BAD MEAN 1 ร้ายเงียบ
1021 Words
ตึกตึก...
พลั่ก!
"อ๊ะ..."
"...ขอโทษค่ะ" เสียงหญิงสาวที่เดินเข้าไปชนร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าร้านหรูเอ่ยออก มา ทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อที่ยืนอยู่นั้นหันกลับไปมอง
"พี่คิน..." ปากบางที่ทาลิปสติกสีแดงสดเอ่ยขึ้น
"..." คนตัวสูงก็ส่งยิ้มให้เธอไป ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าร่างบางนั้น'ตั้งใจ'แค่ไหนที่จะทำแบบนี้
"ริต้าคิดถึงพี่"
"ครับ"
"อื้ออออ...พี่คิน แฮ่ก..."
"...แรงมากค่ะ อื้อ! อาาา..."
พั่บๆๆ! เสียงเนื้อแน่นกระแทกใส่คนใต้ร่างด้วยความเมามันส์ ก่อนจะจับเปลี่ยนท่าไปตามความต้องการของเขา ซึ่งแน่นอนว่าหญิงสาวที่นอนอยู่นั้นก็ไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย เธอยังคงชื่นชอบเซ็กส์อันเร่าร้อนของคนตรงหน้าอย่างลืมไม่ลง เพราะเขาถึงใจเธอเป็นอย่างมาก มากกว่าทุกคนที่เธอเคยเจอ
"พี่คิน..."
พั่บ! พั่บ...
"อื้อออ แรงแบบนั้นแหละค่ะ อา..."
"...ริต้าชอบพี่ที่สุดเลย"
"อา..." สิ้นเสียงทุ้มที่ครางออกมา มือหนาก็เอื้อมไปจับท่อนเอ็นหนาของตัวเองออกพร้อมกับดึงถุงยาง อนามัยที่เต็มไปด้วยน้ำสีขุ่นโยนทิ้งลงไปยังถังขยะที่อยู่ด้านข้าง
พึ่บ แล้วสองเท้าหนาก็จัดการลุกออกไปจากเตียงเพื่อไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ด้วยท่าทีปกติ
"จะกลับเลยเหรอคะ" ริต้าที่นอนหอบอยู่ในตอนแรกค่อยๆลุกขึ้นมามองหน้าถามเจ้าของใบหน้าหล่อ
"อืม พรุ่งนี้พี่มีธุระน่ะ"
"แล้ว..."
"ไว้เจอกัน" พูดจบ คินก็เดินออกไปจากห้องทันทีด้วยสีหน้านิ่งระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย ได้โปรดอย่าคิดว่าเขาคือคนดี เขาก็แค่ผู้ชาย...ร้ายเงียบคนนึงก็เท่านั้น :)
อีกด้าน
"แด๊ดดี้..."
"หยุดเลย"
"..." ใบหน้าเล็กทำหน้าเบะขึ้นมาทันที่ที่โดนคนเป็นพ่อขัดไม่ยอมทำตามที่เธอขอ
"ทำไมต้องไปอยู่คอนโด"
"พี่ดินยังไปอยู่ได้เลยแด๊ด"
"แต่เราไม่จำเป็น" ดีนพูดพร้อมกับมองหน้าหน้าลูกสาวตัวเองที่เดินเข้ามางอแงขอย้ายไปอยู่ คอนโด
"จำเป็น!"
"เดวา ขึ้นเสียงกับพ่อเหรอ"
"ก็แด๊ดไม่เข้าใจเดลอะ ฮือออ" คนตัวเล็กยังคงนั่งงอแงราวกับเด็กสองขวบที่ไม่ได้ดั่งใจ
"ดีน" คาราเมลที่นั่งเงียบอยู่เอ่ยเรียกสามีขึ้นเพื่อจะให้ความช่วยเหลือต่อลูกสาว แต่...
"หยุดเลยคาราเมล เธอนั่นแหละชอบให้ท้ายลูก"
"ก็..."
"พ่อไม่อนุญาต เราตัวแค่นี้ จะไปอยู่คนเดียวได้ยังไง" ดีนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
"..." เดลก็นั่งทำหน้าเบะใส่คนเป็นพ่อ
พึ่บ! อยู่ๆร่างบางก็ลุกขึ้นจากโซฟาหรูด้วยสีหน้างอแง
"เดลไม่รักแด๊ดดี้แล้ว!" ว่าแล้ว สองเท้าบางก็เดินวิ่งขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันที
ปึง!
"ไม่รักแด๊ดดี้แล้ว!!" ฉันตะโกนออกมาด้วยความเอาแต่ใจสุดขีดที่พ่อของตัวเองไม่ยอมทำตามที่ต้องการ
"แค่ไปอยู่คอนโดเอง..." เฮ้อ ดูแด๊ดฉันสิ ใจร้ายชะมัด แค่ขอไปอยู่คอนโดเองก็ไม่ให้ แด๊ดไม่รู้หรอกว่าเมืองไทยตอนเช้า...รถมันติดขนาดไหน! บางทีฉันก็อยากจะใช้เวลาโง่ๆอยู่บนเตียงมากกว่าไปนั่งแต่งหน้าบนรถ ด้วยความเร่งรีบนะ
"ฮือออออ แด๊ดดี้ใจร้าย" สงสัยใช่ไหมล่ะว่าฉันเป็นใคร ทำไมถึงได้มานั่งโวยวายอยู่แบบนี้ สวัสดี! ฉันเดล เดวา ที่ใครๆมีจะเรียกกันว่า เดลนั่นแหละ เพราะเดวามันคือชื่อจริงของฉัน ตอนนี้ฉันก็อายุยี่สิบปีบริบูรณ์ เรียนอยู่ คณะศิลปกรรมศาสตร์ สาขาวิชาการออกแบบแฟชั่นปีที่สอง ที่ Kington University ก็คงพอรู้อยู่ใช่ไหมว่าชื่อเสียงมหาลัยฉันอยู่ในระดับไหน ขึ้นชื่อเรื่องค่าเทอมสุดๆไปเลย แต่ก็นั่นแหละ ฉันไม่ได้อยากเรียนสักเท่าไหร่ ไม่ได้หมายถึงมหาลัยน่ะ หมายถึงคณะที่เรียนต่างหาก จริงๆฉันอยากเรียนนิเทศมากกว่าแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แด๊ดดี้ไม่ยอมให้ฉันเรียน ไม่ยอมแบบไม่ยอมยิ่งกว่าอะไรทุกเรื่องเลย ทุกคนรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นเด็กที่ค่อนข้างดื้อ แบบดื้อสุดๆเลยแหละ ซึ่งเห็นแบบนี้ แด๊ดฉันก็มักจะยอมฉันตลอดนะ พอตื๊อไปนานๆ ขอไปเรื่อยๆท่านก็จะยอม มีเพียงเรื่องเดียวที่แด๊ดไม่เคยยอมเลยก็เรื่องการขอไปเรียนคณะนิเทศ นี่แหละ แด๊ดฉันดูไม่โอเคกับมันมากๆ แต่ช่างเถอะ! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาสนใจเรื่องในอดีต สิ่งที่ฉันต้องโฟกัสแล้วทำให้สำเร็จตอนนี้ก็คือการขอแด๊ดไปอยู่คอนโด
ฉันต้องทำให้ได้!
ครืดดด
ใครโทรมาอีกเนี่ย...
ริชชี่
โอ๊ะ ริชชี่นั่นเอง
เธอคือเพื่อนสนิทในมหาลัยของฉันน่ะ
ติ้ด!
"ว่าไง"
(เป็นไงบ้าง)
"ไม่สำเร็จ" ฉันบอกออกไปด้วยน้ำเสียงเซ็งสุดขีด
(อ้าว แล้วที่ทำเรื่อง...)
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันทำได้แน่นอน"
(ให้มันได้จริงเถอะ เดี๋ยวโดนยึดมัดจำ)
"ไม่มีทาง! คนอย่างเดล เดวา ไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่เคยได้..."
(คณะนิเทศ)
"นี่! เว้นเรื่องนั้นสิยะ นั่นมันเป็นเพราะแด๊ดไม่ใจอ่อนจริงๆเหอะ"
(อะๆ ฉันจะรอดู)
"เตรียมตัวมาฉลองคอนโดใหม่ของฉันได้เลยจ้ะ"
(หึ...) ในขณะนั้นเอง...
(ปึง!!) ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนใครบางคนปิดประตูห้องอย่างแรงทะลุออกมาจากปลายสาย
"เสียงอะไรอะ"
(แค่นี้ก่อนนะ)
"เขามาเหรอ"
(อืม)
"โอเค" ว่าแล้ว ฉันก็กดตัดสายไปก่อนจะถอนหายใจออกมา
อย่างน้อยชีวิตฉัน ก็ยังดีกว่ายัยริชชี่แหละนะ...
- Writer
