EP.13 แกล้ง

1999 Words

EP.13 แกล้ง เช้าวันใหม่ เช้านี้หญิงสาวตื่นขึ้นมาเพราะการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ของใครบางคน ฉุดให้เธอนั้นต้องรีบยื่นมือขึ้นไปที่หัวเตียงเพื่อควานหาโทรศัพท์ก่อนจะหยิบมากดรับโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นดูว่าปลายสายคือใคร “ฮัลโหล” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงยืดยาวเพราะเธอนั้นพึ่งจะตื่นหรืออาจจะยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ.. “ฮัลโหลครับพี่ชาร์” “โรมิโอ!” หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นนั่งในทันทีที่เธอนั้นได้ยินเสียงปลายสาย เพราะเธอนั้นจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร ซึ่งคนๆนั้นก็คือเสียงของน้องชายของเธอนั่นเอง “ตกใจอะไรครับ ผมจะโทรมาบอกว่าพี่ๆที่นี่ถามหาพี่กันใหญ่เลย” “หรอ งั้นพี่ฝากบอกด้วยนะว่าเดี๋ยวปิดเทอมแล้วพี่จะไปหา” “ได้ครับ แล้วพี่ชาร์อยู่ไหนครับ ดี๊ฝากถามว่าเมื่อคืนกลับกี่ทุ่ม” “อะ..อ๋อพี่กลับมานอนบ้านปิ่นหน่ะ พอดีเมาก็เลยไม่อยากกลับไปนอนบ้าน” “ครับ เอาไว้วันจันทร์เจอกันนะครับพี่ชาร์” “ชาร์สุดหล่อของพี่” “บายครับ” “บายค่ะ” ตู๊ดดดๆๆ ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็กดวางสายไปทันที ก่อนจะใช้สายตาสาดส่องไปทั่วๆ ห้อง ปรากฏว่าเป็นที่ที่เธอนั้นไม่เคยมา “ที่ไหนวะเนี่ย~ เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่อีก~” หญิงสาวพูดพลางเปิดผ้าห่มขึ้นเพื่อดูสภาพของตัวเอง ปรากฏว่าเธอนั้นอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ไดปกปิดเลยแม้แต่ชิ้นเดียว เมื่อหญิงสาวตั้งสติได้เธอจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อดูว่าพอจะมีผ้าขนหนูหรือเสื้อผ้าให้เธอนั้นใส่ไหม ซึ่งในตู้นั้นมีเสื้อผ้าของผู้หญิงแขวนอยู่ทำให้เธอต้องหยิบออกมาและเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย เวลาผ่านไปราว 20 นาที หญิงสาวออกมาในชุดเสื้อยืดสีชมพูคอกลม และกางเกงขาสั้นที่มองเห็นขาอ่อนของเธอได้อย่างชัดเจน “กางเกงก็สั้นเกิ๊น~” หญิงสาวพูดพลางเดินไปหยิบกระเป๋าและโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั้น ซึ่งห้องของเธอนั้นอยู่ที่ชั้นสองเพราะบ้านหลังนี้นั้นมี3ชั้น เมื่อหญิงสาวออกมาจากห้องเธอนั้นก็สาดส่องสายตาไปที่รอบๆบ้านทันที เพื่อดูว่าบ้านหลังนี้คือบ้านของใครกันแน่ จนกระทั่งเธอนั้นได้เห็นรูปบานใหญ่ที่แขวนอยู่ใกล้ๆ ทางลงบันได “โรมัน!” หญิงสาวอุทานชื่อของมาเฟียหนุ่มออกมาทันทีที่เห็นรูปของเค้า “เรียกทำไม!” ในขณะเดียวกันเสียงของมาเฟียหนุ่มก็ได้สวนขึ้นมา ฉุดให้ชาร์ลอตค์นั้นต้องหันไปมองที่ต้นเสียงซึ่งเค้านั้นกำลังเดินลงมาจากชั้นบนด้วยชุดสูทสีดำที่ดูเนี้ยบสุดๆ “ป่าว! นี่บ้านนายหรอ” “เห็นแล้วจะถามทำไม” มาเฟียหนุ่มพูดพลางเดินผ่านหญิงสาวลงไปที่ชั้นล่างทันที ทำให้เธอนั้นต้องเดินตามมาพร้อมกับบ่นพึมพำ “ขี้เก๊กชะมัด!” “ได้ยิน!” “อะไร! ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย!” “ไอ้ริท!” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มเดินมาถึงใจกลางบ้านเค้านั้นก็ตะโกนเรียกหามือขวาของตัวเองทันที “ไอ้ริท!!” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ มาเฟียหนุ่มจำต้องตะโกนเรียกเค้าอีกครั้งพร้อมกับยืนเท้าเอวด้วยความสีหน้าเคร่งเครียด “ครับนาย! มาแล้วครับ!” “หูมึงตึงหรือไง!!” “ขอโทษครับนาย” “ของที่กูสั่ง?” มาเฟียหนุ่มพูดพลางแบมือไปที่ริทอีกครั้ง ทำเอาหญิงสาวนั้นถึงกับงุนงงไปทันที “นี่ครับนาย” ริทพูดพลางหยิบออกมาจากเสื้อสูทของตัวเองนั่นก็คือยาคุมฉุกเฉิน “กินส้ะ! ไม่อยากเป็นพ่อให้ลูกเธอ!” มาเฟียหนุ่มพูดพลางยื่นยาให้กับหญิงสาว ซึ่งเธอนั้นก็รับมาถือเอาไว้พร้อมกับพูดกลับไป “ชิ! ฉันก็ไม่ได้อยากมีลูกกับนายนักหรอกนะ! ตู้เย็นอยู่ไหนหรอคะพี่ริท” หญิงสาวพูดกับมาเฟียหนุ่มในประโยคแรกก่อนจะหันมาพูดกับมือขวาของเค้าในประโยคสุดท้าย “ทางนั้นครับคุณชาร์” “ขอบคุณค่ะ ชิ!” หญิงสาวกล่าวขอบคุณริทก่อนจะหันมาส่งเสียงชิชะให้กับมาเฟียหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับเดินไปที่ครัวทันที “กวนประสาท!” เป็นเสียงของมาเฟียหนุ่มที่พูดขึ้นหลังจากที่หญิงสาวนั้นหันหลังให้กับเค้า “เธอดูไม่กลัวนายเลยนะครับ” “…” สิ้นสุดเสียงของริทมาเฟียหนุ่มนั้นก็หันไปมองหน้าเค้าทันที ทำให้ริทนั้นต้องรีบก้มหัวให้กับนายของตัวเองก่อนจะรีบสาวเท้าออกมาจากบ้าน เอี๊ยด! ในขณะเดียวกันเสียงเบรกของรถก็ได้ดังขึ้นที่หน้าบ้าน ฉุดให้มาเฟียหนุ่มนั้นต้องเดินไปดูว่าใครเป็นคนขับรถเข้ามาในบ้านของเค้า “ดี๊” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มเห็นบุคคลที่ลงมาจากรถเค้านั้นก็พูดขึ้นทันที เพราะคนที่มานั้นคือบิดาของเค้าเองทั้งๆที่ควรจะอยู่ที่เยอรมนี “ไงลูกชาย” เสียงของโรเบิร์ตเอ่ยทักทายลูกชายของตัวเองพร้อมกับเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเค้า “มาทำไม” แทนที่มาเฟียหนุ่มจะกล่าวทักทาย แต่เค้ากลับเอ่ยถามบิดาของตัวเองส้ะอย่างนั้น “มาดูแฟนของเราไง” แป๊ะๆ (เสียงตบไหล่) โรเบิร์ตพูดพลางตีไปที่ไหล่ของลูกชายตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาภายในบ้าน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่หญิงสาวนั้นเดินออกมาจากครัวพอดี “เอ่อ สวัสดีค่ะ” ทันทีที่หญิงสาวเห็นชายวัยกลางคนตรงหน้า ก็ทำให้เธอนั้นต้องยกมือขึ้นทำความเคารพทันที ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเค้าคือใครก็ตาม “สวัสดี แล้วนี่เจ้าโรมันพาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้านเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่” โรเบิร์ตพูดพลางหันไปมองลูกชายของตัวเองที่ยืนอยู่ด้านหลังก่อนจะหันมามองที่หญิงสาวอีกครั้ง “เธอคือชาร์ลอตค์” “หื้มม ชาร์ลอตค์ลูกสาวคุณคาเตอร์น่ะหรอ” โรเบิร์ตเอ่ยถามขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นประกายเพราะเค้าเองก็พึ่งจะเคยเห็นเธอเป็นครั้งแรกเช่นกัน เพราะหญิงสาวนั้นยังเรียนอยู่ทำให้เธอไม่ค่อยได้ออกงานสังคมสักเท่าไหร่ จึงทำให้ใครหลายๆคนนั้นยังไม่รู้ว่าเธอคือลูกสาวของมาเฟียใหญ่ จะมีก็แต่ชื่อของเธอเท่านั้นที่ผู้คนรู้จัก “ใช่ค่ะ คุณอาคือ..” “อาเป็นพ่อของเจ้าโรมันมันน่ะ ได้ข่าวว่าเราสองคนกำลังคบหากันอยู่หรอ” “…” เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นเธอก็มองไปที่มาเฟียหนุ่มทันที แต่ทว่ามาเฟียหนุ่มนั้นกับทำท่าทีนิ่งเฉยใส่เธอแทน “ชะ..ใช่ค่ะ เรากำลังคบกันเป็นแฟน” “แล้วนี่คุณคาเตอร์พ่อของหนูรู้หรือเปล่าล่ะเนี่ย” “ยังค่ะ คือเรากำลังดูๆ กันอยู่” “อืมมม ดีเลยสิ เพราะอาก็ทำงานกับพ่อหนูพอดี ดีๆๆ คบหากันไว้น่ะดีแล้วล่ะ” “ค่ะ~” “มาแค่นี้?” เป็นเสียงของมาเฟียหนุ่มที่เอ่ยถามบิดาของตัวเองอีกครั้ง ฉุดให้หญิงสาวนั้นต้องมองไปที่เค้าด้วยสายตาที่ดูตกใจกับคำพูดของเค้า “ป่าว พอดีดี๊อยากมาคุยงานเอง ก็เลยบินมาเลย” “…” “มาแค่นี้แหละ ไปล้ะ” “…” “สะ..สวัสดีค่ะ” โรมันไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่หญิงสาวนั้นยกมือขึ้นทำความเคารพโรเบิร์ตอีกครั้งก่อนที่เค้านั้นจะเดินออกไป ทันทีที่รถของโรเบิร์ตขับออกไป หญิงสาวก็เอ่ยถามมาเฟียหนุ่มขึ้นทันที “หน้าที่ฉันหมดแล้วใช่ไหม?” “…” “โรมัน! ได้ยินที่พูดไหมเนี่ย!” “จะกลับชุดนี้?” “ก็ใช่หน่ะสิ! นายมีชุดอื่นให้ฉันหรือไง!” “อืม” มาเฟียหนุ่มตอบออกมาเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินนำหญิงสาวขึ้นมาที่ชั้นบนสุดของบ้านหลังนี้ พร้อมกับเปิดประตูห้องนอนห้องหนึ่งออกมา บ่งบอกได้ว่าในห้องนี้ไม่มีใครอยู่มานานแล้ว “ห้องใคร?” “ลิเดียร์” “ผู้หญิงคนเมื่อคืน? นี่นายจะให้ฉันใส่ชุดเธอหรอ!” “มีทางเลือกอื่นหรือไง!” มาเฟียหนุ่มพูดพลางเดินเข้ามาที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะประตูออกมา ทำให้เห็นว่ามีเสื้อผ้าแบรนด์เนมมากมายของผู้หญิงแขวนอยู่ “ไม่เอาอะ ฉันไม่อยากใส่ของเธอ” “ที่ใส่ตอนนี้ก็ใช่” มาเฟียหนุ่มพูดพลางมองมาที่หญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง ทำให้หญิงสาวนั้นต้องทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาทันที เพราะเธอนั้นรู้สึกไม่ชอบที่ลิเดียร์มาพูดจาว่าเธอแบบนั้น “แฟนเก่านายบอกว่าฉันตั้งใจมาอ่อยนาย” “…” “สงสัยจะยังหวงก้างอยู่ เหอะ!” “สนใจทำไม” “นายนี่มันไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง!” “…” “ฉันไม่ใส่ชุดเธอเด็ดขาด! นายไม่ต้องหยิบออกมา!” “งั้นก็ถอดออกให้หมด ที่เธอใส่ตอนนี้ด้วย!” ผลั่ก! ทันทีที่มาเฟียหนุ่มพูดจบเค้านั้นก็หันมาผลักหญิงสาวให้ล้มลงไปนอนบนเตียงทันที “อื้อ! จะผลักทำไมเนี่ย!” “ถอดเสื้อผ้าให้เธอ” “ถะ..ถอดทำไม!” “ไม่อยากใส่?” “มะ..ไม่เอา” ผลึบ! สิ้นสุดเสียงปฏิเสธของหญิงสาวมาเฟียหนุ่มนั้นก็ขึ้นไปค่อมร่างของเธอทันที ก่อนจะจับแขนทั้งสองข้างของเธอล็อกไว้เหนือหัว และใช้อีกมือของตัวเองถกเสื้อยืดสีชมพูขึ้น “อึก..มะ..ไม่ต้องถอด! ชุดนี้ฉันใส่ได้นะ..ระ..โรมัน~” “ไม่ชอบ ก็ถอด!” ในที่สุดหญิงสาวนั้นถูกถอดเสื้อออก ทำให้ตอนนี้หญิงสาวนั้นเปลือยเปล่าท่อนบน “เดี๋ยวมีคนมา~ ฉันไม่ได้ปิดประตู!” “ก็น่าตื่นเต้นดีนะ” ฟอดดดดดด! สิ้นสุดเสียงของมาเฟียหนุ่มก็ตามมาด้วยเสียงสูดดม ซึ่งเค้านั้นกำลังใช้สันจมูกโด่งๆของตัวเองไล่สูดดมไปตามหน้าอกของหญิงสาว รวมไปถึงซอกคอขวาๆของเธอด้วย “อึก~” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคืออึกใหญ่เมื่อเธอนั้นกำลังรู้สึกขนลุกกับการกระทำของคนตรงหน้า “ไอ้โรมัน!!” ในขณะเดียวกันเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้หญิงสาวนั้นต้องหันไปมองที่ประตูด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนโชว์หน้าอกอวบอึ๋มของตัวเองอยู่ “นะ..นาย!มีคนมา!” ฟอดดด! มาเฟียหนุ่มไม่ได้สนใจเสียงรอบข้างเลยสักนิด เค้ายังคงใช้จมูกของตัวเองไล่สูดดมไปที่ช่วงบนของหญิงสาวอยู่ “ไอ้โรมัน!!” เสียงของคนด้านนอกดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้มันเริ่มชัดมากขึ้น บ่งบอกได้ว่าเค้านั้นกำลังเดินขึ้นมาชั้นบน “นะ..นาย! ลุกเร็ว!มีคนมา!” “กลัวทำไม” “อึก! ไม่กลัว! แต่อาย! ฉันโป๊อยู่นะ!” “หึ!” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มขึ้นอย่างไม่สนใจ และยังคงล็อกแขนของหญิงสาวไว้เช่นเดิม “ไอ้โรอยู่ไหนว่ะ!” “ไอ้คริสห้องนั้นประตูเปิดว่ะ สงสัยอยู่ในนั้น” “เออไปดูกัน” เสียงของคนด้านนอกพูดคุยกันดังขึ้นตลอดทาง จนทำให้ใจของหญิงสาวนั้นเต้นแรงมากขึ้น เพราะกลัวว่าคนที่กำลังจะเดินมานั้นเข้ามาเห็นเธอในสภาพนี้ .. พี่โร! แกร์ลูกสาวฉัน! ฝากใจคนละ 1 นะครับ 💖 รีไรท์เมื่อ 16/12/65

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more