The Beginning of an Ending

Confession

Pagpasok namin sa open field ay siyang salubong sa amin nang mga kabanda namin. Me as a lead vocalist, cleo as vocalist Lucas for the Drum jam for guitarist and Theo for the keyboard oh pinasok din namin si winnoh as a guitarist. Kung paano nangyari? Well may tatanggi ba naman sa Akin? Tutal ayos lang naman kay jam since marunong naman si winnonah.

"So ganito, Si Violet ang nakatokang kakanta ngayon kaya cleo pwede kang mag second voice muna. Alam nyo na naman yung tutugtugin. Galingan nyo ha. Para makatungtong kauo nang second year na sikat na sikat agad" 3 months from now matatapos ang pagiging freshmen namin.

Ang bilis no? Sadyang maaga lang din ako nagaral.

Nagtataka siguro kayo kung bakit Violet ang tawag niya sa Akin. Ganyan ang pangalan namin sa banda. Me as Violet Cleo as Yellow Lucas as black Jam as Blue Winnoh as pink since wala siyang choice dahil ngayon lang siya nakasali sa banda, and Theo as gray. And our band name? Rainbow. I don't know kung sinong ungas ang nagpangalan niyan. Pero alam Kong pakana ni Denver yan our manager.

"Pwesto na" pumasok na kami sa backstage isa isa dahil magsisimula na. Walang klase ang freshmen and third year ngayon ganun din ang second year pero madami na agad tao sa open field. Nagpapasalamat ako kay Lucas dahil alam Kong pakana niya to. And my plan? Tuloy na tuloy yon. Hindi ko namalayan na nakatingin na pala ako sa labas na tila hinihintay ang pagdating ni wesley.

Dumating man siya o hindi, magcoconfess Pa din ako. Kahit na may parte sa puso ko na nasasaktan sa isipin na hindi siya dadating. Sino kaba naman Shiloh? Isang hamak na bitchesa na nagpapaka desperada dahil sa pagkakagusto sa kaniya. Oh diba, ang saya lang.

"Let's welcome, The Rainbow" hindi ko namalayan na tapos na pala kami ipakilala ni Denver. Hiyawan at palakpakan ang siyang maririnig mo dito sa field.

Nagsimulang tumugtog nang gitara si winnoh na sinabayan ni theo. Ang sarap lang pakinggan. It's for you my love, my first love and hoping to be my true love.

"Bakit ba ganyan ang unang pag-ibig

Labis na kay hirap namang sambitin

'Di masabing saloobin

Hanggang sa matangay na ng hangin

Dila'y pilipit, 'pag sa akin ay lumalapit"

Nakapikit ako habang dinadama ang bawat salita na binibigkas nang labi ko. Naalala ko ang unang pagsali ko sa banda.

Hindi naman talaga ako kumakanta, pero nag practice ako dahil sa isang taong diko makakalimutan. My mom is a member of the band. And I want her to be proud of me. She is my inspiration and I sing because I want to express my emotions that I cannot say in action and in words.

"Nandiyan ka na naman pasulyap-sulyap sa 'kin

Lagi-lagi na lang paligaw-ligaw tingin

Ba't 'di mo subukang aminin

'Di mo alam ako'y may pagtingin din

Tigilan nang patago-tago mo ng lihim

Dahil ang puso ko'y sadyang naghahanap din

Ng tunay na pag-ibig

Na tangi kong mamahalin"

Minulat ko ang mga mata ko at unang napadako sa isang grupo na nagtutulakan sa isang sulok. Hinanap nang mata ko ang pinakamamahal ko at nakita ko siya sa isang tabi kung saan hindi siya mabubunggo nang mga kasama niya.

Wearing his Jersey number 11 with a white jacket ay nakatingin siya sa Akin nang deretso. I smirked at myself nang magsimula namang magnago ang ritmo nang tunog na binibigay nanag bawat myembro.

"Heto na naman ako, nag-iisa

Nakalutang lang sa hangin at lagi nang tulala

Sobrang pagsisisi at parang hindi na tatagal

'Di ko nasabi na kita'y minamahal"

I remember way back in high school. Unang beses ko siyang nakita sa cafeteria kung saan kasama din niya ang mga kaibigan niya. Hindi sila naka uniform at makikita mong angat na angat sila sa lahat. He's wearing a blue polo shirt and a pants that came from polo because of the looks of it.

Nakasapatos din siya nang boardwalk at nakarolex na relo. His dark brown haiir color that caught my eyes and his blue eyes na kung tititigan mo ay para kang nahihipnotismo na hindi makagalaw. His smile, na sobrang comforting lalo na pag may problema ka. Ganun na ganun ang impact niya sa Akin nung araw na yon.

"Pag bumabalik sa isip ko ang nangyari

Kung paano ang damdamin ko'y 'di nasabi

May pag-asa ba ang tulad kong hangal?

'Di ko nasabi na kita'y minamahal"

Did you guys know that I sing this song because of him? Ayos lang na mareject niya. Basta ang mahalaga, nagpakatotoo ako sa damdamin ko. Kung may masabi man siya after I confessed then okay, I'm going to stop. But, if ever na talikuran niya lang ako and hindi magsalita after this it's settled then, tuloy ang panliligaw. Baka naman may konting pagkakagusto siya sa Akin diba?

"Ba't 'di ko ba nasabi?, tanong ko sa sarili

Panahong lumipas sa 'tin ay nasayang lang

Ba't 'di ko ba nasabi? Ang puso ko'y nagsisisi

Kung maibabalik ko lang sana

Kung maibabalik ko lang sana"

Tinitigan ko siya mata sa mata para iparamdam na para sa kanya ang mga katagang yon. It's true, kung maibabalik ko lang ang panahon, siguro kahit friends may label na kami. But who knows, I believe in destiny and I know that destiny will find it's way back.

"Sana'y nasabi"

Pumikit ako pagkabigay nang mga katagang yon. Maririnig ang katahimikan nang mga tao sa field ibinaba na ni jam at winnoh ang kanilang mga gitara habang si Lucas naman ay itinabi ang kaniyang Drum stick.

While me? Hindi ko Pa ibinababa ang mic ko nang naghiyawan ang mga tao. I smiled because successful ang ginawa naming paglanta and I feel nervous sa susunod na hakbang.

"Hi" maririnig mo ang tilian nang bawat estudyante matapos Kong magsalita. Eto na yon, habang hindi Pa siya nakakaalis. Pero to my dismay, he turned around and mukhang paalis na nang magsalita ako.

"Wesley Vance Mcneal, I liked you" napahinto siya sa paglalakad nang madinig ang sinabi ko. Maririnig mo ang hiyawan nang mga tao na tila kinikilig Pa.

Nilingon ko si cleo at nakita siyang nakangiti sa Akin ganun din si winnoh at ang ibang kasamahan. Humarap ako sa unahan at dun ko nakita ang paglalakad niya palayo.

I-isn't S-sucessful?