รถยนต์คันใหญ่แล่นไปตามถนนเบื้องหน้าด้วยความระมัดระวัง เนื่องจากเป็นถนนเลนเดียวที่บางช่วงกำลังมีการซ่อมแซม โชคดีที่ตัวถนนค่อนข้างกว้าง อาคิระจึงค่อยๆ พารถลัดเลาะไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก สองข้างทางที่รถแล่นผ่านเต็มไปด้วยสวนผลไม้จำพวกมะพร้าว ทุเรียน และขนุน ท้องร่องแบบเก่ายังมีปรากฏให้เห็นเป็นระยะ แสดงให้เห็นว่าผู้คนในละแวกนี้ยังคงอนุรักษ์สิ่งเหล่านี้เอาไว้ แม้แต่เรือนไทยสมัยโบราณก็ยังมีหลงเหลือให้เห็นอยู่ประปราย
“พี่นายเก่งนะ ไม่ได้มาเป็นสิบๆ ปียังจำทางเข้าบ้านคุณยายได้” มารดาหันไปเอ่ยปากชม
“ทางเข้าหมู่บ้านไม่ได้เปลี่ยนไปมากมายนี่ครับคุณแม่ นอกจากจะขยับขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น สมัยเด็กๆ นายมาหาคุณยายออกบ่อยไป” คนเป็นบุตรชายตอบยิ้มๆ จากการที่เขาเป็นหลานชายเพียงคนเดียว จึงกลายเป็นหลานรักไปโดยปริยาย มารดาจึงพาเขามาหาผู้เป็นยายอยู่เนืองๆ
ไม่นานอาคิระก็พารถแล่นเข้าไปจอดสนิทยังหน้ารั้วบ้านไม
