EP12
"เห็นแก่ตัว" เชอรีนพ่นคำด่าใส่หน้าแทนไทอย่างเหลืออด มือเล็กกำหมัดแน่น ความหวังดีที่เธอมีให้ถูกทำร้ายด้วยถ้อยคำแย่ๆ จากคนตรงหน้า
"เธอว่าไงนะ?"
"นายมันเห็นแก่ตัวไง"
พรึบ! มือหนาคว้าเรียวแขนเธอเข้ามากระทบอกแกร่งแล้วบดขยี้ข้อมือเล็กแน่น จนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวหยดนํ้าแห่งความเสียใจหยดลงมาจากหางตาอาบพวงแก้มเนียนใส..
"แล้ว?" แทนไทเลิกคิ้วถาม
"นี้ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ"
"โทษที ฉันไม่ได้แคร์คำพูดของเธอขนาดนั้น" พูดจบมือหนาก็สะบัดร่างออก
"...." เชอรีนนิ่งเงียบ ริมฝีปากขบเม้มเป็นเส้นตรงก่อน ร่างเล็กจึงหมุนตัวกลับแล้วเปิดประตูออกมาจากห้องนํ้า เธอยกมือขึ้นปาดนํ้าตาออกแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาคล้องบ่าพาตัวเองออกจากห้องของชายหนุ่ม พร้อมตั้งความมุ่งมั่นว่าจะไม่มาเหยียบที่นี้อีก...
กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ..
"ขออนุญาตครับ" เจ้าของร่างกายสูงราวร้อยเก้าสิบเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มหัวเคารพ มิสเ
