It's been three days. Hindi ko pa rin alam kung sino ang boss ng mga taong kumidnap sa akin. My frustrations is getting into my nerves.
I hope, I am dreaming. But it's not, palagi kong iniisip na sana hindi na lang nangyari itong lahat.
I let a big deep loud sigh.
Hirap akong kumain sa tatlong araw na na nandito ako, hirap akong gumalaw dahil bantay sarado nila ako. Kapag gusto ko naman mag-c.r kailangan ko pang tawagin ang mga tauhan na nagbabantay sa akin ngayon para lang samahan nila ako sa comfort room.
Doon lang ako kinakalagan. Nagbabantay sila sa labas ng comfort room kapag ganoon. Palaging may baril ang nakatutok sa akin. Akala nila makakatakas ako.
Nakakatakot pero nilalabanan ko ang lahat ng hirap. Minsan umiiyak na lang ako ng patago. Nagbabakasali rin akong hinahanap na
