“ล็อคทำไมครับ พี่จะทำอะไร ผมไม่ล็อคหรอก” เพิร์ทเอ่ย
“อยากให้คนอื่นเห็นก็ตามใจ” ผมเอ่ย
“พี่เอาแต่ใจจังเลยนะครับ”
เพิร์ทบ่นนะ แต่ก็ยอมไปล็อคประตู คงรู้ว่าผมทำจริงและกลัวคนเห็นนั่นแหละ
“มานี่เร็วๆ” ผมเอ่ย
“ครับ”
เดินมานะ แต่ทำหน้าเหมือนระแวงผมยังไงไม่รู้ ผมก็อดขำไม่ได้
“ไปเรียน ดื้อหรือเปล่า”
ผมรั้งเพิร์ทมานั่งตัก ผู้ชายอะไร ผิวเนียนอย่างกับผู้หญิงจริงๆครับ ผมว่าผมเนียนมากแล้วนะ เพิร์ทมันก็พอกับผมเลย
“พี่กินแซนวิชที่ผมทำแล้วเหรอครับ” เพิร์ทเอ่ย
“อืม อร่อย”
“จริงเหรอครับ แสดงว่าผมทำอาหารใช้ได้เหมือนกันเนอะ”
“อร่อยเหมือนคนทำนั่นแหละ”
“????????????????” เพิร์ทถึงกับหน้าแดง
“พรุ่งนี้ก็ทำอีกนะ” ผมเอ่ย
“ได้ครับ เดี๋ยวผมทำมาให้ถ้าพี่ชอบ”
"นายน่ารักแบบนี้ไง ฉันถึงติด" ผมเอ่ย
"ตะ..ติดอะไรกันครับพี่"
"ไม่รู้จริง??"
ผมค่อยๆหอมซุกไซ้ไปตามลำคอ เจ้าตัวนี่สั่นสะท้านไปหมด ผมรู้เพราะเพิร์ทม
