Story:ไม่ได้ตั้งใจรัก

ตอนที่8 แบบไหนที่เธอรัก

ก๊อก! ๆ ๆ

"มาแล้วเหรอ?"

พายน์เปิดประตูให้เกรทพร้อมกับรอยยิ้ม ดวงตากลมโตสุกสกาวคู่นั้นมีประกายระยิบระยับวาววับ เหมือนเด็กที่กำลังรอพ่อแม่กลับบ้านไม่มีผิด

"อืม พอดีพี่ชายฉันแวะมาน่ะ เลยช้านิดหน่อย"

เกรทตอบนิ่งๆตามสไตล์ของเขาเหมือนเดิม คือไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกแต่ข้างในนั้นแตกต่าง เมื่อรู้ว่าพายน์กำลังรอเขามันทำให้เกรทรู้สึกอุ่นใจแปลกๆเหมือนกัน ราวกับหัวหน้าครอบครัวที่ออกไปทำงานตกเย็นกลับบ้านมาหาลูกเมีย

"อ๋อ แล้วพี่ของนายรู้เรื่อง..เรื่องของเรามั้ย?"

"ยัง ว่าจะบอกอยู่"

พายน์นิ่งเงียบไปไม่ได้เอ่ยแสดงความคิดเห็นอะไรออกมา สิทธิ์ของเกรทที่จะบอกพี่ชายซึ่งพายน์เชื่อว่าเกรทจะเคารพการตัดสินใจของเธอด้วยการให้พี่ของเขากอบกุมเก็บเป็นความลับเอาไว้ก่อน

"ลูกหลับแล้วล่ะว่าแต่ลูกไม่งอแงเลยเอาแต่หลับ พี่เลี้ยงเด็กคงไม่ได้ใส่ยานอนหลับให้นาเดียกินหรอกนะ"

เอ่ยในขณะที่หยิบผลไม้ในถุงกระดาษที่เกรทเพิ่งซื้อเข้ามาออกมาล้าง

"กินยาแล้วใช่มั้ย?"

เกรทกล่าวประชด เพราะดูท่าอาการวิตกจริตของพายน์ยังไม่หายไปไหน

"นายว่าฉันบ้าเหรอ?"

"ไม่ได้ว่าเธอบ้าแค่ใกล้เคียงน่ะ"

พายน์เผลอหลุดขำออกมา เป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มกว้างจนเห็นฟันสีมุกเรียงเม็ด ไม่ได้รู้สึกโกรธเกรทสักนิดที่ว่าเธอบ้า เพราะตอนนี้พายน์ก็กำลังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่ากำลังจะเป็นบ้ารึเปล่า

แต่วันนี้ได้คุยกับคุณหมอแล้วมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นจนแทบจะหายเป็นปกติ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะหมอเคนหรือว่าเป็นเพราะคนที่อยู่ข้างๆตรงนี้กันแน่

อยู่ๆลมก็พัดแรง ผ้าม่านสีขาวริมหน้าต่างปลิวว่อนเข้ามาทำให้แสงไฟจากข้างนอกส่องประกายปะทะกับใบหน้าของพายน์พอดี

ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางประดับไปด้วยรอยยิ้มเปิดโลกนั้นดูเปล่งประกายทำให้คนที่นั่งมองอยู่ถึงกับตกตะลึงเผลอจ้องอย่างไม่วางตา

'น่ารักจัง'

เกรทเผลอหลุดชมออกมาเบาๆอย่างลืมตัว ดุจสายลมแผ่วที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่ได้ยิน

"เกรท!"

"อ้อ! อืม..มีอะไร อยู่ใกล้ขนาดนี้เรียกซะดัง"

เกรทตื่นจากภวังค์ถึงกับทำหน้าไม่ถูกเมื่อโดนสายตากลมโตจ้องมอง

"ก็ฉันเรียกนายหลายครั้งแล้วนายไม่ได้ยิน เห็นนายจ้องหน้าฉันขนาดนั้น หน้าฉันมีอะไรติดรึเปล่า?"

"อ้อ ปละเปล่า พอดีว่าฉัน..ฉันกำลังคิดเรื่องอื่นเพลินๆอยู่น่ะ"

เกรทเมื่อรู้ตัวว่าเขาเริ่มจะออกอาการมากเกินไปจึงกลับมาคีฟลุคเหมือนเดิม ตอนนี้หัวใจข้างซ้ายของเขามันเริ่มเต้นไม่ปกติ มันเต้นรัวเร็วจนแทบจะหลุดออกมาจากขั้วทำให้หวั่นไหวสะท้านพร่าไปหมด

เกรทยกมือขึ้นจับหน้าอกของตัวเอง

'เกิดอะไรขึ้นวะ หรือเราจะ จะ..เป็นโรคหัวใจเหรอ? '

เกรทเดินออกมาตรงระเบียงของอพาร์ทเมนท์เพื่อสูดอากาศหายใจ พายน์มองตามหลังมาอย่าง งง ๆ สงสัย

"เป็นอะไรของเขานะ?"

เกรทหันกลับเข้าไปข้างในห้อง เห็นพายน์กำลังทำนั่นเตรียมนี่ด้วยรอยยิ้มอารมณ์ดี ใจของเขาเริ่มเต้นหนักกว่าเดิม

'ยัยนี่ เวลายิ้มไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด'

เกรทยังคงกุมมือที่หน้าอก พยายามรวบรวมสติของตัวเองให้ได้มากที่สุดแต่สายตายังคงเผลอมองพายน์อย่างเคลิบเคลิ้ม

"เกรท นายยังโอเคใช่มั้ย?"

พายน์พูดพรางเดินตามมาเพราะเป็นห่วง เห็นเกรทหน้าแดงๆไปจนถึงใบหูแถมยังออกไปยืนนานมากแล้วด้วย

พายน์เดินเข้ามาแตะแขนคนตัวสูง เกรทซึ่งตกอยู่ในภวังค์หันมากะทันหันอย่างตกใจ

"โอ้ย!"

ทำให้พายน์เป็นฝ่ายเซถลาจะล้มซะเอง วงแขนแข็งแรงของเกรทรีบสอดเข้าไปโอบเอวคนตัวเล็กที่เสียหลักกำลังจะล้มคะมำลงบนพื้นระเบียงเอาไว้ได้ทันเวลาพอดี สายตาคมกริบสบกับดวงตากลมโตนิ่ง หน้าอกกว้างเผลอเบียดชิดแนบแน่นกับอกอวบอิ่มอยู่นานอย่างไม่ได้ตั้งใจ

กลิ่นกายสาวหอมอ่อนๆปนกับกลิ่นแป้งเด็กแตะเข้าจมูกของเขา ทำให้เลือดในกายเริ่มสูบฉีด เขาก็ผู้ชายทั้งแท่ง ใกล้กันแบบนี้จะให้ไม่รู้สึกอะไรมันก็ไม่ใช่ไหม เขาเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน

"เธอนี่อ่ะนะ นอกจากจะขี้แยแล้ว ยังซุ่มซ่ามเป็นที่สุด"

วงแขนแข็งแรงของเกรทรีบปล่อยให้ร่างบางในวงแขนเป็นอิสระ ก่อนที่เรื่องที่ไม่สมควรเกิดจะเกิดขึ้นมาอีกครั้ง เกรทเองก็มั่นใจว่าต่อให้ไม่ใช้ยาปลุกเซ็กส์ถ้าใกล้กันมากกว่านี้ก็ยากเกินที่จะควบคุมตัวเองได้เหมือนกัน

ดังคำวลีฮิตที่กล่าวกันว่า วัยหนุ่มสาวอยู่ใกล้กันก็เหมือนน้ำมันอยู่ใกล้กองไฟ

"เกรท"

อยู่ๆพายน์ก็เอ่ยเรียกชื่อเกรทออกมาเบาๆ

"อื้อ"

"ถามอะไรหน่อยได้มั้ย?"

"ถามว่า?"

"เวลาที่เราอยู่ใกล้กันไม่ว่าจะตอนไหน..นาย..นายเคยมีความรู้สึกอะไร..ที่พิเศษๆมั้ย?"พายน์ถามออกมาตรงๆด้วยน้ำเสียงประหม่าติดสั่นนิดๆ เป็นคำถามที่เธออยากรู้คำตอบมานานมากแล้ว

เกรทหยุดนิ่งไปก่อนจะหันมาสบตากับพายน์ครู่หนึ่งด้วยสีหน้าที่พายน์แทบจะเดาไม่ออกเลยว่าเกรทรู้สึกอย่างไรกับคำถามเมื่อสักครู่ มือหนาเสยผมขึ้นแล้วไปหยุดนิ่งตรงท้ายทอย ก่อนจะตอบออกมา

"ไม่ได้รู้สึกอะไร"

คำตอบสั้นๆเพียงแค่นั้นทำให้บรรยากาศที่เหมือนจะสดใสอบอุ่นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ก็กลับกลายเป็นบรรยากาศเงียบสงัด จนแทบจะได้ยินเสียงของหัวใจอีกคนเต้น

'แม้เพียงสักนิดก็ไม่รู้สึกอย่างนั้นสินะ ไม่รู้สึกก็ดีแล้ว ขอบคุณที่นายชัดเจนต่อความรู้สึกตัวเองเสมอ ขอบคุณที่ไม่เคยให้ความหวังอะไรกัน แต่นายรู้มั้ย ในใจของฉันมันเกิดคำถามขึ้นมาตลอดว่า..คนแบบไหน แบบไหนที่จะทำให้นายรัก แบบไหนที่จะเข้าไปถึงหัวใจของนายได้'

พายน์แอบตัดพ้อในใจ ถ้าไม่ใช่เหตุเพราะพลาดท้องกับเกรท พายน์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชาตินี้เธอกับเกรทจะมีโอกาสแม้แต่จะพูดคุยกันมั้ย เพราะเธอกับเกรทดั่งเส้นขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบ ประโยคนี้ไม่เกินจริงสักนิด

​​​​​

ไม่ดราม่าเลยเน๊อะ!!!ไม่ดราม่าเลยนิดเดียว อย่าไปเชื่ออิไรท์ อิไรท์มันตอแหล่มมม อิอิ ไหนๆเมาส์มอยกันเข้ามาได้นะคะ อย่าพากันเงียบไปหมด หัวใจดวงน้อยน้อยของไรท์มันว้าวุ่น?