บำเรอรักแม่ทัพปีศาจ

ตอนที่ 3 ราคะอำมหิต 1.3

ดวงตาของสตรีนางนั่นเบิกกว้างจ้องหน้าจอมปีศาจด้วยอาการตื่นตระหนกอย่างยิ่งยวด ด้วยเพราะเห็นดวงตาสีเลือดปรากฏอยู่ตรงหน้า ซึ่งกำลังเกิดขึ้นกับหลี่เหวินฉางอยู่ในเวลานี้ภายหลังจากเสพสังวาสกับนางเสร็จสิ้นเมื่อครู่ที่ผ่านมา

ภายใต้ความสุขอันแสนหฤหรรษ์ที่ได้รับจนสุขล้นจบลงพร้อมพลังชีวิตถูกสูบชีพออกกจากกายอย่างรวดเร็ว ร่างที่กำลังเปลือยเปล่าซึ่งเต็มไปด้วยความอวบอิ่มของสตรีสาวตรงหน้าค่อยๆ ซูบซีดลงทีละน้อย ทีละน้อย จนเหลือแต่โครงกระดูกแห้งกรัง

พรึบ!!! ซากแห้งกรังค่อยๆ สลายกลายเป็นเถ้าธุลีไปในชั่วพริบตา

บนฟูกนอนอันหนานุ่มในเวลานี้คงเหลือแต่เพียงกายเปลือยเปล่าของหลี่เหวินฉางแต่เพียงผู้เดียว ร่างอันใหญ่โตกำลังสั่นสะท้านเมื่อได้สูบพลังชีวิตเข้าไป ดวงตาสีเลือดฉาบอยู่เมื่อครู่ที่ผ่านมาค่อยๆ เลือนหายไปทีละน้อย ทีละน้อย จนกระทั่งความเป็นตัวตนของมนุษย์แต่ดั้งเดิมพร้อมสติหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ดวงตากวาดมองไปโดยรอบ เห็นเสื้อผ้าของสตรีถูกเหวี่ยงกระจายอยู่ที่พื้น พร้อมเสื้อผ้าของตน

ตุบ!!!! หลี่เหวินฉางกระแทกร่างเปลือยลงบนฟูกนอนอย่างแรง ดวงตาสีดำจับจ้องอยู่แต่บนเพดานของกระโจม

กรอดดดด!!! เสียงฟันกรามขบเข้าหากันจนแน่นด้วยความรู้สึกหลากหลายที่กำลังประเดประดังเข้ามาอยู่ในเวลานี้

“เมื่อไรข้าจึงจะหลุดพ้นจากสิ่งชั่วร้ายที่เจ้าเฉียนซ่งกระทำต่อข้าเช่นนี้เสียที เพื่อสนองความต้องการให้ได้มาซึ่งทุกสิ่งที่ปรารถนา เจ้าเดรัจฉานผู้นั้นนำสิ่งที่สวรรค์เบื้องบนกักขังนานนับหมื่นปี นำมาแฝงเร้นในร่างของข้าจนต้องกลายเป็นแบบนี้ ข้าต้องกลายเป็นทาสของคนผู้นั้นไปตลอดกาลไม่มีวิธีอะไรสามารถทำให้กลับไปเป็นคนปกติได้เลยเหรอ ชีวิตของผู้คนมากมายเท่าไร และจะต้องมีสตรีอีกกี่ชีวิตกันเล่าที่จะต้องถูกสังเวยเพื่อให้ข้ากลับมาเป็นปกติ....สวรรค์! เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้...ทำไม!!!!”หลี่เหวินฉางพูดลอดไรฟันพลางขบกรามเข้าหากันอยู่ตลอดเวลา

ฉายาจอมปีศาจแห่งเฉียนฉินที่ทั่วหล้าต่างโจษขานมานั้น ก็เพราะเกิดมาจากพฤติกรรมในการเสพสังวาท ของแม่ทัพหนุ่มผู้กล้า เมื่อเสร็จสิ้นบรรลุถึงฝั่งฝันไอปีศาจที่ครอบคลุมจนทำให้มีจิตใจแปรปรวน เต็มไปด้วยจิตอำมหิต โหดร้ายและเลือดเย็น กระหายเลือดและต้องการเข่นฆ่าผู้คนด้วยวิธีสังหารสุดแสนจะทรมานและน่าสะพรึงกลัวของจอมปีศาจจะมลายหายไปสิ้น เมื่อได้เสพสังวาทกับสตรีและได้สูบพลังชีวิตเข้าสู่กาย แต่ก็เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น

หากไม่ต้องการให้จิตอำมหิตออกมาก็จะต้องเสพสังวาทกับสตรีเพื่อสูบพลังชีวิตเข้าไปทดแทน และต้องเสพสังวาทกับสตรีทุกสามวัน ซึ่งเหวินฉางล่วงรู้วิธีนี้ด้วยความบังเอิญเพราะกายและจิตอำมหิตนำทางให้ลงมือกระทำ

สืบเนื่องมาจากแม่ทัพผู้กล้าได้หลงกลองค์ชายเฉียนซ่งพระยศในเวลานั้น ดื่มสุราเมาหมื่นปีเข้าไปซึ่งเป็นสุราหมักทำมาจากดอกไม้ปีศาจ ซึ่งเกิดมาจากจิตมารของจอมปีศาจทำให้บังเกิดขึ้นมา

องค์ชายเฉียนซ่ง ผู้ฝักใฝ่ในอำนาจมืดกับสิ่งชั่วร้าย พยายามดิ้นรนและทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อำนาจของจอมปีศาจไว้ในกาย สิ่งที่ต้องการไม่เพียงแต่ได้ครอบครองแคว้นเฉียนฉินเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงแคว้นทั่วหล้าทั้งหมดก็ต้องการให้ตกอยู่ในการปกครองของเฉียนฉินซึ่งเป็นรัชสมัยที่เฉียนซ่งปกครอง

สิ่งเดียวที่จะสามารถทำให้ความต้องการสำเร็จทุกอย่าง ก็ต้องมีอำนาจและจะต้องเป็นอำนาจที่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปไม่สามารถทำลายลงได้ จึงทำให้พยายามเสาะแสวงหาจิตมารของจอมปีศาจว่าสถิตยอยู่ที่ใด

และก็ได้ล่วงรู้มาว่า จิตมารของจอมปีศาจจะสถิตยอยู่ในดอกไม้ปีศาจซึ่งอยู่แห่งหนใดสักแห่งในผืนแผ่นดินนี้

และดอกไม้ปีศาจก็ไม่เคยมีใครเคยพบเห็น เป็นเพียงสิ่งที่พูดถึงและเล่ากันมาปากต่อปากเท่านั้น ว่าดอกไม้ปีศาจจะอยู่ใต้ก้นเหวลึกที่ใดสักแห่งของแผ่นดิน และดอกไม้ปีศาจก็ได้เกิดขึ้นจริงภายในถ้ำลึกลับซึ่งฝังรวมกับสุราเข้าไว้ด้วยกัน

ด้วยเหตุนี้สถานที่ซ่อนเร้นดีที่สุดไม่ให้ถูกทำลายจึงอยู่ในไหสุราที่ถูกฝังลงดินมานาน และถูกพบเข้าด้วยความบังเอิญที่เมืองหู่ในแคว้นเฉียนฉินจนกลายเป็นที่กล่าวขานต่อๆ มาว่าสุราที่ถูกพบจากถ้ำลึกลับที่ก้นเหวลึก ซึ่งมีจำนวนมากมายนั้นไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าอายุของสุรายาวนานเท่าไร คาดเดาไปเองว่าเป็นทรัพย์สินของแผ่นดินจึงได้ถวายรายงานให้แก่องค์ชายเฉียนซ่ง

สาเหตุที่สุราเมาหมื่นปีสามารถนำมาถวายให้แก่องค์ชายเฉียนซ่งได้ นั่นก็เพราะมีผู้คนมากมายลิ้มลองรสชาติแล้วสิ้นชีพลงทันทีที่ดื่ม ทั้งที่ไม่มียาพิษแต่ตายสนิททุกคนไม่เคยมีผู้ใดรอด ซึ่งกลุ่มคนที่เข้าไปพบถ้ำลึกลับนี้เป็นพรานป่าได้รับคำสั่งจากองค์ชายเฉียนซ่งให้ค้นหาดอกไม้ปีศาจเพื่อต้องการใช้อำนาจของจอมปีศาจมาเป็นเครื่องมือในการชิงแผ่นดิน

แต่ดอกไม้ปีศาจที่กำลังสืบค้นหากลับไม่มี แต่ไปได้สุราปีศาจมาแทน จึงทำให้เฉียนซ่งในเวลานั้นซึ่งยังไม่ล่วงรู้ว่าได้รับมอบสุราปีศาจนี้เข้ามาเก็บไว้เป็นจำนวนมากมายและมีเพียงไหเดียวเท่านั้นที่มีดอกไม้ปีศาจแอบแฝง จึงตั้งชื่อให้ว่าสุราเมาหมื่นปีและก่อนหน้าที่จะนำมามอบให้กับหลี่เหวินฉาง

องค์ชายเฉียนซ่งก็ได้ล่วงรู้มาจากโหรหลวงด้วยความบังเอิญมาว่า สิ่งที่ได้รับมาจากถ้ำลึกลับให้รีบนำไปทำลายเพราะมีจิตมารของจอมปีศาจแอบแฝงอยู่จะนำความหายนะมาถึงตัว จิตมารของจอมปีศาจแฝงอยู่ในดอกไม้

และดอกไม้ของจอมปีศาจก็อยู่ในสุราหมักบ่มซึ่งมีเพียงไหด้วย นอกนั้นที่อยู่ในขวดดินเผาล้วนเป็นสุราชั้นเลิศผ่านกาลเวลามายาวนานเท่าไรก็ไม่มีใครรู้

หากลิ้มลองดอกไม้ปีศาจเข้าไปจะเกิดจิตวิปลาส โหดเหี้ยมอำมหิตผิดมนุษย์แต่ไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน มีเพียงผู้ที่เกิดในช่วงเวลาของดาวแห่งความตายปรากฏเท่านั้นจึงจะสัมผัสได้ และองค์ชายเฉียนซ่งก็ล่วงรู้มาว่าเหวินฉางก็เป็นผู้ที่เกิดช่วงวันเวลานั้นซึ่งทั่วทั้งแคว้นเฉียนฉินมีเพียงหลี่เหวินฉางที่เกิดตอนดาวแห่งความตายปรากฏ ซึ่งดาวแห่งความตายก็คือดาวปีศาจ ผู้ที่เกิดช่วงเวลานั้นจะมีไอปีศาจและจิตมารติดตัวมาตั้งแต่ถือกำเนิด

องค์ชายเฉียนซ่งจึงใช้สุราเมาหมื่นปีหาประโยชน์จากตัวตนที่ถูกซ่อนเร้นของเหวินฉาง สานความต้องการที่อยากครอบครองแผ่นดินทั่วหล้าโดยใช้แม่ทัพผู้กล้าออกล่าดินแดนนำมาให้

สุราเมาหมื่นปี ยังมีอีกชื่อก็คือหนึ่งจอกปลิดวิญญาณ เพียงแค่ลิ้มลองสิ้นชีพทันที วิญญาณหลุดลอยออกจากร่างไปโดยไม่รู้ตัว เฉียนซ่งจึงแบ่งสุราเมาหมื่นปีนั้นออกมาจากไหนำมาเก็บไว้กับตัวบางส่วน และนำส่วนที่เหลือเกือบเต็มไหมอบให้หลี่เหวินฉาง

องค์ชายเฉียนซ่งได้นำสุราเมาหมื่นปีนี้ถวายฮ่องเต้เฉียนหยวน และผลที่ตามมานั่นก็คือเสด็จสวรรคตลงทันทีที่เสวยหนึ่งจอกปลิดวิญญาณเข้าไป ตามความต้องการของพระโอรสผู้ไม่อยากรอให้พ่อตัวเองตายเสียก่อน จึงจะได้ขึ้นครองแคว้น มิสู้ทำให้ตายไปเสียโดยเร็วจะทำให้นั่งปกครองแคว้นตั้งแต่พระชนมายุเพียงแค่ 23 พระชันษา ซึ่งยังหนุ่มแน่นอยู่มาก และองค์ชายเฉียนซ่งกับหลี่เหวินฉางก็มีอายุห่างกันเพียงแค่สองปีซึ่งแม่ทัพเฉียนฉินอายุ 21 ปีเท่านั้น

แต่ฮ่องเต้เฉียนซ่งไม่ล่วงรู้เลยว่าการกระทำของพระองค์ที่ต้องการหาประโยชน์จากแม่ทัพเฉียนฉินนั้น หลี่เหวินฉางล่วงรู้จนหมดสิ้น

เพราะจิตมารของจอมปีศาจทำให้สามารถรับรู้ได้ ทางแก้ไขนั้นมีใช่ว่าจะไม่มีหนทางเสียทีเดียว แต่การหลุดพ้นจากจิตอำมหิตของจอมปีศาจที่ถูกปลดผนึกออกมาได้แล้วนั้น ช่างยากเย็นเสียเหลือเกินจะหาผู้ที่เกิดช่วงเวลาของดาวแห่งความตายมาได้อย่างไร

ในเมื่อดาวแห่งความตายนั้นจะเกิดขึ้นทุกหนึ่งพันปี เท่ากับว่าในรอบพันปีนี้มีเพียงแค่หลี่เหวินฉางเท่านั้น ทั่วหล้านี้จะมีผู้ใดถือกำเนิดขึ้นมาเหมือนกับเขา เพราะนอกจากดาวแห่งความตายจะปรากฏทุกหนึ่งพันปีแล้ว ผู้ที่เกิดในช่วงเวลานั้นก็จะมีแค่เพียงหนึ่งคนเท่านั้น

หลี่เหวินฉางจะต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ไปอีกนานเท่าไรกว่าจะมีผู้มาปิดผนึกจิตมารนี้ลงได้ เท่ากับว่ามีชีวิตอยู่เพื่อสังหารผู้คนไปจนกว่าวาระสุดท้ายของชีวิจจะมาถึง แต่ถ้าหากเลือกได้แม่ทัพเฉียนฉินยอมให้ผู้อื่นสังหารเสียดีกว่าที่จะต้องกลายเป็นเช่นนี้