Chapter 7

2011 Words

พรวดดดด!!!!!! "โอ๊ยย!!!!!" "อ่าส์!!!!" เพิร์ทรู้สึกเหมือนมีมีดบาดลึกลงรอยแผลเดิมที่ถูกหมออลันกระทำเมื่อคืน ตอนนี้มันเจ็บซ้ำเข้าไปอีก จนน้ำตาหยดเล็กๆผุดจากตาทั้งสองข้างอย่างไม่รู้ตัว "เจ็บมากเหรอ" หมออลันเอ่ยในขระที่ยังไม่ได้สาวเอว "เจ็บครับ ผมเจ็บ" "ฉันช่วย" หมออลันเอ่ยก่อนใช้มือเอื้อมไปรูดสาวแก่นกายของเพิร์ทเพื่อให้เขามีอารมณ์ มันจะทำให้เขาเจ็บน้อยลง นี่เป็นครั้งที่สองที่เขามีอะไรกับเพิร์ท แต่ครั้งนี้ไม่มีเกาะป้องกันหรือเจลหล่อลื่น เพิร์ทคงจะต้องเจ็บสักหน่อย "แบบนี้ดีขึ้นมั้ย" หมออลันเอ่ยก่อนสาวเอวสอบเป็นจังหวะช้าๆ มือพรางรูดแก่นกายของเพิร์ทไปด้วย และดูเหมือนว่าเพิร์ทเองจะเริ่มมีอารมณ์ร่วม เมื่อแก่นกายของเขามันแข็งเต็มที่ หมออลันตัดสินใจถอนแก่นกายของตัวเองออก ก่อนจับเพิร์ทนอนหงายบนโต๊ะทำงานแล้วสอดแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง "โอ๊ย!!!! เบาๆพี่ ผมเจ็บ" เพิร์ทเอ่ย "เกาะดีๆ" พูดจบหมออลัน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD