ร่างแกร่งบดจูบเร่งเร้าลงไปที่ริมฝีปากของนาง ดึงขยำเรือนผมของนาง ลิ้นร้อนๆพลิกไปมาในอุ้งปากของนาง มือบางดึงชุดของตนเองจนยับย่น นางเจ็บปวดที่หน้าอกจนจะระเบิดแล้ว นางหายใจติดขัดขึ้นมา
"แฮ่ก อร้า อย่าทำร้ายข้าเลยหย่งฉี ปล่อยข้าไปเถิด"
มารแดงยกยิ้มบางเบาให้กับนาง จุมพิตที่หน้าผากของนางและบดลิ้นลงในปากของนางซ้ำๆ กระซิบที่ริมหูของนางเสียงแหบพร่า
"ให้ปล่อยเจ้า.ไป..มิมีวัน!!! "
มือหนาดึงอาภรณ์ของนางจนร่นลงมา เปิดเปลือยลาดไหล่ขาวกลมกลึง ซุกไซร้ลำคอขาวเนียนไล้ลิ้นลงไปไล้เลียนางช้าๆ มองดูใบหน้าเจ็บร้าวทรมารของนาง ด้วยความยินดีปรีดายิ่ง
"ท่านมันวิปริตผิดมนุษย์แล้วหย่งฉี"
"หึ หึ ใครว่าเล่า..ข้าเป็นผู้มีคุณธรรมล้ำเลิศต่างหากเล่าเจี้ยนหวา หนอนสีเขียวที่เจ้ากลืนกินลงไปนั้น ในยุทธภพนั้นค้าขายกันไปถึงสามร้อยตำลึงทอง ข้าบ่มเพาะมันขึ้นมาจากเลือดเน่าถึงสามปี เช่นนี้มิถือว่าข้ารักเจ้าแล้วเชียวหรือ? "
เจ
