ร่างหนาฟึดฟัดและทำหน้าจะกินเลือดกินเนื้อของนางแล้ว จิงฮวาดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มคลุมกายตน นางทำใบหน้ายับยุ่งหันซ้ายหันขวาไปมาที่รอบกาย
"ขอเสื้อข้าซักตัวได้หรือไม่เจ้าคะ คืนนี้ข้าเหนื่อยนัก หากมัวยังทะเลาะกับท่านไปจนเช้า ข้าคงมิต้องนอนทั้งคืนเป็นแน่แล้ว “
ร่างหนาหยิบเสื้อคลุมของตนเองไปให้นางและขยับเปลือยเรือนร่างช้าๆ นางหน้าตาเฉยๆ จิงฮวาขยับตัวไปอีกด้านหนึ่ง มิช้านางก็หลับลงไป ร่างหนาที่ยั่วยวนนางก็เผลอหลับตามนางไปด้วยอีกผู้หนึ่ง และขยับซุกกายในผ้าห่มกับนาง ยามที่ตะวันนั้นใกล้จะขึ้นฟ้า จิงฮวาผู้ตื่นเช้า นางเร่งลุกขึ้นมาอย่างว่องไวและออกไปในทันใด
นางก้าวออกไปตามทางที่จดจำได้ และเร่งหนีหายไปนั่งกับเหล่าสตรีที่สำนักง้อไบ๊
ในยามเช้าเจี้ยนหวาประชุมกันแต่เช้า เพื่อที่จะเร่งกลับไปยังสำนัก เพราะพวกนางยังต้องเร่งเก็บกวาดบ้านเมือง และส่งข่าวไปให้ชาวบ้านนั้นอพยพกลับไปถิ่นเดิมมิเช่นนั้นง๊อไบ๊จะมิเป็นสุ
