อำมหิต
1653 Words
มหาวิทยาลัยซีเซอร์เนียร์
"กูว่ากูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่มายอมทำตามแผนการณ์บ้าบอของมึงอีเหน่" ฉันที่พึ่งเดินทางมาถึงมหาลัยในช่วงสายๆ ของวันหนึ่ง บ่นกับตัวเองไปเรื่อยขณะที่กำลังรีบเร่งฝีเท้าไปที่ตึกคณะนิติศาสตร์
ก็... อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละค่ะว่าเสน่ห์มันมักจะมีแผนการณ์อะไรที่มันสุดโต่งกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาตลอด และใช่ค่ะ แผนการณ์ของมันในครั้งนี้ก็คือการให้ฉันย้ายมาเรียนมหาลัยที่มีลุงมันเป็นเจ้าของหรือพี่แดนคนหล่อของเรานั่นแหละค่ะ แต่มีสิ่งนึงที่ฉันคงจะรู้สึกขอบคุณมันไปตลอดชีวิตซึ่งก็คือเรื่องที่มันซื้อบ้านให้ฉันกับพ่อเอาไว้ซุกหัวนอนแทนบ้านหลังเก่าที่ถูกทางธนาคารยึดเอาไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย
"น้องน้ำหวาน" ฉันหันขวับไปตามเสียงเรียกก็เจอพี่พายุที่กำลังยืนหน้าหล่ออยู่ด้านหลัง ว่าแต่...พี่แกมาทำอะไรที่นี่ละเนี่ย
"มามหาลัยจะมาทำไมถ้าไม่ใช่มาเรียน" พี่พายุแกคงจะสังเกตเห็นได้ว่าฉันกำลังทำหน้าเหมือนหมาสงสัย แกก็เลยชิงพูดออกมาก่อนฉันที่ฉันจะถามออกไปเอาซะอีก
"อ่อ...ค่ะ" ทำไมการได้เจอกับพี่พายุในครั้งนี้มันถึงฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆ นะ
"น้ำหวานขอก่อนตัวนะคะ"
ติ๊ด.
(อีเหน่มึงช่วยบอกกูทีว่าพี่พายุไม่ได้อยู่ในแผนการณ์บ้าๆ ของมึงด้วย)
(ฉลาดดีนี่อีหวาน)
(อีเหน่!)
(เขาจะช่วยให้มึงรอดพ้นจากการตามหาของพี่โฮป)
(เกี่ยวอะไรกันวะ! มึงแม่งเยอะเกินไปละ บ้าด้วย)
(หุบปากมึงเถอะน่า! มึงจำมาร์คัสได้ใช่ป่ะ?)
(จำได้ ทำไม)
(พายุเป็นญาติห่างๆ ในเครือข่ายมาเฟียของมาร์คัส ตอนแรกกูกะจะขออิทธิพลของมาร์คัสช่วยซ่อนตัวมึงนะแหละ แต่ช่วงนี้มันติดคดีพ่อมันอยู่ มันเลยฝากฝังพายุมาแทน)
(มึงจะเล่นใหญ่ไปไหนอีเหน่ แค่ย้ายบ้านหนีก็พอมั้ง)
(ไม่พอ มึงคิดว่าการหลบหน้ามาเฟียมันง่ายขนาดนั้นรึไง ถ้ามันไม่มีอะไรเหมือนในรูปที่มึงเห็นจริง เดี๋ยวเขาจะหาทางไปแก้ต่างกับมึงเอง ถ้าเขาจะหาเจออะนะ เพราะกูมั่นใจในคนของมาร์คัสระดับนึงเลยแหละ)
(สั้นๆ เพื่อ)
(สะใจล้วนๆ)
(อีฉิบ..)
ติ๊ด.
เอากับมันเถอะ หาเหตุผลอะไรจากมันไม่ได้เลยสักอย่าง แล้วฉันเองก็ดันเสือกมาทำตามแผนของมันอีกต่างหาก พอคิดดูดีๆ อีกที ถ้าหากเสน่ห์มันบ้าจริงๆ ฉันก็คงสติหลุดไปแล้วละเพราะดันเล่นไปทำตามที่มันว่าไว้ไปซะทุกอย่างแบบนี้
"พาแน่ใจนะว่ามาร์คัสให้พามาคุ้มกันอีชะนีคนนี้เฉยๆ"
ฉันหันขวับกลับไปตามเสียงก็เจอผู้ชายสองคนยืนอยู่ข้างหลัง ซึ่งมีอยู่คนนึงฉันรู้จักดีก็คือพี่พายุที่ แต่ผู้ชายอีกคนที่กำลังยืนจ้องเขม็งมาเหมือนกับว่าฉันเคยไปปัสสาวะรดหัวบุพการีมันฉันเองไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นใคร
"ฉันพิธา แฟนพายุ"
อ๋อ! ก็ว่าอยู่ทำไมอีตาคนนี้มันถึงจ้องฉันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเอาซะขนาดนั้น ที่แท้ผู้ชายใจสาวน้อยคนนี้มันเป็นแฟนพี่พายุนี่เองสินะ
"เอ่อ...ค่ะ ฉันน้ำหวาน" ก็ไม่อยากจะรู้จักมักคุ้นด้วยหรอกนะ แค่มารยาทเท่านั้นหรอกย่ะ! เดี๋ยวจะมาว่าพ่อแม่ฉันไม่เคยอบรมสั่งสอนลูกสาวมาอีก!
"พิ ไม่เอาน่า พาแค่ทำงาน" พี่พายุเดินเข้ามาดึงแขนแฟนของเขาที่ยังคงสงสายตาหมาหวงกระดูกมาที่ฉัน ประมาณว่าฉันกำลังจะคาบพี่พายุไปแทะขัดขี้ฟันยังไงยังงั้นแหละ!
"ขอโทษทีนะคะ พอดีน้ำหวานมีแฟนแล้ว" พูดไปงั้นแหละ! แต่ขอให้ไอ้คนที่ชื่อพิธานี้เลิกมองฉันด้วยสายตาจิกกัดแบบนั้นสักทีก็พอ!
"แฮ่ม! จ้าวโฮป" พี่พายุว่าจบไอ้พิธาผีบ้ามันก็รีบถอยปรูดออกห่างจากฉันทันที เออ...ก็พึ่งรู้แจ้งแก่ใจก็วันนี้แหละว่าแฟนเก่าของตัวเองทรงอิทธิพลมากแค่ไหน
"ขอโทษที" แววตาที่เต็มไปด้วยจิกกัดเมื่อก่อนหน้าอ่อนลงเป็นความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ดูท่าแล้วตาคนนี้มันจะกลัวแฟนเก่าของฉันจริงๆ ด้วยสิทุกคน
"ขอโทษที่ทำให้พี่พายุต้องทะเลาะกับพี่พิธานะคะ" ฉันก้มหัวลงนิดนึงเชิงขอโทษแบบผ่านๆ
"อันที่จริงไม่ต้องลำบากพี่ก็ได้ค่ะ หนูคิดว่าหนูเองก็หนีมาไกลพอสมควร"
อีกฟากของเมืองเดียวกันนี่ไกลมากมั้งอีหวานเอ้ย!
Charlie Bakery
"ไม่ยักรู้ว่าไอ้ชาขายร้านไปแล้ว" ฉันรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยเมื่อมาหา 'ชาลี ดีล รีฟาร์โต' เพื่อนสนิทอีกคนของฉันจนถึงร้านแล้วพบว่ามีผู้หญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูอีกคนเป็นคนจัดการทุกอย่างภายในร้านอยู่
"ไอ้ชามันไปทำคดีเรื่องพ่อมาร์คัสน่ะ ส่วนผู้หญิงในร้านน่ะเมียมันชื่อตรีแก้ว"
"ว้าย! อีเหี้ย!" ฉันหันไปทุบเข้าใส่ต้นเสียงปริศนาที่จู่ๆ ก็ดังมาจากทางด้านหลังด้วยความตกใจ
"โอ๊ย! เจ็บนะยะ เหี้ยอะไรจะสวยขนาดนี้คะหล่อน" เป็นอีพี่พิธานั่นเอง โล่งไปที
"พี่พิธา น้ำหวานตกใจหมดเลย!" ฉันเอามือลูบอกตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกขวัญ
"ขวัญอ่อนจังเลยนะยะ" พี่แกเบะปาก "แล้วเรียกฉันว่าพิซี่นะยะ พิธาฟังแล้วมันแสลงหูย่ะ"
"พิซี่?"
"หูมีปัญหาเหรอคะหล่อน ใช่ค่ะ! พิซี่! แล้วฉันพึ่งสิบแปด ไม่ต้องมาเรียกว่าพี่ แกแก่กว่าฉันตั้งสองปี"
เอาจริงๆ นะ ฉันรู้สึกอยากตบผู้ชายใจหญิงตรงหน้าฉันในตอนนี้จังเลย สาบานเลยว่าถ้าได้ตบสักทีแม่จะเอาให้เลือดกลบปากไปเลย
"พิซี่...." ฉันทำเสียงยานคางอย่างนึกหมั่นไส้
"ป่ะ ชอปปิ้งกัน" แขนล่ำบึกของพิซี่ยื่นมาดันหลังฉันเบาๆ ให้เดินไปตามทางที่มันบอก
ห้างสรรพสินค้าBBS (Best by Shaun)
"ก็อย่างที่บอก ช่วงนี้พวกชาลีกำลังไปช่วยเดินเรื่องเอาความพ่อของมาร์คัส" พิซี่ชวนฉันคุยขณะที่เราสองคนกำลังนั่งกินไอติมด้วยกัน
"นานนะ รู้สึกว่าจะสองปีแล้วป่ะ ละแบบนี้มีแววว่ามาร์คัสชนะคดีบ้างไหม"
"ถ้าให้พูดตรงๆ ฉันว่า...มันก็ค่อนข้างยากพอสมควร เพราะมาร์คัสปล่อยเรื่องนี้ไว้นานเกินไป" พิซี่แสดงความคิดเห็น
"เอาจริงๆ นะ ฉันแค่คิดว่ามาร์คัสเป็นทายาทมาเฟียจริงๆ รึเปล่า นะทำไม..." ฉันกัดนิ้วชี้ตัวเองเบาๆ เพราะพอเอามาร์คัสไปเทียบกับจ้าว แล้วมันแบบว่า...คนละเลเวลกันเลย
"ฉันว่ามาร์คัสเขาก็ปกติดีนี่แหละ มีแต่ผัวแกนั่นแหละที่อำมหิตเกินคน" พิซี่ทำท่าขนลุก
"คิดเอาสิบุกไปเป่าหัวเฮียโป่งถึงถิ่นด้วยตัวคนเดียว แล้วคนที่เห็นเหตุการณ์ในวันนั้นก็ไม่มีใครที่กล้าที่จะซัดทอดมาถึงผัวแกกันเลยสักคน เพราะกลัวว่าจะโดนเป่าหัวทิ้งเหมือนเฮียโป่ง!"
"นายรู้!" ฉันยอมรับว่าค่อนข้างตกใจนิดหน่อย เพราะอย่างที่ฉันเคยพูดไปแหละว่าเรื่องที่เฮีบโป่งแกโดนเป่าหัวจนถึงแก่ความตายนั้นมันมีอยู่ไม่กี่คนหรอกที่รู้
"แล้วฉันก็ยังรู้ด้วยนะว่า เขาไปเป่าหัวเฮียโป่งเพราะพ่อแม่แกจะส่งแกไปเป็นเมียน้อยเฮียเขาเพื่อปลดหนี้ที่ติดไว้"
"นายรู้ได้ยังไง! นาย! นายเป็นใครกันแน่!"
"เรื่องของแกกับเขามันกระฉ่อนไปทั่วเมืองแล้วย่ะสาว นี่แกไม่เคยสังเกตบ้างรึไงว่าเด็กในมหานครแม่งไม่มีใครสักคนที่มันกล้ามาแหยมแก เพราะพวกนั้นกลัวจะโดนแกรัวกระสุนใส่ขาเอา ละหนึ่งในนั้นก็มีฉันด้วยละคนนึง ฮ่าๆ"
"ไม่จริงน่า" ฉันยกมือขึ้นปิดหูเพราะไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
"เรื่องจริง" พิซี่ว่าด้วยท่าทีสบายๆ "ถ้าจะมีใครที่ไม่รู้ว่าเรื่องของแกกับจ้าวโฮปโด่งดังขนาดไหน ก็คงจะมีแต่ตัวแกเองนี่แหละ ตอนแรกที่ฉันเจอแกฉันไม่ทันได้สังเกต เพราะแกพึ่งเปลี่ยนทรงผมมา"
ฉันคิดว่าจะมีแค่พวกเราซะอีกที่รู้เรื่องที่ภูเก็ตเมื่อหลายวันก่อน เพราะฉันนี่แหละที่เป็นคนบอกเพื่อนๆ เอง แต่คิดไม่ถึงว่าคนอื่นเขาก็รู้กันไปจนทั่วทั้งเมืองแล้ว อะไรวะเนี่ย!
"ไม่จริงมั้งเห็นในโซเชียลไม่ยักกะมีอะไร" ฉันไหวไหล่เพราะคิดว่าบางทีอีนังพิซี่มันอาจจะใส่สีตีไข่ในเรื่องราวที่มันรับรู้มาก็เป็นได้
"เพราะมันไม่มีใครที่จะมีความกล้ามากพอที่พาดหัวข่าวอะไรถึงผัวแกไงละ"
เอาแล้ว ผัวเมียมาเฟียคู่นี้ ชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั้งนครศรีแล้ว และมันก็น่าขำตรงที่ว่า ทุกคนรู้แต่เจ้าตัวดันไม่รู้ตัวนี่แหละ ฮ่าๆ
ป.ล. รออ่านเรื่องของคีตะน้องชายฝาแฝดของจ้าวโฮปนะคะแล้วทุกคนจะได้รู้ว่าต้นตำรับความอำมหิตนี้ไอ้จ้าวมันได้มาจากใคร
สบงบ
- Writer
