อุ้มเธอขึ้นสวรรค์

เกลียดเขาแล้วอุ้มเขาไปปล้ำทำไม

หงส์หยกเบือนหน้าหนี เกลียดตัวเองที่ตลอดเวลาไปหลงชอบแอบรักแอบเฝ้ามองคนหยาบกระด้างอย่างขันโตกได้ยังไง รู้ทั้งรู้ว่าเขาหยาบคายแต่ก็ไม่คิดว่าจะหยาบถึงปานนี้ เธอกลืนน้ำลายและน้ำเสียวสวาทของเขาลงลำคอด้วยความยากลำบาก แล้วก็ต้องหันกลับมาตามมือใหญ่ที่บีบบังคับให้หันกลับมาจ้องมองเขา

“อีกนะ ฉันยังไม่นิ่งเลย ดูสิหยก ดูฉันสิ ใหญ่ยาวชี้โด่ขนาดนี้ เธอต้องรับศึกหนักแล้วแหละวันนี้ คาดว่ายันเช้าด้วย” คนเห็นแก่ตัวเซ็กส์จัดบีบคางเล็กและเสียดสีถูไถปลายแก่นกายร้อนไปมากับริมฝีปากนุ่มนวลของคนตัวเล็ก

“อ่ะ อือ” เธออยากพูดก็พูดไม่ได้เพราะมีมือของเขาบีบบังคับคางไว้อยู่

ขันโตกมองสายตาของคนตัวเล็กก็พอจะรู้ว่าเธออยากพูดอะไร เรื่องอะไรจะสนใจคำปฏิเสธของหงส์หยกล่ะ เขาอยากได้ และต้องได้ และตอนนี้ก็ต้องการมากด้วย อยากกระแทกแรงๆ ในช่องคับแคบของหล่อนเป็นบ้า แค่คิดว่าได้แหวกว่ายกระแทกเสียดสีในร่างฉ่ำแฉะของเธอก็ทำให้เขาสูดปากเสียวแล้วตอนนี้

“ชูว์ ฉันรู้ว่าเธอไม่ต้องการแต่ฉันจะเอา อ้าขาให้ฉันก็พอหน้าที่เธอหยก” พูดจบก็ปล่อยมือที่บีบคางเล็กทันที แล้วเสียงเล็กรีบพูดรัวสวนกลับมาทันที

“ไม่แล้วนะ หยกไม่ไหวแล้วค่ะ”

“ไม่ไหวก็ต้องไหว เป็นแม่ของลูกฉันต้องอดทน”

“แต่ไม่ใช่เมีย”

“เมีย? ตอนนี้ยังไม่ใช่อีกเหรอ ถ้าต้องการงานแต่งงานออกหน้าออกตานอนฝันสามชาติเถอะยัยจืด ตอนนี้อ้าขาฉันจะเอาแรงๆ”

ว้าย!

หงส์หยกร้องตกใจเมื่อคนตัวโตเหนือร่างขยับตัวรวดเร็ว แล้วที่สำคัญเขาจับเธอนอนคว่ำกับเตียง จับมือน้อยทั้งสองของหล่อนมารวบตรึงไว้ด้านหลัง มือใหญ่ของเขาอีกข้างก็จับเรียวขาของเธอแยกกว้างออก

“อ่ะ อือ ไม่นะคะ คุณโตกหยกไม่ไหวแล้วค่ะ อะ อือ”

ไม่ทันเสียแล้ว เสียงอ้อนวอนไม่เป็นผลเมื่อกายแข็งร้อนสอดแทรกดุนดันเข้ามาในร่างของเธอเสียแล้ว ตอนนี้ร่างใหญ่กำลังนอนซ้อนทาบทับอยู่บนหลังของหล่อน เอวสอบของเขาที่สอดแทรกแนบอิงกายแข็งแรงเข้าไปในช่องทางใหม่เปิดใหม่จากด้านหลังของหงส์หยกก็ดันแน่นจนต้องสูดปากครางออกมาด้วยความเสียวและอึดอัด

“เจ็บ! หยกเจ็บคุณโตก” หล่อนเจ็บเมื่อกายแข็งแรงเข้ามาในทวารคับแคบของเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

“เจ็บช่างเธอ ฉันเสียวก็พอแล้ว อ่า แน่น ชูว์ จะกระแทกแรงๆ ให้ฉีกไปเลยอีหนู อ่า” ขันโตกดึงรั้งข้อมือเล็กทั้งสองที่รวบตรึงรั้งไขว้ไว้ด้านหลังของหงส์หยก แล้วตัวเขาที่ขยับตัวนั่งก็กระแทกเอวสอบเข้าหาก้นงามของสาวเจ้าด้วยความดุดันไร้ความอ่อนโยน

“เจ็บช่างเธอ ฉันเสียวก็พอแล้ว อ่า แน่น ชูว์ จะกระแทกแรงๆ ให้ฉีกไปเลยอีหนู อ่า” ขันโตกดึงรั้งข้อมือเล็กทั้งสองที่รวบตรึงรั้งไขว้ไว้ด้านหลังของหงส์หยก แล้วตัวเขาที่ขยับตัวนั่งก็กระแทกเอวสอบเข้าหาก้นงามของสาวเจ้าด้วยความดุดันไร้ความอ่อนโยน

“อ่ะ อือ เจ็บ คุณโตก อ่า”

“อ่า เสียว ฉันเสียวหยก อ่า”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

จังหวะกระแทกของเอวสอบกระแทกเร่าดุนดันเข้าหาก้นงามงอนและมือใหญ่ก็ดึงรั้งกระตุกรั้งร่างเล็กเข้ากระแทกตอบสนองตัวเอง เสียงครางเล็กจากเสียงครางเจ็บก็เปลี่ยนเป็นเสียงกระเส่าเสียวเมื่อเธอปรับตัวได้ตามแรงเสียวสวาทของเขาแล้ว

“อ่า แน่นมันเป็นบ้าหยก อือ ทูนหัวของผัว ชูว์”

บทรักเร่าร้อนของขันโตกมีมากมายกว่าทุกครั้ง เขารู้สึกต้องการปรารถนาหงส์หยกไม่มีที่สิ้นสุด เพียงแค่ได้เห็นเนื้อตัวขาวๆ นุ่มนิ่มและหอมเร้ารัญจวนก็ยิ่งเพิ่มแรงกำหนัดของเขามากขึ้น เอวสอบแอ่นเด้งกระแทกเข้าหาเป็นจังหวะเร่าร้อนและอ่อนโยนสลับกันไปมา บวกประสานกับเสียงเนินเนื้อกระทับกระทั่งกันและเสียงครางซ่านของเขาและของหญิงสาวไร้เดียงสาดังออกมาเป็นระยะ และเพลงกามรักในครั้งนี้ของขันโตกจะยืดยาวกว่าทุกครั้งที่เคยมีมาก

แสงหล้ามองหลานชายตัวดีเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มครึ่งเป็นเวลาอาหารเย็นประจำของบ้านหลังใหญ่หลังนี้ นางละอดหมั่นไส้พ่อหลานตัวดีไม่ได้ เมื่อตอนกลางวันอุ้มหลานสาวของนางหายขึ้นไปบนห้องจนตอนนี้เพิ่งจะโผล่หน้ามาให้เห็น แต่กลับเห็นแค่คนเดียว ส่วนหงส์หยกทำไมไม่ลงมา ต้องถามพ่อตัวดีแล้วว่าเพราะอะไรถึงไม่ลงมาพร้อมกัน

“หนูหยกล่ะตาโตก” น้ำเสียงแหบแห้งตามวัยเอ่ยถามหลานชาย

“หลับครับ” ตอบเพียงสั้นๆ แล้วมองดูอาหารตรงหน้า

“ทำไมไม่ปลุกน้องลงมา”

“ลุกไหวเหรอครับคุณย่า โดนของใหญ่อึดขนาดนั้น เนี่ยโตกยังไม่อิ่มแม่เด็กดีของคุณย่าก็เพลียสลบไปเสียก่อน พูดแล้วหงุดหงิด อ่อนแอชะมัด” พูดพร้อมกับมองจานข้าวตรงหน้าที่สาวใช้ตักข้าวให้พร้อมทาน แล้วก็ลงมือเริ่มทานอาหารตรงหน้าต่ออย่างไม่สนใจจะตอบหรือพูดอะไรต่ออีก

“ตาโตกพูดอะไรให้เกียรติน้องบ้าง ยังไงน้องก็เป็นผู้หญิง ได้เขาเป็นเมียแล้วก็ควรตบควรแต่งออกหน้าออกตา” แสงหล้าบอกหลานชาย นางไม่ยอมหรอก ไม่ยอมให้ขันโตกทำแบบนี้กับหงส์หยกแน่

“คุณย่าอยากอุ้มเหลนไม่ใช่เหรอครับ” เขาวางมือจากช้อนแล้วมองจ้องหน้าของผู้เป็นย่าแล้วพูดต่อ “อยากได้เหลนผมก็ทำให้อยู่นี่ไงครับ แต่ผมไม่แต่งงานทั้งนั้น ผมยังไม่พอกับของจืดๆ แบบนั้น ผมไม่ต้องการเอาชีวิตไปผูกเย็บกับคนอย่างเด็กนั่น ผมเกลียดเธอ” เขาพูดชัดถ้อยชัดคำทุกประโยค แล้วจับช้อนแล้วทานข้าวต่อ

“ย่าอยากได้ทั้งหลานสะใภ้นั่นแหละ ยังไงโตกก็ต้องแต่งงานกับหนูหยก เพราะเราได้น้องเป็นเมียแล้ว” นางเอ่ยเสียงเย็นเหมือนไร้อารมณ์แต่ขันโตกรู้ว่าน้ำเสียงแบบนี้ของคุณย่าคือจริงจัง

“ไม่! โตกไม่แต่งงานอะไรทั้งนั้น ผมเกลียดยัยจืดนั่น”

“เกลียดเขาแล้วอุ้มเขาไปปล้ำทำไม”

“ก็อยากปล้ำ อีกอย่างอยากมีเหลนให้คุณย่าไวๆ เพื่อตัวผมจะได้เป็นอิสระ แต่ผมจะไม่แต่งงานกับยัยกาฝากนั่นเด็ดขาด”

“ย่าไม่เคยสอนให้โตกเป็นคนเลว แต่ทำไมโตกถึงผ่าเหล่าผ่ากอออกมาแบบนี้”

“ครับโตกเลว ระยำด้วยแหละย่า ถ้าคิดว่าการผมเอายัยจืดนั่นขึ้นเตียงแล้วต้องแต่งงานผมจะแต่งก็ได้ แต่จะแต่งกับทุกคนที่ผมนอนด้วย เอาไหมล่ะย่า ผมแต่งได้นะ แต่ผมจะแต่งเมียพร้อมกันเป็นร้อยคนย่าโอเคผมก็โอเค” ขันโตกตอบชัดคำกลับไปอย่างไม่หลบตาผู้เป็นย่า