เด็กเลี้ยงของคุณอา

ฉันเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แล้ว

ศิลาเดินออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหารจนกระทั้งเจ้าขาเดินเข้ามาในครัว สายตาของศิลายังคงมองการทำอาหารของเจ้าขาไม่ละ เธอหยิบผักออกมาหั่นจากนั้นก็แช่น้ำไว้ กุ้งที่ถูกแกะใส่กล่องไว้ถูกหยิบออกมาวางเป็นระเบียบ

กระทะถูกตั้งไว้บนเตาตามด้วยน้ำมันรำข้าวนิดหน่อย กระเทียมสับถูกเธอใส่ลงไปในกระทะที่กำลังร้อนๆจากนั้นกุ้งในจานก็ถูกเทลงไปผัดจนมีกลิ่นหอม ผักที่ถูกพักไว้ให้สะเด็ดน้ำจึงถูกใส่ลงไป ตามด้วยเครื่องปรุงต่างๆ

“เสร็จแล้วค่ะคุณอา” เจ้าขายกผัดผักใส่กุ้งมาเสิร์ฟตามด้วยข้าวสวยร้อนๆศิลามองเมนูง่ายๆแต่กับน่าทานกว่าป้าผึ้งทำเสียอีก ต้องยอมรับว่าเธอมีเสน่ห์ปลายจวักจริงๆ

“ขอบใจ กินด้วยกันไหมเยอะขนาดนี้ฉันกินไม่หมดหรอก” คนตัวเล็กรีบส่ายหน้าทันที เพราะร้านอาหารที่เธอไปทำงานเลี้ยงข้าวสองมื้อเธอเลยเลือกทานมื้อกลางวันกับมื้อเย็นส่วนมื้อเช้าเธอยังพออดได้

“หนูทานมาแล้วค่ะ ที่ร้านอาหารเขาเลี้ยงข้าวด้วย”

“อืม ร้านอะไรบอกได้ไหมจริงๆแค่ทำงานบ้านก็พอแล้วฉันจ่ายเงินเดือนให้เหมือนกัน”

“หนูเกรงใจนี่คะคุณอา” เจ้าขารอให้เจ้าของบ้านทานจนอิ่มเธอจึงรีบเก็บถ้วยจานล้างแล้วเดินออกมาอ่านหนังสือเงียบๆคนเดียว

ด้านศิลาที่เห็นสาวน้อยนั่งอยู่คนเดียวจึงหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าของตนเองออกมาให้แม้เจ้าขาจะส่ายหน้าแต่ก็ถูกยัดใส่มือเล็กๆของเธอ

“มีอะไรจะได้ติดต่อกันได้ แล้วก็เรื่องเรียนฉันเลือกแล้วนะให้เธอเรียนเอกชน ไม่ต้องปฏิเสธเพราะฉันเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอแล้ว จบจากที่นี่มีแต่บริษัทอ้าแขนรับเธอแน่นอน เคยได้ยินไหมว่าสถาบันการศึกษามันมีผลต่อการหางานแต่เธอก็ต้องมีมานะด้วยนะ อ่านหนังสือให้มากๆขาดเหลืออะไรก็บอก”

แม้เจ้าขาจะไม่สบายใจแต่เธอก็ขัดอะไรไม่ได้จึงยกมือไหว้ขอบคุณเท่านั้น

วันต่อมา...

เจ้าขาเตรียมจะออกไปทำงานแต่ดันเจอใครบางคนนอนหลับอยู่ที่โซฟาพอมองขึ้นไปก็เจอคุณศิลาเดินตามลงมา สายตาก็มองไปที่ชายปริศนาที่นอนอยู่กลางบ้าน

“ไอ้นที!!” เสียงของศิลาทำให้หลานชายสะดุ้งตื่น แต่พอตื่นขึ้นมาก็ได้เห็นนางฟ้ายืนอยู่ด้านหลังคุณอาของตนเอง

“อา...น่ารักอ่า...” นทีทำท่าจะเดินเข้ามาหาเจ้าขาศิลาเลยสกัดขาของนทีจนล้มหน้าทิ่มไปกับพื้น

“โอ้ยย อา! มาแกล้งผมทำไมเนี่ย!!” นทีเดินเข้าไปหาเจ้าขาพร้อมรอยยิ้มที่น่ากลัวเจ้าขาเลยถอยหลังจนติดกับโต๊ะ

“นี่เจ้าขาเป็นหลานสาวฉันแกอย่ามาหน้าหม้อไอ้นที!” ศิลาห้ามปรามหลานตัวเองแต่มันกับทำให้นทีหรี่ตามองคุณอาของตนเอง หลานสาวงั้นเหรอ ญาติเยอะเนอะ!

“หนูขอตัวก่อนนะคะ” น่ากลัวผู้ชายคนนี้น่ากลัวไม่น่าไว้ใจเลยฉันพยายามจะเดินออกจากบ้านแต่กลับถูกคุณอาเรียกไว้ฉันเลยต้องหันกลับมา

“ทำไมถึงดื้อนักฮะ บอกแล้วว่าไม่ต้องออกไปไหนไม่ทันไรจะออกไปทำงานอีกแล้ว!” น้ำเสียงดุๆของศิลาทำให้เจ้าขาต้องยอมเชื่อฟัง เธอเดินมานั่งที่พื้นเหมือนเดิมแต่กลายเป็นว่านทีไม่เข้าใจจึงดึงเธอขึ้นมานั่งข้างบน

“คุณ!” เจ้าขาหันไปดุนทีที่จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่องแต่นทีไม่ได้สนใจยังคงมองหน้าเธอสลับกับคุณอาของตนไปมา

“เป็นหลานไม่ใช่ไพร่ทำไมต้องนั่งพื้นด้วย นั่งข้างบนสิฉันชื่อนทีนะพ่อส่งฉันมาเรียนที่ NNT เธออายุเท่าไหร่เหรอแต่ดูๆแล้วน่าจะเท่ากับฉันเลย”

ศิลามองหลานชายขายขนมจีบให้เจ้าขาก็เกิดความรำคาญจึงเดินไปดึงแขนของเจ้าขามานั่งอีกฝั่งเพื่อจะได้คุยกับหลานทั้งสองคนทีเดียว

“แกมาบ้านอาทำไมนที”

“พ่อส่งผมมาเรียน ตอนแรกจะไปอยู่คอนโดแต่ผมคิดถึงอาก็เลยมาอยู่กับอาดีกว่า”

“อย่าตอแหลเอาดีๆ” ศิลาจ้องหน้าหลานชายที่กำลังสร้างเรื่องโกหกตนอยู่อย่างรู้ทัน นทีเป็นพวกกะล่อนถ้าไม่มีความผิดก็คงไม่โผล่หัวมาแน่

“โธ่...อา...พ่อหักค่าขนมผม แถมยังยึดรถผมอีกผมก็เลยต้องมาพึ่งใบบุญอานี่แหละ อย่างน้อยซุปเปอร์คาร์ที่จอดอยู่อาก็ไม่ได้ใช้จริงไหมมมม” แววตาที่พยายามออดอ้อนคนเป็นอาทำให้ส้มที่วางอยู่บนโต๊ะถูกศิลาจับขว้างใส่เต็มๆ

“โอ๊ยย อา...ผมล้อเล่นหน่า แค่จะขอมาอยู่ด้วยชั่วคราวเดี๋ยวพอผมได้รถกับบัตรคืนผมจะรีบไปเลยนะๆๆ” ศิลาพยักหน้าให้หลานชายจากนั้นก็หันมาเคลียร์กับหลานสาวที่ดื้อด้านไม่ต่างกัน

“ร้านอาหารที่ไปทำชื่อร้านอะไรมีเบอร์ไหม” เจ้าขาพยักหน้าจากนั้นก็เปิดกระเป๋าตังใบเก่าๆราคา59฿ตามตลาดนัดเพื่อหยิบนามบัตรของร้านให้คุณอาของเธอ

ศิลาหยิบนามบัตรจากมือของเจ้าขาจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน ไม่ถึง10นาทีก็เดินออกมาท่ามกลางสายตาของหลานๆ

“หลังจากวันนี้ไม่ต้องไปทำงานแล้ว ส่วนเรื่องเงินเดี๋ยวเจ้าของร้านจะโอนตามมาให้” ผมต้องเซฟชีวิตเธอไว้ก่อนสิถึงร้านอาหารจะมีความน่าเชื่อถือแต่เธอก็ยังถูกตามล่าเพราะไอ้นพมันบอกว่ามีคนไปหามันที่บ้านหลายครั้งแต่มันไม่ได้อยู่บ้านมันออกมาอยู่คอนโด พวกที่ซ่องคงมาตามที่อยู่ในเมมเบอร์ที่สมัคร

“หนูเกรงใจคุณอานี่คะ ค่าเทอมก็แพง ไหนจะค่ากินค่าอยู่อีก”

“นี่เธอคุณอารวยจะตายแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก เธอรู้ไหมว่าคุณอาของเธอเป็นหุ้นส่วนของโรงพยาบาลเลยนะ ว่าแต่เธอเป็นใครอะ” นทียังคงสงสัยไม่เลิกแต่เจ้าขาก็ไม่กล้าตอบศิลาเลยเป็นฝ่ายตอบเองเพื่อตัดปัญหา

“หลานบุญธรรม จบไหมอยากรู้อะไรอีกไหม!” ศิลากอดอกมองหน้าหลานชายที่ยิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าเจ้าขาไม่ใช่ญาติทางสายเลือดก็หวังจะเคลมทันที

“โจบบบบบบ งั้นผมก็พาเธอไปเที่ยวได้ใช่ไหมแต่ดูเรียบร้อยจังเลยเคยเที่ยวผับไหมเนี่ย”

“ปกติแล้วเข้าผับได้ต้องอายุ21ไม่ใช่หรือคะ ฉันอายุ18ยังเข้าไม่ได้ค่ะ” เจ้าขาตอบไปอย่างจริงใจทำเอานทีมองบนทันทีเลย นอกจากคุณอาที่ขี้บ่นยังต้องอยู่ร่วมกับแม่ชีอีกหรือไง

“ช่างเถอะถือว่าฉันไม่ได้พูดก็แล้วกัน”

“เฮ้อเจ้าขาเธอต้องเรียนที่เดียวกันนทีแต่อยากเรียนคณะอะไรก็ไปคิดดูก็แล้วกันนะ ส่วนแกห้องอยู่ข้างบนกลางคืนอย่าเดินเพ่นพ่านเข้าใจไหม” ศิลาย้ำหลานชายเพื่อป้องกันหลานชายตัวดีเข้ามารุ่มร่ามกับเจ้าขา ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง