เด็กเลี้ยงของคุณอา

เจ้าขาของผมงั้นเหรอ??

“เจ้าขาไม่สบายตอนนี้พักผ่อนอยู่ อายังไม่ได้ชำระความเรื่องที่แกแอบขโมยรถอาไปไหนจะบัตรเครดิตอีก ดีนะพ่อแกชดใช้มาแล้วไม่งั้นอาเอาเลือดหัวแกออกแน่!” ศิลามองหน้าหลานชายที่สอดส่องสายตาเข้าไปในครัวแต่พอเห็นป้าผึ้งเดินออกมาก็หมดอะไรตายอยากขึ้นมาทันที

“เจ้าขานอนอยู่ที่ห้องเหรออาผมไปเยี่ยมก่อนดีกว่า”

“เดี๋ยว!! ไอ้คำว่าเจ้าขาของผมเนี่ย แกอย่าเอาไปพูดที่ไหนให้คนเข้าใจผิดล่ะ และอย่ามาพูดให้อาได้ยินด้วย”

“ผมรู้ครับว่าอารักเจ้าขาเหมือนลูก ผมเข้าใจอาก็อายุไม่ใช่น้อยๆแล้วคงอยากมีลูกเป็นของตัวเองเอางี้ผมจะให้พ่อมาทาบทามเจ้าขาก็แล้วกัน งั้นผมไปดูเจ้าขาก่อนดีกว่า” นทีเดินหนีคนเป็นอาเพื่อจะไปหาเจ้าขาโดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เจ้าขานอนพักอยู่ที่ห้องของคนเป็นอาต่างหาก

คอนโดทวีสุข

ศิลาเดินเข้ามาในห้องของริต้าตอนนี้เป็นเวลา10โมงแล้วแต่เจ้าของห้องยังนอนไม่รู้เรื่องเลย เมื่อวานก็ไม่มีงานแต่เที่ยวจนดึกดื่น ถามว่าผมรู้ได้ยังไงน่ะเหรอก็ผมเห็นสตอรี่ไอจีไอ้หลานชายไงล่ะ ผมเก็บเสื้อผ้าที่เธอถอดทิ้งไว้ตามพื้นใส่ตะกร้าอีกทั้งยังเก็บขยะของเธอที่ทานแล้วทิ้งไว้บนโต๊ะใส่ถุงขยะอีก

“ริต้า!” แรงเขย่าเบาๆทำให้ริต้าลืมตาตื่นขึ้นมา พอเธอได้สติก็รีบหันไปมองห้องที่ยังไม่ได้เก็บกวาดแต่กลายเป็นว่าศิลาจัดการทุกอย่างให้เธอหมดแล้ว

“ศิลาทำไมมาไม่บอกริต้าก่อนคะ คิดถึงจนทนไม่ไหวเลยเหรอ” รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความต้องการทำให้ศิลาที่นั่งอยู่บนเตียงถอนหายใจ

“ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ ไปอาบน้ำก่อนไป” ชายหนุ่มเดินออกมานั่งรอข้างนอกเพื่อใช้ความคิดในการตัดสินใจแต่ดูเหมือนในสมองก็ยังลังเล ริต้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดแต่หัวใจตัวเองต่างหากที่มันไม่เหมือนเดิม หรือตนนั้นแค่หลงของที่สดกว่า ใหม่กว่าอย่างเจ้าขา

ไม่นานริต้าก็เดินออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำใบหน้าขาวสะอาดต่างจากเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง สาวสวยเดินเข้ามานั่งตักแฟนหนุ่มเหมือนทุกครั้งริมฝีปากของเธอประกบจูบชายหนุ่มแต่ชายหนุ่มกับนิ่งเฉยไม่ตอบสนองต่อแฟนสาว

“ศิลาเป็นอะไรเครียดเรื่องงานหรือเปล่ามาผ่อนคลายกับริต้าไหม” สาวเจ้ายังคงพยายามโอบกอดชายหนุ่มเพื่อยัดเยียดความต้องการของตัวเอง

“ริต้าเดี๋ยวก่อนผมแค่อยากมาคุยเรื่องของเรา”

“รู้แล้วค่ะว่าศิลาอยากแต่งงานตอนนี้ริต้ารับงานแค่สิ้นปีค่ะ แล้วริต้าจะเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวให้ศิลาดีไหมคะ”

ศิลาได้แต่มองหน้าแฟนสาวที่ตั้งใจจะมาบอกเลิกแต่พอเอาเข้าจริงกับไม่มีความกล้าที่จะทำเลยได้แต่นั่งนิ่ง ๆ จนถึงเวลาที่เจ้าขาต้องทานยาจึงขอตัวกลับก่อน ริต้าเลยมีอาการงอแงเธอคิดว่าวันนี้จะได้อยู่กับแฟนหนุ่มเสียอีก

“จะทิ้งริต้าไปได้ไงวันนี้วันหยุดของศิลานะ ริต้าอุตส่าห์ไม่รับงานแท้ ๆ”

“ริต้าหลานผมไม่สบายต้องรีบกลับไปดูไว้ค่อยโทรคุยกันนะ” ศิลาแกะมือเล็ก ๆ ที่เกาะแขนจนเธอต้องยอมปล่อยแม้ในใจจะรู้สึกแปลกกับแฟนหนุ่ม ปกติแล้วแฟนหนุ่มไม่เคยเป็นห่วงนทีขนาดนี้ อีกอย่างเมื่อคืนเธอก็สนุกกับแก๊งของนทีที่ผับด้วย จู่ ๆ ทำไมถึงป่วยได้

บ้านศิลา

ผมกลับขึ้นมาบนห้องก็ไม่เจอเจ้าขาแล้วแต่ห้องนอนของผมถูกเปลี่ยนผ้าปูแถมยังเก็บกวาดจนสะอาด ผมเดินลงมาในครัวก็ไม่มีใครอยู่จึงเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของเจ้าขาแต่เสียงของหลานชายผมที่ดังออกมาทำให้มือที่จับลูกบิดอยู่ต้องชะงักทันที

[เจ้าขาเธอต้องทำแบบนี้มันจะง่าย]

[แบบนี้ใช่ไหมคะ ฉันทำตามที่คุณสอนแล้วแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี]

[อย่ามาเถียงอาจารย์นะฉันเนี่ยระดับไหนแล้ว เรื่องแบบนี้ฉันโคตรถนัดเลย]

ผมทนไม่ไหวเลยต้องเปิดเข้าไปแต่สิ่งที่ผมเห็นกับสิ่งที่ผมคิดมันต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทั้งสองคนไม่ได้อยู่บนเตียงแต่นั่งอยู่ที่พื้น หนังสือและแบบข้อสอบมากมายวางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่น

“อ้าวอา ทำไมไม่เคาะประตูก่อน!” นทีกำลังตำหนิคนเป็นอาว่าไม่มีมารยาทแต่เจ้าขากับหลบสายตามีเพียงความเขินอายเท่านั้น ศิลาเลยต้องเดินมาดูทั้งสองคน

“คราวหลังจะติวไปติวกันข้างนอก มาอยู่ในห้องเจ้าขาแบบนี้ใครมองมามันไม่ดีรู้ไหม!!” ศิลาหันมาตำหนิเจ้าขาซึ่งเธอก็ก้มหน้าลงอาการเหมือนลูกแมวกำลังสำนึกผิด

“ค่ะ”

“ผมผิดเองเห็นเธออ่านหนังสืออยู่ในห้องก็เลยไปเอาหนังสือที่ซื้อมาให้เธอ เลยติวกันนิดหน่อยอาอย่าว่าเจ้าขาของผมเลย”

“ชิ! บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาเรียกว่าเจ้าขาของผม ยังไงเจ้าขาก็เป็น...ผู้หญิง!” น้ำเสียงที่ขาดช่วงทำเอาเจ้าขาแทบจะมุดหน้าลงไปกับโต๊ะแต่นทีไม่ได้สนใจแถมยังแสดงออกมาชัดเจนกว่าตนนั้นจะเดินหน้าจีบเจ้าขา

“ผมไม่สนอะ ยังไงผมก็จะทำให้อารู้ว่าผมพร้อมที่จะดูแลเจ้าขา ใช่ไหมเจ้าขา” นทีหันมาถามสาวข้างกายแต่ดูเหมือนว่าศิลาจะไม่พอใจเหมือนกัน

“อะยังไงผู้ชายออกตัวขนาดนี้เป็นสาวเป็นนางก็หัดปฏิเสธบ้าง!!”

“หนู...” เจ้าขามองหน้าศิลาด้วยสีหน้าไม่สบายใจเธอถูกดุทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนทีเลยพาเธอออกมาหาอะไรทานข้างนอกขืนอยู่นานคงโดนอาดุจนร้องไห้แน่