บทที่ 19

1002 Words

วันรุ่งขึ้นเด็กๆตื่นแต่เช้าตามคุณปู่คุณย่ามาทำบุญที่วัดแห่งหนึ่ง แม้เด็กๆจะง่วงแสนง่วงแต่ก็อยากจะตามคุณปู่คุณย่ามาด้วย ระหว่างที่กำลังฟังพระท่านเทศน์หนุ่มน้อยก็ตาจะปิดอยู่ตลอดเวลา "ไหวไหมลูก" เธอเอ่ยถามลูกชายเสียงอ่อน เข้าใจลูกดีว่านี่เป็นเพราะพวกแกตื่นเช้าเกินไป "ไหวคร๊าบ" เธอรู้ว่าตอนนี้ลูกชายกำลังฝืนตัวเอง "ฮ่าๆ ไหวก็ทำตาโตๆหน่อยสิครับ น้องพั้นธ์ล่ะลูก" ชายหนุ่มก้มลงไปถามลูกสาวบ้าง "พั้นธ์ไหวค่า" สาวน้อยที่นั่งบนตักผู้เป็นพ่อตอบเสียงดังฟังชัด "เจ้าลูกชายของพ่อตาจะปิดอีกแล้ว" ชายหนุ่มแซวขำๆ "พี่วินคะ พราวว่าพาลูกไปงีบสักหน่อยดีไหมคะ พราวเกรงใจคุณพ่อคุณแม่ท่านน่ะค่ะ" "ไปงีบบนรถเหรอครับ" "ใช่ค่ะ" "งั้นเดี๋ยวพี่พาไปเองดีกว่าครับ พราวอยู่กับน้องพั้นธ์ดีกว่า" "แบบนั้นก็ได้ค่ะ" "อ้าวตาวินจะไปไหนล่ะหนูพราว" คุณย่ารีบถามเพราะเห็นลูกชายอุ้มหลานชายเดินออกไป "พาน้องพีทไปงีบที่รถค่ะ" "ห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD