“คนบ้า มาเงียบๆ ไม่บอกไม่กล่าว”
คนขี้ตกใจบ่นพึมพำเบาๆ ตามหลังคนตัวโตที่เดินกลับเข้าห้องไปแล้ว กว่าเธอจะรวบรวมสติและสมาธิกลับคืนมาได้ก็ใช้เวลานานโข แต่ก็ทำสำเร็จจนได้ หญิงสาวเอนกายพิงพนักเพื่อพักผ่อนอิริยาบถ แล้วจึงหันมาคร่ำเคร่งอ่านต่อไป พลางนึกถึงคำพูดของอาคิระ หยิบปากกามาเขียนสรุปเป็นข้อย่อยๆ ลองอ่านทบทวนอีกครั้ง จนกระทั่งเข้าใจความหมายได้อย่างกระจ่าง
ขณะกำลังก้มหน้าภูมิใจกับความฉลาดของตัวเองอยู่ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินมาหยุดที่หน้าโต๊ะ จึงเงยหน้าขึ้นมอง แล้วก็เห็นหญิงสาวในชุดสูทสีครีมหรูหราทันสมัย ใบหน้าตกแต่งจัดจ้านจนแทบมองไม่เห็นผิวหน้าแท้จริง กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่โชยมาฉุนจนแทบจาม
นาถลดานั่นเอง
“เธอคงเป็นเลขาฯ ของคุณอาคิระสินะ”
น้ำเสียงกระด้างที่ถามแม้จะสะดุดหู แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายนัก เพราะยังจำสายตาแสดงอาการไม่พอใจของอีกฝ่ายในห้องอาหารเมื่อวานได้ดี
แต่สิ่งที่เธ
