวะเนี่ยเมียกู” คมเดชพูดขึ้น สีหน้าดูกังวลเพราะเป็นห่วงแพรพลอยแต่ก็เหนื่อยเหลือเกินไม่รู้จะทำยังไงต่อจึงล้มตัวลงนอนกอดเมียไว้และหลับตามแพรพลอยไปในที่สุด