ไม่คู่ควร
1077 Words
คฤหาสน์จักยิ่งรุ่งเรือง
"สวัสดีค่ะคุณหญิงฮันน่า สวัสดีค่ะท่านบูรพา" ฉันก้มไหว้พ่อและแม่ของจ้าวอย่างรู้สึกเกร็งๆ หลังจากที่มีโอกาสได้เห็นกับตาและสัมผัสด้วยตัวเองว่าท่านทั้งสองนั้นทรงอิทธิพลของคนที่มั่งมีซึ่งเงินทองมากแค่ไหน
" ฮ่าๆๆ เอากับเขาสิน้องฮัน ดูลูกสะใภ้เราเรียกเราสิ เหมือนเป็นคนอื่นคนไกลกันยังไงยังงั้นแหละ" ท่านบูรพาหันไปหัวเราะกับภรรยาเบาๆ ให้กับความซื่อใสจนน่าเอ็นดูของว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาและภรรยา
"เรียกแม่ฮัน กับพ่อบลูเถอะลูก" แม่ของจ้าวเลื่อนมือมาลูบหัวฉันเบาๆ และสิ่งนี้มันก็ช่วยให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาค่อนข้างเยอะเลยละคะทุกคน
"ค่ะคุณหญิง อ๊ะ! คุณแม่ฮัน" ฉันยกมือเกาหัวเบาๆ แก้ขัดเขินให้กับความเซ่อซ่าของตัวเอง ก่อนจะหันไปส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้กับจ้าวที่ส่งยิ้มอ่อนๆ เชิงให้กำลังใจกลับมายังฉัน
สักพัก...
และแล้วทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ส่วนหนึ่งเอาจะเป็นพราะยศฐาที่มีชื่อเสียงของทั้งสองท่านบวกกับความยิ่งใหญ่ของบ้านที่เรียกว่าคฤหาสน์คงจะเหมาะกว่านั้น ก็เลยทำให้ฉันรู้สึกเกร็งจนตัวแทบจะแข็งอยู่ตลอดเวลา
"พ่อกับแม่ผัวขาทำให้เมียขาไม่สบายใจอะไรรึเปล่าคะ" จ้าวคงเห็นฉันเงียบๆ ไปนะคะทุกคน เขาก็เลยถามออกมาด้วยท่าทีเป็นห่วงอย่างที่เห็น
"ท่านดีเกินไปจนไร้ที่ติต่างหากค่ะ" ฉันส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้จ้าวขณะที่หัวใจดวงน้อยๆ มันก็พลอยรู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาแบบที่ฉันเองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงแล้วทำไมเมียขาถึงทำท่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนั้นละคะ" เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และมันก็คงไม่แปลกหรอกที่เขาจะสงสัย เพราะความรู้สึกของฉันมันจะถูกสื่อผ่านใบหน้าออกมาจนหมดเสมอมาตลอดชีวิตนั่นเอง
แล้วจะให้พูดไปตรงๆ ได้ไหมละว่าฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองกับเขามันช่างต่างกันเกินไป ต่างกันมาซะจนไม่มีอะไรที่จะสามารถทำให้คู่ควรกันได้ ไม่ว่าจะในเรื่องยศฐาชื่อเสียงหรือแม้กระทั่ง...ฐานะ
"เปล่านี่คะ... ผัวขาคิดมากเกินไปแล้วค่ะ"
พรพฤกษา เฮาส์
"เอากับมันสิพี่พา" พิซี่กับพี่พายุที่ฉันโทรศัพท์ไปบอกว่าให้เข้ามาหาที่บ้านพากันกลอกตาใส่ฉันในทันทีที่ทั้งคู่รับรู้ถึงสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจในตอนนี้
"หล่อนจะมาคิดมากอะไรตอนนี้ยะ เขาเปย์หล่อนซะขนาดนั้น เขาก็คงรักจริงหวังแต่งกับแกแหละวะน้ำหวาน" พิซี่ตบบ่าฉันเบาๆ อย่างให้กำลังใจ โดยที่พี่พายุก็ยังคงเผยรอยยิ้มอ่อนๆ มาให้อย่างที่เคยเป็นมาเสมอ
"ฉันรู้ว่ามันอาจจะดูบ้า..." ฉันฟุบหน้าลงบนท่อนแขนตัวเองก่อนจะำร่ำพรรณนาในสิ่งที่ทำให้ตัวเองคิดไม่ตกออกมาอีกครั้ง
"แต่ฉันแค่.... ฉันแค่รู้สึกว่ามันมีผู้หญิงอีกคนซึ่งไม่ใช่ฉันที่เหมาะกับเขามากกว่า"
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยู่ดีๆ ฉันถึงได้คิดมากขึ้นมา ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนเปิดโอกาสหลายๆ อย่างในชีวิตให้กับฉัน
ทั้งๆ ที่เขาก็แสดงถึงความรักและจริงใจออกมามากขนาดนั้นแท้ๆ... เป็นอะไรของแกนะน้ำหวาน บ้าชะมัดเลย!
"พิว่าพิรู้แล้วค่ะพา ว่าอีนี่มันเป็นอะไรของมัน" เป็นอีกครั้งที่พิซี่ลอบกลอกตาใส่เพื่อนสาวก่อนจะหันไปกล่าวบางอย่างกับพายุ
"มันแค่เป็นเมนส์ค่ะพา เลอะโซฟาออกมาซะแล้วด้วยนั่น!"
"ตายแล้ว" ได้ยินพิซี่พูดแบบนั้นฉันก็เลยขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะได้เห็นว่าเลือดประจำเดือนของฉันมันเลอะโซฟาตัวที่ฉันกำลังนั่งอยู่แล้วจริงๆ
"มีผ้าอนามัยไหมละ เดี๋ยวให้พาไปซื้อให้" พิซี่หันไปพยักหน้ากับพี่พายุเบาๆ และพายุก็กดหน้าลงอย่างรับรู้ในหน้าที่แต่โดยดี
"รบกวนหน่อยนะคะ" ฉันยิ้มเจื่อนๆ ให้สองหนุ่มที่กำลังส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายมองมาที่ฉัน
"แกเป็นอะไรไปน้ำหวาน" พ่อของฉันเองค่ะทุกคน ท่านพึ่งกลับมาจากทำงานค่ะ เห็นบอกฉันว่าได้งานเป็นคนงานแบกปูนในไซส์ก่อสร้างอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ จริงๆ แล้ว จ้าวเขาเคยขอโอกาสในการเลี้ยงดูพ่อของฉันนะแต่ท่านปฏิเสธ เห็นบอกว่าอยากจะยืนอยู่ด้วยลำแข้งของตัวเองว่างั้น
และเมื่อคนเป็นพ่อตั้งใจแบบนั้น มีหรือที่ลูกสาวอย่างฉันจะขัดใจได้
"พ่อ หนูก็บอกแล้วว่าให้หางานอื่นทำดีกว่า" ฉันดึงมือที่เต็มไปด้วยรอยแผลของพ่อมาดูแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหาย
"เลือกมากก็อดตายพอดีสิน้ำหวาน ปอหกพ่อก็เรียนไม่จบ"
"งั้นถ้าหนูเรียนจบ มีงานทำ สัญญาได้ไหมว่าพ่อจะปล่อยให้หนูได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีดูแลพ่อบ้าง" ตอนนี้ฉันก็อยู่ในช่วงปีสามของมหาวิทยาลัยแล้ว อีกแค่ปีเดียวเท่านั้นฉันก็จะเรียนจบ และเมื่อถึงตอนนั้นสัญญาเลยว่าฉันจะเลี้ยงดูปูเสื่อพ่อของฉันเป็นอย่างดี
"แกเหนื่อยเพื่อพ่อมาทั้งตลอดชีวิตของแกแล้วน้ำหวาน ใช้เงินผัวของแกต่อไปเถอะถ้าตราบใดที่ผัวแกยังหายใจเข้าเป็นเงิน หายใจออกเป็นทอง ส่วนพ่อ...พ่อจะพยายามดูแลตัวเองให้มากกว่านี้ แกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง โอเคไหม"
"พ่อ! แดกดันหนูเหรอ!" แม้จะรู้สึกซึ้งกับประโยคอันยาวเหยียดนั้นแต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความแดกดันเบาๆ ที่แอบแฝงมาในรูปประโยคนั้น
"ฮ่าๆๆ นิดหน่อยเอง ก็พ่อหมั่นไส้ผัวแกนี่นาน้ำหวาน"
"พ่ออะ! น้ำหวานลูกพ่อ ลูกสาวคนเดียวของพ่อเลยนะ!"
ปรีชา ครั้งนี้ฉันชอบและโคตรที่จะเห็นด้วยกับคำพูดของนาย ฮ่าๆๆ 🤣🤣🤣
- Writer
