Surrender- พ่ายรักพ่อนักบาส

เป็นเมียของไอ้จ้าวต้องไม่กลัวลูกปืน

"วันนี้จะหิ้วเมียขาไปไหนอีกละคะผัวขา" ฉันลอบกลอกตาใส่ใครบางที่มันเอาแต่ชวนไปเที่ยวมันได้ทุกวันตั้งแต่มหาวิทยาลัยปิดเทอม

"บันนี่บันค่ะเมียขา" เขาตอบพร้อมกับออกแรงเหยียบคันเร่งเพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางอย่างตั้งอกตั้งใจและมีสติ

"ที่โรงเบียร์เลยอ่ะนะ" ฉันเอียงคอน้อยๆ ไปซบไหล่กว้างๆ ของเขา

"จะพาเมียขาไปที่โรงเบียร์ทำไมกันละคะผัวขา" เมื่อสังเกตได้ว่าเขาพยักหน้ากลับมาฉันก็เลยเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองยังคงรู้สึกข้องใจ

"ไปดูงานสิคะเมียขา" เขาว่าก่อนจะยกหลังมือของน้องนำหวานคนสวยขึ้นไปจูบ "เป็นถึงนายหญิงก็ต้องไปควบคุมงานที่บริษัทใหญ่บ้างสิคะเมียขา"

"จะบ้าไปกันใหญ่แล้วผัวขา เมียขาไม่ใช่นายหญิงสักหน่อยค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างเจียมตัวเจียมใจ เพราะรู้ดีว่าฐานะของตัวเองมันไม่มีอะไรที่จะควรค่าพอแก่การเป็นเจ้าสาวในฝันของเขาได้เลยแม่แต่นิดเดียว...

"ใช่ค่ะ เมียขาคือนายหญิงค่ะ" เขาหันมาส่งยิ้มอบอุ่นให้ฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปมองถนนลาดยางที่อยู่ตรงหน้าเหมือนเดิม

"แล้วตั้งอยู่ที่ไหนเหรอคะ? โรงเบียร์ของผัวขาน่ะ" ถึงแม้ฉันจะทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์ในสังกัดบันนี่บันมาร่วมสามปีด้วยกัน แต่ฉันก็ไม่เคยมีโอกาสได้รับรู้มาก่อนเลยว่าบริษัทต้นสังกัดใหญ่นั้นตั้งอยู่ที่ไหน

"ภูเก็ตค่ะ" เขาตอบรับเพียงสั้นๆ แต่คำตอบที่เรียบง่ายของเขามันกลับทำให้หัวใจของฉันพองโตอย่างที่ไม่เคยจะเป็นมานานหลายปีแล้ว

"ภูเก็ต!" ฉันทวนคำพูดของเขาด้วยสภาพที่เก็บอาการตื่นเต้นไว้แทบจะไม่อยู่

"ผัวขาพาเมียขาไปดูพระอาทิตย์ตกที่แหลมพรหมเทพด้วยได้ไหมคะ นะคะ~"

ฉันมีความฝันว่าอยากที่จะไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินที่แหลมพรหมเทพมามานานมากแล้วละ และถึงแม้พวกฉันและกลุ่มเพื่อนจะทำการนัดหมายกันเอาไว้ว่ามาเที่ยวในสถานที่แห่งนี้มาแล้งหลายต่อหลายครั้ง หาดแต่ท้ายที่สุดแผนก็มีอันล่มเพราะบังเอิญมีเหตุการณ์สำคัญเข้ามาขัดขวางทุกครั้งไป

"ได้ทุกอย่างที่เมียขาต้องการเลยค่ะ" เขาหันมายิ้มละมุนให้ฉันและนั่นก็ทำให้ฉันอบอุ่นไปทั้งหัวใจอย่างที่ไม่เคยมีใครทำมันได้มาก่อน

มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขมากเสียจนหัวใจทั้งดวงมันพองโต...

"ผัวขาของเมียขาหล่อจัง" ฉันชมเขาเบาๆ จากใจจริงก่อนจะยื่นมือไปลูบผิวแก้มที่เนียนใสของเขาด้วยความหลงใหล

"เมียขาของผัวขาก็สวยเหมือนกันค่ะ" อุ้งมือใหญ่นั้นเลื่อนมือมาจับปลายคางของฉันก่อนจะขยี้เบาๆ อย่างหยอกเอินเหมือนที่เขาชอบทำเป็นประจำ

"เขินแย่แล้ว" ฉันม้วนตัวไปมาเพื่อระบายความเขินอายที่ได้ยินเขากล่าวคำชมให้ได้ยินแบบซึ่งๆ หน้า

"ขอบคุณนะคะที่เลือกเมียขา ทั้งๆที่เมียขาก็แค่คนธรรมดาทั่วไป"

"อะไรที่เป็นเมียขาพิเศษทุกอย่างสำหรับผัวขาค่ะ" เขาพูดเสียงเรียบนิ่งอย่างจริงจังเพราะไม่อยากที่จะเห็นว่าฉันกำลังกล่าววาจาด้อยค่าของตัวเอง

ปัง! เอี๊ยด

"กรี๊ด!"

จู่ๆ ก็มีชายชุดดำปริศนาสองคนขี่บิ๊กไบค์เข้ามาเทียบเคียงรถสปอร์ตคันหรูของจ้าวก่อนจะกระหน่ำลูกกระสุนลงมายังล้อรถฝั่งขับจนเป็นเหตุให้รถทั้งคันสูญเสียการควบคุมไปในทันที

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวผัวขาจะลงไปดูเอง เมียขารออยู่ตรงนี้นะ" เขาว่าเสร็จก็รีบก้าวขาลงจากรถไป

"ผัวขา..." ฉันที่ตั้งใจจะเรียกบอกว่าเขาลืมหยิบปืนในกระชังหน้ารถไปด้วยแต่มันก็ไม่ทันการณ์เอาเสียแล้ว...

"ให้ตาย!" ในตอนนี้ฉันถึงกับหลุดสบถออกมาอย่างเสียไม่ได้เมื่อสังเกตได้ว่าไอ้จอมโจรลอบกัดสองตัวนั้นมันกำลังยกปืนกระบอกใหญ่ขึ้นมาจี้ตรงขมับของจ้าวอยู่ ก่อนที่ฉันจะเห็นเขาคลำมือเข้าไปในเสื้อสูทและดูเหมือนเขาจะพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองลืมปืน

แกร๊ก!

ปัง! ปัง!

ฉันใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีในการคิดตัดสินใจเปิดประตูรถออกไปและอาศัยในช่วงจังหวะที่พวกมันสองตัวกำลังเงยขึ้นมามองหน้าฉันลั่นไกใส่สองขาของพวกมันไปคนละนัดจนมันทั้งสองคนนั้นพากันลงไปนอนร้องโอดโอยเพราะความเจ็บปวด

ไม่ได้แช่ง แต่แค่ขอให้พวกมึงพิการก็พอ! ไอ้เวร!

"มึงคิดจะฆ่าผัวกู เร็วไปร้อยชาติ" ฉันยกปลายเท้าขึ้นไปขยี้หน้าอกของไอ้ชาติชั่วทั้งสองที่มันบังอาจยกปืนมาจ่อหัวผัวฉันเมื่อก่อนหน้านี้อย่างรู้สึกโกรธและแค้น

"บราโว่!" ฉันหันไปก็เจอจ้าวที่กำลังตบมือเบาๆให้กับการกระทำเมื่อก่อนหน้านี้ของฉัน ก่อนจะตรงเข้ามาหาฉันและหัวเราะออกมาราวกับเรื่องทุกอย่างเป็นแค่มุกตลกที่ถูกจัดฉากขึ้นมา

"โทรเรียกตำรวจสิยะ! มัวแต่ยืนหัวเราะอยู่นั่นแหละ หรือจะรอให้พวกมันขนกันมาฆ่าเราตายกันหมดไปก่อนรึยังไงกัน!"

"ค่ะๆ ผัวขาโทษค่ะ จะโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้เลยค่ะเมียขา"

ครู่ต่อมา

"คนของเสี่ยอรุณชัยครับจ้าวโฮป" เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งที่รับหน้าที่มาตรวจสอบที่เกิดเหตุ ตรงเข้ามารายงานความเป็นไปให้เราทั้งสองคนรับรู้ด้วยท่าทีหวั่นพรึงอย่างเห็นได้ชัด

คิดดูเอาเถอะขนาดตำรวจเขายังรู้สึกกลัวกับสิ่งที่มันกำลังเกิดกับเราสองคนเลย ละดูสิ่งที่จ้าวเขาเลือกทำเมื่อก่อนหน้านี้สิคะ เขาหัวเราะค่ะทุกคน! น้องน้ำหวานจะบ้า!

"เอามันเข้าคุกให้หมด ให้ลืมบ้านเลขที่ไปเลย"

หลังจากตำรวจคุมตัวไอ้เดนนรกสองคนนั้นไป ผ่านพักใหญ่ๆ ก็มีสปอร์ตหรูคันหนึ่งที่แล่นฉลิวมาจอดเทียบข้างๆ เราสองคน

"ให้เมียจัดการแทน เสียหมาฉิบหายไอ้จ้าว"

ไงละนางเอกของเหยินเอง เถื่อนสุดในเซตแล้วค่ะขอบอก ฮ่าๆ