บทที่ 3 ธาตุแท้
1286 Words
บทที่ 3 ธาตุแท้
หลังจากที่รู้ว่าใครเป็นคนเปิดเผยความลับ ฉันก็นิ่งไปชั่วขณะ เพราะถูกเล่นงานแล้ว ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าแคลนั้นสนใจพี่ดานุ แต่ฉันก็พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ทั้งคู่พบเจอกันตลอดเลยนะ
“ แคลโทรไปฟ้องพี่เหรอคะ? ”
“ ไม่ได้โทรมาฟ้องแต่ส่งรูปมาให้ดูทางแชทไลน์ ”
“ แลกไอดีไลน์กันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ”ฉันทำหน้าสงสัยทันที
“ มันใช่ประเด็นไหม เรื่องที่เราพูดถึงในตอนนี้คือเรื่องลูกของคะนิ้งนะ ”
“ พี่มีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับแคลแล้วเหรอ อีกอย่างต้องพูดว่าลูกของเราสิค่ะ คะนิ้งจะท้องคนเดียวได้ไงคะ ”
“ คะนิ้ง!!! อย่ามาพรักพรำพี่นะ พี่ไม่ใช่คนเจ้าชู้ แล้วเรื่องลูก พี่มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้สะเพร่าขนาดนั้นด้วย ” พี่เขาหลบสายตา แล้วก้มหากางเกงเพื่อจะสวมใส่ทันที
“ พี่ดานุ คะนิ้งท้องกับพี่จริงๆ นะ ” รีบลุกขึ้นไปสวมกอดเขา รู้สึกได้ว่ากำลังจะถูกทิ้งยังไงไม่รู้ มันเลยเกิดอารมณ์รับไม่ได้
“ พี่หมดอารมณ์แล้ว คะนิ้งกลับบ้านไปก่อนนะ ”
“ คะนิ้งท้องกับพี่จริงๆ นะคะ คะนิ้งไม่เคยไปผับเลยสักครั้งเมื่อก่อนพี่ก็รู้ว่าคะนิ้งไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยว ”
“ รูปที่แคลส่งมาล่ะ? ”
“ เพียงแค่น้องสาวอยากให้โกหกป้าเพื่อจะให้ออกจากบ้านไป คะนิ้งเลยจำใจต้องไปกับน้องๆแค่สองครั้งเองนะคะ แต่มันก็ไม่มีอะไรจริงๆนะคะ ”
“ แค่สองครั้งคิดเหรอว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดบ้าง ครั้งแรกที่ไปพลัดหลงกับน้องๆ ด้วยหนิ ไม่ได้โดนผู้ชายลวนลามหรือทำมิดีมิร้ายบ้างเหรอ? ”
พี่เขาพูดมาแบบนี้ ทำให้เรื่องหนึ่งผุดขึ้นมา ทั้งที่เรื่องนี้ฉันปิดตาย ไม่คิดถึงมันแล้ว แต่ก็ผุดขึ้นมาจริงๆ ฉันคงไม่ได้ท้องกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ หรอกนะ อีกอย่างพี่ดานุรู้อะไรมาหรือเปล่า? ทำไมพูดเหมือนรู้
“ ทำไมพี่จะพูดจาทำร้ายจิตใจกันด้วยค่ะ พี่มีหลักฐานหรือว่าคะนิ้งไปมีอะไรกับคนอื่น ” ในที่สุดก็โพล่งออกไปอย่างเหลืออด
“ มีแค่ตอนเดินเข้าผับ เรื่องอื่นพี่ไม่มี แต่พี่เอาประสบการณ์ของเพื่อนมาพูดเอง วันนั้นคะนิ้งเมาไหม สติอาจจะเลอะเลือนก็ได้ ”
“ ไม่ได้เมา และสติก็ครบถ้วนค่ะ ทุกครั้งที่เรามีอะไรกัน คะนิ้งก็จำได้ ”
“ แต่พี่คิดว่า ไม่ใช่ลูกพี่นะ ”
“ ใช่ค่ะ ลูกพี่คนเดียว คะนิ้งท้องกับพี่ ”
“ หยุด หยุดพูดได้แล้ว! ” เขาผลักฉันให้ออกจากเขาเบาๆ
“ คะนิ้งท้องกับพี่ ได้ยินไหม!!! ” ยิ่งเห็นเขาไม่ยอมรับ ฉันก็ตะโกนใส่หูเขา
“ เพี๊ย!!! ” ฝ่ามือหนากระทบแก้มนวลอย่างแรง ทำให้ใบหน้าหวานหันไปตามแรง และชาในทันที
“ พี่ตบคะนิ้งอีกแล้ว ฮึกๆๆ ”
“ กูก็หมดความอดทนไง มึงกลับไปได้ล่ะ หลังจากนี้ก็เลิกกัน กูไม่อยากคบกับมึงแล้ว ไสหัวออกจากบ้านกูไปเดี๋ยวนี้ อีส่ำส่อน! ”
“ ส่ำส่อนเลยเหรอ? พี่ด่าคะนิ้งแรงไปนะคะ ” มือบางลูบเบาๆ ที่โดนตบ
“ มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ”
“ พี่ดานุไม่รักกันแล้วเหรอคะ? ” พูดถามออกไปเหมือนคนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ กูเคยบอกไหมว่ารัก ”
“ เคยบอกสิค่ะ ”
“ ตอนไหน! ”
“ ก็ตอนที่เรามีอะไรกันไงคะ ”
“ อารมณ์มันพาไปต่างหาก ”
“ ไม่เคยรักกันสักนิดเลยเหรอคะ? ” ไม่รู้จะย้ำให้ได้อะไร แต่ก็อยากฟัง
“ หึ จริงๆ ก็ไม่ถึงกับรักหรอกนะ ก็แค่ชอบที่มึงสวย เราก็คบกันมาหลายปีแล้ว มันถึงเวลาที่กูต้องเปลี่ยนคนใหม่ เอามาเชิดหน้าชูตาบ้างแล้วแหละ ”
“ ตลอดเวลาที่เราคบกัน พี่มีแค่คะนิ้งคนเดียวไม่ใช่เหรอ พี่จะไม่มีใจรักคะนิ้งได้ไง ที่พี่พูดออกมาเพราะความโกรธใช่ไหมคะ ” ยังเข้าข้างตัวเองอยู่ ยังไม่อยากเสียเขาไป
“ เปล่า พูดออกมาจากใจจริง และคนที่คู่ควรกับกู แม่กูก็หาให้แล้วด้วย กูไม่เอามึงหรอก ”
“ แล้วเรื่องของเราพี่ไม่เคยจะคิดถึงอนาคตเลยเหรอคะ? ” ยิ่งพูดยิ่งเจ็บใจตัวเอง แต่เพียงเพราะความอยากรู้เลยถามออกไปทั้งน้ำตาแต่ไม่มีแม้เสียงสะอื้นเลย
“ หึ ตอนแรกเคยคิด แต่พอนานวันเข้าก็เริ่มคิดได้ว่า ถ้าเอาเมียคนนี้ กูคงทำงานหนัก เลยคิดว่าเอาที่ฐานะเท่าเทียมกันดีกว่า สบายกว่าตั้งเยอะ ”
“ ในที่สุดพี่ก็เปิดเผยธาตุแท้ออกมาสักทีนะคะ แต่เมื่อก่อนพี่บอกว่าไม่ได้รักกันที่ฐานะหนิ ”
“ เดี๋ยวนี้อะไรๆ มันก็เปลี่ยนไป จะทนไปเพื่ออะไร เลิกกันตอนนี้มันไม่ดีกว่าเหรอ? รักกันไม่ได้รักจะยอมอยู่ไปเพื่อห่าเหวอะไร ”
“ แล้วถ้าคะนิ้งไม่บอกเรื่องท้อง พี่จะยังคบคะนิ้งต่อไปไหม ”
“ จริงๆ ก็กะจะเอาก่อน แล้วค่อยบอกเลิกเพราะกูจะต้องแต่งงานในเร็วๆนี้แล้ว แต่มึงทำเสียฤกษ์ กูเลยไม่มีอารมณ์ อีกอย่างมึงก็ไปหาพ่อของเด็กเอาเองนะ แล้วไสหัวออกจากบ้านกูไปได้ล่ะ ”
“ ขอ…ถามเป็นครั้งสุดท้าย ในใจพี่เคยมีคะนิ้งบ้างไหมคะ ” ต่อให้เขาจะพูดคำหยาบออกมา ถ้าเขาตอบว่ามีบ้าง ฉันก็คงยอมทนคบกับเขาต่อไป ถึงจะอยู่ในสถานะอื่นเมื่อเขาแต่งงาน ก็ตาม ก็คนมันชอบและมันรักไปแล้วหนิ ยอมได้หมด
“ รัก…หึ คำว่ารักมันเป็นยังไงวะ ตลอดเวลาที่คบกันมา มึงนี่โง่จริงๆ กูไม่ได้มีแค่มึงคนเดียวเว้ย แต่กูพามึงออกหน้าออกตาได้แค่คนเดียว กูอึดอัดใจวะ ไม่รู้จะยอมทนไปถึงเมื่อไหร่ แต่ความจริงกูสงสารมึง ที่ไม่มีใครรักต่างหาก หึ หึ ”
แปะ แปะ น้ำใสๆ ไหลออกมาอาบแก้มนวลเรื่อยๆ รักกันมาเกือบจะหกปีแล้ว มันทั้งผูกพันธ์ทั้งรัก จะจบความสัมพันธ์แบบนี้มันจะไม่เสียใจบ้างเหรอ?
“ กูพูดหยาบก็เยอะ แต่ทำไมมึงยังทนฟังได้วะ ปกติมึงไม่ชอบคนพูดหยาบ ถ้าได้ยินมึงต้องเดินหนี แต่ทำไมมึงยังอยู่อีกวะ ”
“ เพราะคะนิ้งรักพี่ไง ฮื่อๆ ” ในที่สุดก็ปล่อยเสียงสะอื้นออกมา มือบางเข้าไปทุบ'อก'แกร่งรัวๆ แต่ก็โดนจับรวบแล้วผลักให้ล้มลงบนพื้นแข็งๆ อย่างแรง
“ กูบอกให้มึงออกไปไง ไป๊!!! ”
พรึ่บ!
สุภาพบุรุษเมื่อก่อนตอนนี้กลายเป็นซาตานไปแล้ว เขาหยิบเสืัอผ้าฉัน เขวี้ยงใส่หน้าฉันอย่างแรง
ถ้าขืนอยู่ต่อ คงโดนตราหน้าว่าหน้าด้านแน่ๆ ต่อให้ร้องห่มร้องไห้หนักเท่าไหร่ เขาก็คงไม่เหลียวแล ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้น แล้วใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย หยิบจับกระเป๋าสะพายเดินออกไปจากห้องเขาทันที…
❣️___________❣️
นามปากกาธัญญวรินทร์
? อย่าลืมกดหัวใจ ❤️ กดติดตาม กดเข้าชั้นให้ด้วยน่าาา ที่รักก
- Writer
