เด็กเลี้ยงของคุณอา

หมอหื่นNC

//ศิลา//

ช่วงบ่ายผมก็ต้องออกมาหาริต้าที่คอนโดวันนี้คงได้พาเธอไปดินเนอร์บนโรงแรมหรูและก็คงนอนกับเธอ นานๆทีจะได้หยุดที่ผ่านมาผมก็วุ่นวายกับเรื่องของเจ้าขาจนไม่มีเวลาให้ริต้าเลย มาถึงผมก็เหมือนคนอดอยากมานานจูบเธอตั้งแต่ประตูจนมาถึงเตียง

“อื้อ..” เสียงครางเบาๆของริต้ามันทำให้ผมต้องรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอและผมออกจนหมด

มือเล็กๆคว้าเข้าที่ความเป็นชายก่อนจะรูดช้าๆจนน้ำใสๆไหลออกมา ลิ้นของริต้าตวัดเลียเข้าที่ปลายหัวจนผมทนไม่ไหวต้องดันเข้าไปสนสุดโคน

“อ๊อก!...” ใบหน้าสวยๆของริต้ากำลังเหยเกเพราะความใหญ่ของท่อนเอ็นที่คับปาก มือหนาบีบเค้นสองเต้าจนซิลิโคน400cc.เกือบแตก

“อ๊า! ริต้า...ซี้ดดด” เสียงครางต่ำของศิลาทำให้ริต้าต้องดูดเน้นๆตรงหัวเป็นการทิ้งท้าย ถุงยางไซส์พิเศษถูกฉีกออกด้วยมือเล็กๆ เธอสวมใส่ให้ศิลาด้วยความคล่องมือ เพียงชั่วพริบตาถุงยางก็ถูกสวมใส่จนสุด

ศิลาจับสองขาของริต้าให้ตั้งชันขึ้นทำให้เธอต้องเอนตัวราบไปกับที่นอนเพียงแค่ท่อนเอ็นถูกดันเข้ามาจนมิด ความหนักหน่วงก็ถูกส่งเข้ามาราวกับมีการตอกเสาเข็มคอนโด เตียงนอนถึงกับสั่นสะเทือน ปลายหัวทู่ที่ชนเข้ากับผนังมดลูกทำให้ริต้ามีอาการจุกจนแทบร้องไม่ออก

“อือออ...ริต้า...อ๊ะๆๆๆๆ”

“ศิลาคะ....อืออ...อู้วว” เสียงใสๆร้องครางไม่เป็นสับเพราะร่องรักของเธอกำลังตอดถี่จนศิลาทนไม่ไหวต้องส่งแรงกระแทกเข้ามาจนนับครั้งไม่ถ้วน

พั่บ พั่บ พั่บ เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นจนริต้าต้องบอกให้ศิลาผ่อนแรงลงแต่ศิลากับส่งลำเอ็นเข้าออกจนถี่ยิบ เมื่อศิลาเริ่มเกร็งตัวริต้าก็ตัวอ่อนระทวยเพราะเธอเสร็จไปก่อนแล้ว

“อ๊ะ! อะ...อ้า...”

“อดอยากมาจากไหนคะ” ริต้าหันมาสวมกอดร่างหนาที่ล้มตัวลงนอนเพราะความเหนื่อย วันนี้ได้ปลดปล่อยความหิวโซไปบ้างก็ทำให้ศิลารู้สึกโล่งไปเยอะ

อีกด้าน...

เจ้าขาได้มีโอกาสออกมาเดินเที่ยวตลาดนัดกับป้าผึ้งวันนี้เธอได้ซื้อเสื้อผ้าไปสองชุดและซื้อของใช้ส่วนตัวอย่างผ้าอนามัยและครีมทาผิว ป้าผึ้งก็ดูแลเธอราวกับเป็นลูกสาวคนนึงเลย

“เจ้าขาอยากกินขนมหวานไหมลูกวันนี้คุณศิลาไม่อยู่เดี๋ยวป้าจะพาไปกิน ป้านะแอบมากินบ่อยเวลาคุณศิลาเข้าเวรดึกคิก ๆ”

สองสาวหัวเราะกันคิกคักก่อนจะพากันข้ามถนนไปยังร้านขนมหวานที่มีหลากหลายเมนู เจ้าขาเลือกทานทับทิมกรอบใส่น้ำแข็งราดน้ำกะทิเพื่อดับร้อนจากการเดินตลาดนัดมาเหนื่อย ๆ

เหล่าแม่ค้าที่คุ้นเคยกับป้าผึ้งก็ต้องเอ่ยถามเมื่อเห็นสาวน้อยหน้าตาสะสวยสะอาดหมดจนราวกับลูกคนมีฐานะแต่กับมาเดินตลาดนัดช่วยคนงานในบ้านถือถุงสัมภาระ ทุกเสียงได้แต่ถามว่าเธอนั้นเป็นใครป้าผึ้งเลยต้องตอบกับไปว่าเป็นหลานของคุณศิลา จะบอกว่าเป็นหลานของตนก็ดูไม่น่าเชื่อถือนัก แค่ผิวพรรณก็ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว

“บอกไปแบบนี้จะดีหรือคะป้า” เจ้าขาแอบหวั่นใจเพราะเธอนั้นไม่ใช่ญาติของผู้มีพระคุณเลยต่างหาก แบบนี้ผู้มีพระคุณจะเสียหายได้

“คุณศิลาสั่งป้าไว้ถ้าใครถามก็ให้บอกว่าเราเป็นหลานของคุณศิลา จะได้ไม่ต้องมีคนซักไซ้อะไรให้มากความ ไปอิ่มแล้วก็กลับกันเถอะ”

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินข้ามถนนเพื่อมาที่รถมอไซด์ของที่บ้านก็มีรถของวัยรุ่นสองคันกำลังแข่งกันมาบนถนนใหญ่ ขาเล็กๆของเจ้าขาเลยรีบดึงป้าผึ้งให้ถอยออกมาแต่เธอกับถูกรถเฉี่ยวจนกระเด็นล้มหัวไปโขกกับพื้นถนน

เสียงกรีดร้องของเหล่าแม่ค้าต่างพากันตกใจกู้ภัยที่อยู่แถวนั้นจึงเข้ามาช่วยทำแผลที่ศรีษะก่อนจะพาไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

ป้าผึ้งรีบโทรหาเจ้านายเพื่อบอกเหตุร้ายซึ่งศิลาก็รีบรับสายทันที ตนรับรู้ว่าต้องมีเรื่องด่วนแน่ ๆ ปกติแล้วป้าผึ้งจะจัดการทุกอย่างในบ้านเองแต่ถ้าหากเป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องเงินที่เกินจำเป็นป้าผึ้งจะโทรมาบอกเสมอ

บทสนทนา

“ครับป้า” ศิลาหยุดการกระทำบนเตียงแต่ก็ยังเสียบคาเอาไว้ทำให้ริต้าเกิดความทรมานจนต้องบดเอวเบาๆเพื่อกระตุ้นให้ศิลาเกิดความกำหนัดจนทนไม่ไหว

“คุณศิลาคะหนูเจ้าขาโดนรถเฉี่ยวตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ หัวแตกเนื้อตัวถลอกหมดเลย” น้ำเสียงสั่นเคล้าน้ำตาของป้าผึ้งทำให้ศิลาต้องรีบดึงแก่นกายออก ทิ้งให้ริต้ามองตามอย่างโหยหา

จบการสนทนา

“ริต้าผมต้องรีบไปโรงพยาบาลหลานผมโดนรถเฉี่ยว!” ศิลารีบใส่เสื้อผ้าด้วยความเร็วริต้าจึงเข้ามาสวมกอดเอวของชายหนุ่มเอาไว้

“จะกลับมาอีกไหมคะ ไหนคุณสัญญาว่าจะอยู่กับริต้าไง” สาวสวยเกิดอาการงอแงมือหนาของศิลาจึงต้องดึงแขนของเธอออก

“ถ้าไม่เป็นอะไรมากผมจะรีบกลับมานะ” ริมฝีปากจูบเข้าที่หน้าผากของสาวสวยจากนั้นศิลาก็รีบหยิบโทรศัพท์และกุญแจรถเพื่อรีบมายังโรงพยาบาล

โรงพยาบาล

ทันทีที่รถของศิลามาถึงก็รีบวิ่งเข้าไปจนพยาบาลที่เดินออกมาต้องหลีกทางให้ สาวน้อยนอนร้องโอดโอยอยู่บนเตียงเนื้อตัวเปื้อนฝุ่นแถมยังมีรอยเลือดที่เกิดจากบาดแผลถลอกตามแขน

“เคสเด็กคนนี้ผมจัดการเองหมอเตวิชไปดูคนอื่นเถอะ” ศิลารีบเข้ามาดูอาการหลานสาวนอกสายเลือดด้วยความเป็นห่วง แววตาที่เคยเป็นประกายตอนนี้กับร้องไห้เพราะเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย

“เจ็บตรงไหนบ้าง” ผมดูแผลที่หัวแม้จะไม่ใหญ่มากแต่ก็ควรเอกซเรย์เพื่อความแน่ใจ

“เจ็บแขนค่ะ ตึงแผลที่หัวด้วยฮึก!”

“ไปทำยังไงให้รถเฉี่ยวฮะเจ้าขา” ผมล้างแผลที่มีเศษดินและเศษหินจนเธอร้องไห้ ผมมือหนักไปหน่อยขอโทษที

“มีรถแข่งกันมาค่ะหนูเลยเข้าไปดึงป้าผึ้งไม่งั้นป้าผึ้งคงโดนชนไปแล้ว คุณอาคะโกรธหนูหรือเปล่าคะวันนี้คุณอามีนัดกับแฟนด้วยต้องมาเสียเวลากับหนูอีกแล้ว”

“ไม่ได้โกรธคราวหลังก็ดูรถให้มันดีๆก่อนรู้ไหม ลุกไหวไหมเดี๋ยวจะพาไปเอกซเรย์”