Arabanın arka koltuğunda oturan Zoya heyecan kadehinden içtiği mey ile durmadan devinen yüreğini teskin etmeye çalışıyordu.İnsanın yüreği ucu bucağı olmayan evren gibidir ya, içine neler neler sığar... Zoya'nın mikro evreni görülemeyen en uç noktalarına kadar bu garip heyecanın tutsağı olmuştu.
Asır'ın ne diyeceğini ne yapacağını çok merak ediyordu. Lacivert gözleri çoğu zaman olduğu gibi hırçın Karadeniz gibi kabaracak mıydı?Yoksa yine soğuk ikliminde üşütecek miydi? Tepkisiz ve ruhsuz kalacaktı belki de.Adamın yüzünün en özel hazinesi o bir çift lacivertte ne görmeyi umuyor kendiside bilmiyordu aslında.
Ama kendisine ufaklık demesine içten içe bozuluyordu.Başı cama yaslı, badem şeklindeki kestane rengi gözleri,yol kenarındaki kır çiçeklerinin üzerindeydi.Düşünceleri de çiçeklere kaydı.
