เจี้ยนหวามองร่างภายใต้หน้ากากและแสร้งนอนหลับไป ร่างหนาจึงหันไปมิสนใจนางอีก เร่งรัดราชกิจให้เสร็จสิ้นไป เจี้ยนหวาค่อยๆเดินพลังโคจรลมปราณและคลายจุดช้าๆไล่ไปทีล่ะจุด ก่อนจะคลายจุดได้จนสำเร็จและแสร้งนอนท่าเดิมมิใส่ใจผู้ใดอีก จนเสียงฝีเท้าหนักๆนั้นจากไป นางจึงค่อยลอบเร้นกายออกไปจากตำหนักในอย่างว่องไว หายไปกับสายลมอย่างรวดเร็ว
เจี้ยนหวาเร่งฝีเท้าเหยียบยอดไม้ไปอย่างว่องไว จนมาถึงลำธารแห่งหนึ่ง นางก็นั่งลงข้างลำธารและยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนลงไปบนหินเย็นๆนั้น
"อรา ข้ามาตามหาสามี เหตุใดจึงได้สามีเพิ่มมาอีกหนึ่งคนเล่า แล้วครานี้จะมีหน้าไปบอกกับหย่งฉีได้เช่นไร หนึ่งหญิงสองชาย ช่างน่าอับอายนัก "
เจี้ยนหวายกมือตบแก้มของตนเองช้าๆ ในสมองพลันนึกถึงยามที่นางนั้นโดนกระแทกกระทั้นเรือนกายลงอย่างรุนแรง นางถึงกับอ่อนยวบไปทั้งร่าง กลางกายมีน้ำฉ่ำชื้น สั่นสะท้านกายขึ้นมาอย่างรุนแรง
"อรา ข้าเป็นบ้าแล้วหรือนี่
