BAD MEAN 2 ไม่มีทางไปกับพี่

1355 Words

วันต่อมา... @มหาลัย "กว่าจะปล่อย" เสียงฉันเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าสุดเบื่อหน่ายกับการเรียนคาบวิชาที่ผ่านมา มันเป็นพวกเกี่ยวกับทฤษฎีการท่องจำไง แล้วอาจารย์ก็สอนแบบ...ชวนง่วงมาก "มัวแต่พูดอะไรไม่รู้" ริชชี่เองก็บ่นออกมาไม่ต่างกัน ซึ่งไม่แปลกเลยที่เราจะค่อนข้างสนิทกันมาก เพราะมีอะไรที่คล้ายกันอยู่หลายอย่าง หลักๆเลยก็น่าจะเป็นเรื่องนิสัยกับความชอบ แต่เอาจริงๆริชชี่นิ่งและดูเข้าถึงยากมากกว่าฉันนะ ฉันเป็นคนอะไรก็ได้ ง่ายๆแล้วก็ชอบเข้าหาผู้คน มีหลายคนบอกว่าฉันน่ะได้นิสัยแด๊ดผสมกับหม่ามี๊มาเต็มๆ "เบื่อโคตร..." "...ว่าแต่ เมื่อวาน..." ฉันเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่นึกขึ้นได้ ซึ่งยังไม่ทันที่ฉันจะถามจบ "เดิมๆ" ริชชี่ตอบพร้อมกับถอนหายใจออกมา "มาบอกให้เธอยกเลิกงานหมั้นอีกแล้วเหรอ" "อืม" ใบหน้าเล็กพยักหน้าตอบฉันกลับ และที่ฉันกำลังพูดถึงกันอยู่ก็คือเรื่องของริชชี่กับคู่หมั้นของยัยนี่นั่นแหละ เขาชื่อว่ามาร์ติน เป็นรุ่นพี่ของพวกฉันหนึ่งปีแต่คนละมหาลัยนะ เขาเป็นลูกคนใหญ่คนโตระดับสส ส่วนรายละเอียดฉันก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะ รู้แค่ว่า...เขาไม่ต้องการที่จะหมั้น "แล้วเธอจะทำยังไง" แอบเป็นห่วงยัยนี่อยู่เหมือนกันนะ ฉันเคยเจอพี่มาร์ตินอยู่สองสามครั้ง ดูเป็นคนอารมณ์ร้อนใช้ได้เลยเวลาโมโห "เฮ้อ ไม่รู้สิ" ริชชี่ตอบกลับมา ฉันเองก็ไม่รู้จะช่วยเพื่อนตัวเองยังไงจึงได้แต่เอื้อมมือไปแตะไหล่ให้กำลังใจ อีกด้าน "ไง ไอ้พวกเวร..." "...ไปค่ายมาสนุกไหม" เอเดนเดินเข้ามาเอ่ยถามคินกับขุนพลที่นั่งอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนตัวประจำที่พวกเขาชอบนั่ง ซึ่งเตวินท์เองก็เดินเข้ามานั่งข้างคินด้วยท่าทีปกติ "ก็ดี" ขุนพลตอบก่อนจะนั่งเช็คเกี่ยวกับรายงานของตัวเอง "แล้วไอ้ดินไปไหน" เอเดนถามขึ้น "ไม่รู้แม่ง เป็นไรของมันก็ไม่รู้ อยู่ ๆ ก็กลับไม่บอกใคร" ขุนพลเอ่ยพร้อมกับเลิกสนใจรายงานเงยหน้าขึ้นมาพูดคุยกับเพื่อนแทน "มันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วปะวะ ชอบทำอะไรไม่บอกเพื่อน..." เอเดนบอก แต่ในขณะนั้นเอง... "หึ มันทำอะไรไว้มากกว่า" เสียงทุ้มของคินเอ่ยขึ้นทำให้ร่างสูงทั้งสามหันไปมองยังเจ้าของใบหน้า หล่อ "หมายความว่าไง" เป็นเตวินท์ที่ถามออกมา "..." คินก็นิ่งไม่ตอบ "ถ้ามึงไม่คิดจะบอก จะเกริ่นให้อยากรู้ทำห่าอะไร ไอ้สัสคิน" เอเดนโวยวายตามสไตล์ของเขา "มันทำอะไรวะ" ขุนพลมองหน้าถามคินสีหน้าจริงจังปนอยากรู้ เพราะพวกเขาเพิ่งกลับมาจากค่ายที่เป็นโครงการจิตอาสาวิชาเสรีที่พวกเขาลงไว้เพื่อเก็บเป็นวิชาสุดท้ายก่อนเรียนจบ "..." คินก็นั่งนิ่ง พลางนึกไปเหตุการณ์บางอย่างที่ฉายเข้ามาในหัวของเขา 'อย่าบอกเรื่องนี้กับใครได้ไหมคะ' 'อืม พี่จะไม่บอกใคร แต่...' '...พี่ไปถามมันได้ไหม' 'อย่าได้ไหมคะ' 'ทำไมล่ะ' 'วีไม่อยาก...ให้ใครพูดถึงเรื่องนี้อีก' 'แต่มันทำเรา...' 'ฮึก...วีขอนะคะพี่คิน วีขอได้ไหม' '...' 'พี่คิน...' 'โอเค พี่จะไม่พูด ถ้าเราไม่ต้องการ...' '...พี่จะทำเหมือนไม่รู้เรื่องนี้ไปเลยแล้วกัน' 'ฮึก! ขอบคุณนะคะพี่คิน ขอบคุณนะคะ' ใช่ เขารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับดินและวีเพราะว่าคืนนั้นเขานอนไม่หลับจึง ออกไปเดินเล่นแต่กลับเจอรุ่นน้องสาวในสภาพที่แทบไม่ต้องเดาเลยด้วยซ้ำว่าผ่านอะไรมา ซึ่งที่มันมากกว่านั้นก็คือ ร่างบางนั้นได้เดินออกจากช่องห้องพักของเพื่อนเขา...แน่นอนว่า คนตัวเล็กนั้นขอร้องเขาไว้สุดชีวิตไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใคร "โอ๊ะไอ้สัส ไม่เล่าสักที..." "...ว่าแต่มันโอเคเหรอวะ ที่นั่นบ้านพะพายนี่" เอเดนถามขึ้น "โอเคห่าไรล่ะ วันแรกแม่งหายหัวไปทั้งวัน..." "...กูตามหากับไอ้คินวุ่นเลย" ขุนพลเอ่ยก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเอง "ว่าแต่มึงเถอะ..." "...ชอบน้องวีเหรอวะ" คำถามของขุนพลทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่ชะงักไป "หมายความว่าไงวะ..." "...มึงชอบน้องที่เคยชอบไอ้ดินเหรอไอ้คิน" เอเดนถาม แล้วก็ต่างจ้องไปยังใบหน้าหล่อที่นั่งนิ่งอยู่ "จะรู้ไปทำไม" คินไม่ตอบแต่เลือกที่จะแสยะยิ้มมองหน้าถามเพื่อนตัวเองกลับ "เอ้าไอ้สัส เดี๋ยวมึงมามีปัญหากับไอ้ดิน..." "ก็มันไม่ได้สนใจน้องนี่...จะไปมีปัญหาอะไร" "ไอ้คิน..." ขุนพลเอ่ยออกมา ซึ่งคนตัวสูงก็ยิ้มไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่ง... "เห้ย น้องเดล" เสียงเอเดนเอ่ยขึ้นทำให้ร่างสูงชะงักหันไปมองตามที่เพื่อนบอก "น้องเดล ~" เอเดนรีบลุกขึ้นเดินไปยังคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินผ่านพวกเขาไปทันที "มานี่เร็ว" ว่าแล้ว เอเดนก็ดึงแขนน้องสาวเพื่อน(ที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้)เดินมายังที่นั่งที่พวกเขา นั่งกันอยู่ "อะไรของพี่เนี่ย พี่เอเดน" ใบหน้าเล็กมองหน้าถามเพื่อนพี่ชายขึ้น "จะรีบไปไหน แล้วทำไมเดินอยู่คนเดียว" เอเดนถาม "เดลจะรีบกลับไปเก็บของ" "เก็บของ? ไปไหนอะ" "พี่ยุ่งอะไรด้วยเนี่ย..." "เราก็ไปเหรอ" คินที่นั่งอยู่เอ่ยถามคนตัวเล็กออกไป "แน่นอนสิ ใครจะพลาด" หญิงสาวก็ตอบกลับด้วยสีหน้าร้ายกาจเพราะเธอตั้งใจที่ไปทริปกับพ่อแม่ แล้วก็เพื่อนๆของพ่อแม่เพื่อแผนการบางอย่าง "คิดจะซนอะไรอีก" เตวินท์ที่นั่งอยู่ถามขึ้น "อะไรพี่เตวินน์ ซนอะไร..." "...อย่ามาใส่ร้าย" เดลรีบตอบกลับไปเสียงเอาเรื่อง "หึ" คินก็ทำเสียงออกมากับท่าทีของอีกคน "ขำอะไรพี่คิน" ดวงตากลมหันไปหาเรื่องยังร่างสูงอีกคน "..." คนตัวสูงก็ยักไหล่ตอบกลับ "เนี่ย! เพราะพี่เอเดนเนี่ย ลากเดลมาทำไมก็ไม่รู้ เจอแต่คนกวนประสาท" ปากเล็กหันไปโวยวายใส่รุ่นพี่หนุ่ม "ฮ่าๆ ขี้โมโหจังวะ ไม่เหมือนไอ้ดินเลย" เอเดนจึงหัวเราะเอ่ยออกมา "แล้วนี่พี่เดลไปไหนอะ" หญิงสาวถามขึ้น "ไม่รู้มันเหมือนกัน หายไปไหนของมันก็ไม่รู้" ขุนพลตอบ "อ้าว แล้วงี้เดลจะไปกับใครอะ" คนตัวเล็กเอ่ยออกมา เพราะฟังดูจากคำตอบของเพื่อนพี่แล้ว เธอก็พอจะเดาออกเลยว่าโรคโลกส่วนตัวสูงของพี่เธอได้กลับมาอีกครั้ง แน่นอนว่า...คนอย่างพี่เธอไม่มีทางจะไปทริปนี้เป็นแน่ "ไปไหน" เอเดนถาม "ก็ไปทริปกับแด๊ดดี้ หม่ามี๊ แล้วก็เพื่อน ๆ ของพวกเขาไง..." "...พี่เตวินท์ไปไหมอะ" เธอไม่อยากขับรถไปเอง ได้ยินมาว่าเหมือนรถที่พ่อแม่เธอเช่าไว้ก็ที่เต็มแล้วด้วย "..." ใบหน้าหล่อส่ายหน้าตอบกลับรุ่นน้องสาวกลับ "โห่" เดลก็ทำหน้ายู่ออกมาด้วยความเซ็ง "พี่ไป" เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นทำให้ดวงตากลมหันไปมอง "แล้วไง" คนตัวเล็กถาม "หึ" ร่างสูงก็แสยะยิ้มทำเสียงออกมา "ยิ้มอะไร" ปากเล็กก็หันไปมองหน้าถามเขา "..." คินก็นั่งนิ่งยิ้มมองหน้าน้องสาวเพื่อน "ชิ๊ เดลไม่มีทางไปกับพี่แน่นอน..."

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more