THIRST

CHAPTER 19

I thought Mar will finally leave. He is not. He's been consistent since then at hindi nagpatinag sa pagpapataboy ko.

He always buy food, talk to me, nor things na hindi na dapat pa niyang asikasuhin.

He is been patiently waiting for the right time na kausapin ko siya, magkausap kami at maging okay ang lahat.

Wala pa akong tulog, saktong kain, dahil hanggang ngayon, hindi pa nagigising si Messie. As long as hindi pa siya nagigising, unti unti na rin akong nanghihina at nawawalan ng pag asa. The urge to live because of this two was vanish, dahil sa iisang araw na nangyari sa buhay namin.

Hindi ko alam kung ano pa ang purpose ko sa buhay, kung ano pa ang pwede kong magawa kung ganito naman kalungkot ang buhay ko.

" You should eat more, Rain.", hindi napigilang kausapin ako ni Mar nang tanghaling tapat. It is our three days now at para na akong zombie sa harap niya.

" I am full.", sabi ko habang hawak hawak ang kamay ni Messie. Holding her hand feel that she is still alive, and anytime soon she will wake up. She will wake up, asking for me, wanting to eat and be okay in an instant. No one was visiting her. Syempre, wala namang kamag anak O di kaya kaibigan pang natira si Messie. Nawala na lahat, na ako nalang ang mayroon siya. SIya na rin ang mayroon ako.

Gaya ng mga unang araw, hindi na ako pinilit ni Mar. He was cursing, pinipilit intindihan ako at nasa tabi lang nakatingin sa akin habang ako, hindi man lang nagpapakita na kahit na anong emotion. Napagod na rin ako sa kakahanap nang paraan para lang umalis siya at iwan kami. But he stay, just the usual. Nakalimutan kong graveh ito kong magtiis. He was patient before, mas grumabe ngayong galit na galit ako sa kanya. He act normal, he talk to me with care , lahat nang gingawa , pinakita niya noon ay pinakita niya ngayon.

Matulin ang araw, mag gagabi na, at parang nararamdaman ko na ang matinding gutom. Hindi ka nais nais na amoy ko at nakakahiya kay Messie kapag nagising siyang mabaho ako.

Nang makitang kararating lang ni Mar, dala ang pagkain, tinulungan ko siyang ihanda yun.

Nagulat siya sa ginawa ko at nangingiti nang nakaalalay sa akin.

" I bought always your favorite , Rain. Eat as much as you can.", sabi pa niya.

Napatingin ako sa kanya nang walang emotion. " Huwag ka ng bibili ng pagkaing sobrang dami. Sayang lang ang foods. One dish is enough basta may kanin.", tanging sabi ko at agad na nagsimulang kumain.

Mar was looking at me, trying to come up for another topic. Pero hindi ko siya pinansin. I was eating in another corner, at hindi na siya tiningnan pa. Letting have a boundary from him is the good thing for the both of us.

They will surely get mad for letting Mar to stay here more. Hindi ko naman siya pinilit, but his the one who choose that. At sa sobrang tindi ng paninindigan niyang kailangan naming mag usap, hindi siya aalis hanggang hindi kami magiging okay.

How can I do that?

How can I casually talk to him kung alam kong hanggang sa may fiancee siya, his parents are mad at me, for having a relationship, hinding hindi kami magiging masaya. Hinding hindi kami magiging kagaya dati.

How I wish, ganito kadaling magpatawad. It was my pride and heart na hindi kayang gawin yun. I don't know. The urge to just forget and move forward sa lahat ng nangyari, at ibalik na lang kung anong mayroon noon, pero kay hirap. Hindi mo alam kong paano ko yun magagawa. It's always repeating to your mind, and You can't help it, just come up to break your heart.

I am done eating at nilagay sa basurahan ang takeaway. Kumuha ako nang towel at agad na pumunta sa banyo para makaligo. I have this feeling that Messie will be alright. I have faith on GOD kahit ako'y makasalanan, hinding hindi niya pinahihintulutan na mawala sa akin si Messie. She is the only one I have. I will die if she will gone. I hope GOD will see it in my heart, that I need a reaosn to leave so he better let Messie alive and come back to me.

Ninanamnam ang agos ng tubig, laging nagpaflashback sa harap ko ang mga ginagawa namin ni Mar kapag nasa banyo kami. His touch, his kiss and the way he is pleasuring me. It's getting me the urge to just get him, bring him in this bathroom and make love to him.

Nababaliw na naman ako at nakalimutan ang boundary ng isa't isa.

natapos ako na halos lagpas isang oras. I was dripping with water, nakatowel lang sa ibaba at nakalimutang, andoon pala si Mar, nakatingin na sa akin. His gaze was already on my top, Licking his lips with the desire of getting me back in the shower.

''I forgot my clothes". naiilang kong sabi at agad na kinuha ang mga bagong damit na binili ng secretary ko. It was complete and all are the brands that I usually wear.

" Rain. ", hawak na ako sa bewang ni Mar. He was near to my ear, whispering by his breath na nagpakawala sa kanina ko pang pagnanasa.

" What do you think your doing?", galit kong sabi. Pero nandodoon na ang feeling na anumang oras, magpaparaya ako dahil sa pagnanasa sa kanya.

He touch my manhood, reacting as always about his touch and gives me an hard on.

' Its easily responding to my touch. How about let's go back to the bathroom and do what we miss?", I greeted my teeth at agad na pumikit para makalma ang sarili.

Buong pwersa ko siyang tinulak at galit siyang tiningnan. " Anong akala mo sa akin? Tulad nang dati. Luluhod at magmamakaawang ipasok mo ang sayo sa akin? Let me remind you, Mar. Walang tayo. at hindi na magiging tayo. Ikaw na mismo ang nagsabi niyan. ", napapikit siya sa sinabi ko at agad na napailing.

" Please. I told you.. ".hindi ko siya pinakinggan.

" Enough. It's better for you to go, kung ayaw mong tawagan ko mismo ang fiancee mo at siya na ang kumuha sa yo dito. Or yet, yung parents mo nalang kaya. Sure akong galit na galit na yun sa kain for letting you stay here.", galit kong sabi sa kanya.

" The fuck.. I dont care Rain, I am here to settle between us. I don't want like this Rain. I want us back together. Love. Please. Let me talk and explain everything. "

Umiling ako at kinuha ang phone niyang nasa bulsa. I saw some misscalls, from his parents and may, Jen pang kasama.

" SO, Jen ang pangalan ng fiancee mo?' nakangisi kong sabi.

" She is not. Ikaw lang ang fiancee ko at magpapakasal tayo. ",

I raised my eyebrow at tiningnan siya sa mata. Telling that infront of me is an easy one. How about to his parents? To his friends? colleagues and to senyor? kaya niya ba?

I show to him his phone, One press, it will ring the number of his parents .

" Sigeh. call them. Let's see how it will turn out. Hindi ako natatakot na mawala ang lahat sa akin Rain, Huwag lang ikaw. ",may diin na pagkakasabi niya. Kumunot lalo ang noo ko. Hindi siya maintindihan where in fact, siya na mismo ang nagsabi na walang kami, na wala kaming relasyon at magkaibigan lang kami. At ngayon, magpapaka hero siyang magsabi ng ganyan.?

Galit ko siyang tiningnan" Nasasabi mo talaga yan? iba sa una mong sinabi na kaharap ang mga magulang mo, si Senyor at ang fiancee mo. Iba , Mar. Hindi mo kayang gawin yan sa harap nila, sa harap ko lang para mas maluko mo pa ako at mapaniwala. ",

Kita ko ang lungkot sa mata niya. Ang pagsisisi sa nagawa ay nakikita ko sa expression niya.

" We both men, naiintindihan ko naman yun . At alam na alam kong , lahat nang magulang, apo ang gusto. Hindi ko yun maibibigay kapag pinili mo ako Mar. Kaya hanggang sa hindi ako matanggap ng mga magulang mo, hinding hindi ako babalik sayo. Tandaan mo yan", diretso kong sabi .

Inilagay ko ang phone niya sa tenga ko at agad na tinawagan ang parents niya. Sinagot kaagad yun . It was his Mom who answer it. Sayang naman. Sana , Daddy niya nalang sana.

" Can you pick...." hindi natapos ang sinabi ko nang pwersahang kinuha yun ni Mar. Galit siyang nakatingin sa akin at walang pag alinlangan akong ngumisi at tumalikod sa kanya. Pumasok sa banyo na may nanginginig dahil sa halong halong emotion na nararamdaman.

Ang imposibleng kondisyon na sinabi ko kay Mar ang magiging dahilan ng hindi naming pagbabalikan. It was the right decision though, and it will be the always right for me.

It was the truth. It will really not be happen. Magpapakasal siya, at magiging maganda naman ang buhay ko kasama si Messie.

Nang makalabas, Mar was not here anymore.Napabuntong hininga ako. yon lang naman pala ang makakapagpalabas sa kanya.Natatkot sigurong ang mga magulang niya ang kusang pupunta dito at kunin siya.

........................NEXT....................