THIRST

CHAPTER 18

Nakarating din kami sa hospital. Tumatakbo na ako patungong nurse station at nakitang maraming pulis don.I even saw the parents of Hind as well as Ken. Kapwa mga nag aalala at may galit sa mukha. Lumapit kaagad ang pulis sa banda namin, nasa likuran ko si Mar at nakatingin rin sa pamilyang nasa harap namin.

" Are you the legal guardian of Messie Yvotte?", sabi ng pulis at agad akong tumango at ipinakita ang ID ko.

" I am his father. What's going on?", nag-aalala kong sabi. Trying to be calm as I am.

" She's been in the operating room at inooperahan ang kanyang ulo dahil sa matinding tama nang kahoy . Napasali ang anak niyo sa isang riot malapit sa skwelahan , Mr. Yvotte. ", nanlaki ang mata ko at agad na napahawak sa bibig. Kusang tumulo ang luha ko sa posibleng mangyari kay Messie. Of all people, bakit ang anak ko pa.

" Rain.. let your daughter stay away to Hind. ", galit na sabi ni Hendrix nang lumapit ito sa banda namin.

" Wait a minute Hendrix. Dihado ang anak ko dito. Bakit nakakapagsalita ka dyan na para bang sa anak ko ang sisi ngayon?.Ano ba ang nangyari ?", nakakunot noo kong sabi sa kanya.

" Our son was also in the suffering now from a severe trauma, dahil sa nangyari at nakita niya kay Messie. SImula nang magkita sila, lalong gumulo ang buhay nang anak ko. And now he is devastated, hopeless, traumatic dahil sa takaw na gulo na anak mo. ",galit niyang sabi. Hindi na bago sa akin ang galit na mayroon ngayon ni Hendrix, pero ang dahilan nang galit niya ay ang anak ko.hindi ko pahintulotan yun.

" Hendrix, your too much. ", galit na sabi ni Mar na itinulak pa si Hendrix.

Jasmin was behind him, galit ring nakatingin sa akin na para bang kasalanan namin ang nangyari. My daughter won't do something na nakakasakit sa mga kaibigan niya. She is in danger now, fighting to live, pero sa kanya sinisisi ang nangyari.

" Excuse , Mr. Yvotte. Nasa prisento ang iilang kabataan na nagbugbog sa anak niyo, pumunta po kayo sa presinto kung gusto niyo pong magsampa nang kaso sa kanila. ", rinig kong sabi nang pulis.

" I will take good care of this...",rinig kong bulong ni Mar.

" No, Stay out of this. Stay out of our lives, let me handle this alone.",galit kong sabi sa kanya at agad na tningnan ang pulis.

" After kong makausap ang doctor, I'll go. ", sabi ko at agad na tumango ang pulis na nag assist sa amin.

Maya maya lang ay nakita ko ang papasok na si Senyor Dela cerna. Kasama yung babaeng fiancee ni Mar. Agad akong dumistansya. At inilayo ang sarili kay Mar, I saw how his face turn into a breakdown, pero hindi ko na yun pinansin pa. Hindi ko rin sila lahat tiningnan at nanatili sa harap nang operating room. Praying for the lives of my Messie.

" Okie lang ba ang apo ko?", I heard Senyor talking to Hendrix.

" His injury was mild. But he was affected by the trauma that happen to Messie kaya kailangan niya ng psychiatric opinyon. ",nagulat ako sa sinabi ni Hendrix. That effect to hind, it means, he saw everything and he cares so much to Messie. And yet, hindi yung nakikita nila. They are blaming my daughter for ruining their son.

Nagkatitigan pa kami ni Mar nang mapansin kong sa akin siya nakatingin. I even saw how his fiancee looking at us, devastated and emotionally broken for what she saw to us.

Umiwas ako at hindi na sila tiningnan hanggang sa lumabas ang doctor .

" Where is the parents of the patient?",

Agad akong lumapit at nag aalala na nakatingin sa kanya. " How is she, Doc? she is alright?", ramdam ko pa ang paglapit ni Mar. Nasa likod siya, nakaalalay sa akin despite of having us here, the people who he will be his family soon.

" The operation was successful, all we need right now is hintayin na magising siya. ", napabuntong hininga ako at kusang napaupo.

Sobbing like I want to blame myself for letting my daughter going home alone. If I just wait for her and be with her especially at night, hindi ito mangyayari.

" RAin, everything will be okay. Messie is strong. Kaya niya to. ", nasabi ni Mar at akma siyang yayakap nang tabigin ko ang braso niya.

" Di ba sabi ko, huwag kang lalapit sa akin. Huwag ka ring nakikialam as if we are still together. " Napatingin ako sa magiging finacee niya. As well as sa pamilyang Dela Cerna.

" PInapanood ka nang magiging soon to be family mo. Hindi ka ba nahihiya?", galit kong sabi.

" Messie will be alright. Messie will wake up and be with me. Kaya umalis kana dito, sumama ka sa magiging pamilya mo at hayaan mona ako dito. ", umiiyak kong sabi habang tinutulak siya.

I saw how his tears fall down. Its my weakness, seeing him cry while hurting. Pero parang hindi ko kayang hawakan siya sa paraan na maging okay ang lahat. Hindi ko siya makakaya na yakapin sa paraan na maibsan ang sakit ng nararamdaman ko. I am not strong when it comes to him. Naging mahina ako dahil binigay ko ang lahat lahat, pati kaluluwa ko pero sinaktan niya parin ako.

" I will stay. Whether you like it or not. ", tanging sabi niya at agad na naupo sa isang tabi. Hindi man malapit sa akin., sapat na para makita at makausap niya ako.

Hindi na ako nagsalita pa. I was so exhausted na ayaw ko nang lumaban pa. Nakita kong umalis ang pamilyang Dela Cerna. I even saw how his fiancee glance at Mar bago tuluyang sumabay sa pamilya niya.

Nakatulog na ako't lahat lahat, hindi parin nagigising si Messie. She is still in the ICU at nandito parin kami ni Mar sa labas. Hindi man nag uusap pero panay tingin naman siya sa akin.

He even bought some coffee and food for us. Pero hindi ko yun kinain. I order myself at yun ang kinain ko. He is still quiet. pero hindi umaalis sa tabi ko.

"Rain..You need to lay down properly. I buy this bed para makatulog ka nang mahimbing. I will stay awake until Messie will wake up. ", nag aalala ang sabi niya sa akin.

Hindi ako umimik. Hindi rin ako nahiga sa sinabi niyang higaan. I ignore him at stand to see Messie who are still having a lot of hose in her body at mino monitor nang doctor. at nurse.

Ng makuntento at nagkaroon ng magandang update galing sa doctor ay nahiga na ako sa bench na inupuan ko. I even saw how Mar was frustrated about my situation.

Bahala ka sa buhay mo dyan. Mafrustrate ka ng husto hanggang kusa kang umalis dito at hindi na magpakita pa.

Nagising ako dahil sa ingay. I was comfortably sleeping a nice folding bed at may kumot pa.

Kumunot ang noo ko. Thinking that maybe , Mar is the one who take me up, at inihiga dito sa kama niyang binili, para akong nahiya sa sarili. Paano kong makita ito ng karamihan?, Baka magka problema pa kami kay Senyor.

I roamed around at hindi ko nakita si Mar. Maybe he is going home. He need to do that since wala namang space para mahiga siya.

"Coffee and sandwich for breakfast?", Inilahad kaagad yun ni Mar sa harap ko ang isang supot nag starbucks.. I check my wrist watch at saktong mag aalas syete na nang umaga at gutom na ako dahil sa wala pa akong saktong kain mula pa kagabi.

" The doctor said, Messie will be transfer in a VVIP room.I choose it for her para komportable tayong makatulog mamaya. " casual niyang sabi. Na para bang kailangan nandito pa siya pagkatapos ng lahat ng nangyari.

" Kaya ko na ditp. Umalis kana at bumalik na sa kung saan ka dapat. Salamat. ", I said at agad na nag ayos. I call my secretary to buy some clothes for me. I said for at least a week of clothes. Shirts and shorts. Okay na yun.

" Ako na ang bibili...

rinig ko pang sabi niya. " Huwag na. Makakaabala pa ako sayo. Umuwi kana. Baka magalit pa ang magulang mo sayo pati narin ang fiancee mo. ", seryoso kong sabi,

"Wait.. Kailangan ko palang isauli to. " hinubad ko ang singsing sa kamay ko at agad na ibinigay sa kanya.

"Rain.. " nagsusumamo niyang sabi sa akin sabay hawak sa kamay ko. " I know I did a terrible things to you. But f*uck.. I am in love with you Rain. Hindi sa kung sinong punyeta na yan.. ",sigaw niya sa akin.

' Baka nakakalimutan mo, Mar. Sa harap nang magulang at sa fiancee mo, sinabi mong hindi tayo. Walang tayo at hindi tayo nagmamahalan. Ano ba ang problema mo? Ibinigay ko pa nga ang freedom mo eh. Hindi nga lang kita mapapatawad. Kaya sana, respetuhin mo yun at huwag na magpakita pa.",galit kong sabi at agad na tumalikod.

I was trying to hold my tears pero putik, hindi pa nakig cooperate. Tumulo ito nang kusa at hindi pa tumigil tigil pa.

I heard Mar was walking away. Naptingin kaagad ako sa paboritong parte ng katawan niya Ang kanyang likod.

GAnito pala ang feeling ng break-up.. Nakakapatay. ...

.........Next.....