CHAPTER TWENTY-FOUR

2407 Words

"WHERE are we going, Auntie?" kalabit at tanong ni Thirdy sa tiyahing Bitchichay. "Maaring tagalog, anak? Ah, dinudugo kasi ang ilong ko eh," tugon nitong hindi pinagkakabalahang lingunin ang pamangkin. Subalit dahil hindi agad naarok ng kambal ang ibig sabihin ng tiyahin ay humarang sila sa dibaraanan. "You are fooling us, Auntie. There is no blood from your nose at all. But like what my twin brother said a while ago, where are we going?" muli ay tanong ni Surene. Nais tuloy mapahagalpak ng tawa si Bitchichay. Aba'y sigurista rin ang mga pamangkin. Kaso mukhang pati pagkabugnutin ng ama nila ay namana pa. Ngunit dahil ayaw niyang sumama ang pakiramdam nila sa kaniya ay yumuko siya upang pumantay. "Sa house namin mga anak. Pero bago iyan ay may dadalawin muna tayong friendship ng Aunt

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD