รักอันตราย

บทที่ 01 อุบัติเหตุ

บทที่ 01 อุบัติเหตุ

ครืนนนน~ ครืนนนน~

"อื้อ~" เสียงโทรศัพท์มือถือส่งเสียงร้องในช่วงเช้าของวันใหม่ ปลุกให้ฉันที่นอนหลับใหลอยู่ในห้วงของนิทราค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาใช้มือขยี้ตาหน่อยๆ ปิดปากหาวหวอดๆ ก่อนจะพลิกตัวเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมากดรับสาย โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าใครโทรมา

"ฮัลโหล~" ฉันหลับตาลงอีกครั้ง กรอกเสียงยืดยาวออกไป

(ยังไม่ตื่นอีกเหรอ) เสียงของพี่อิงฟ้าผู้จัดการส่วนตัวของฉันดังเล็ดลอดเข้ามา ทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดันตัวลุกขึ้น ใช้หลังพิงไปที่หัวเตียงด้วยสภาพง่วงนอน

"ตื่นแล้วค่ะ~"

(พี่อยากคุยเรื่องที่เราเคยคุยกันไว้ จะให้พี่ไปหาที่คอนโดหรือจะนัดที่ Love bakery คะ)

"Love bakery นี่อยู่ตรงไหนคะ?"

(แถวมหา'ลัยค่ะ สะดวกไหม วันนี้ไม่มีงานอยากจะพักผ่อนไหม เดี๋ยวพี่ไปหาที่คอนโดได้นะ)

"เฟรนอนเยอะแล้วค่ะ ไว้เจอกันที่ Love bakery ก็ได้ค่ะ"

(ได้ค่ะ)

ติ๊ด~

ฉันวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะที่เดิม ยกมือขึ้นบิดขี้เกียจไปมาสองสามครั้ง ก่อนจะเหวี่ยงขาเรียวยาวลงจากเตียง ก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำ

@Love bakery

"แก ใช่พี่เฟรย่านางแบบดังไหม?"

"ใช่ๆ ตัวจริงสวยมากเลยอะ"

"ถ้าไปขอถ่ายรูปพี่เขาจะให้ถ่ายไหม?"

"ไม่รู้สิ ฉันไม่กล้า แอบถ่ายตรงนี้ก็ได้หรอก"

ทันทีที่ฉันก้าวขาเข้ามาในร้านเบเกอรี่ร้านนี้ เสียงซุบซิบของเหล่านักศึกษาก็ดังขึ้น โดยที่ฉันก็หันไปมอง ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วรีบก้าวขาที่สวมรองเท้าส้นสูงไม่ต่ำกว่าห้านิ้วเดินไปที่โต๊ะ โดยมีพี่อิงฟ้ากำลังโบกไม้โบกมือให้ฉัน

"เฟรเพิ่งรู้นะคะ ว่าร้านเบเกอรี่ร้านนี้อยู่ใกล้มหา'ลัยน้องลิน ไม่งั้นเฟรชวนมานั่งทานเค้กด้วยกันแล้วค่ะ" ฉันยกยิ้มหวาน ทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามพี่อิงฟ้า วางกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดังลงบนโต๊ะ พร้อมถอดแว่นตากันแดดออก และมันยิ่งทำให้นักศึกษาที่อยู่แถวนี้หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป

"ถ้าพี่รู้ว่านักศึกษาที่นี่จะคลั่งเฟรขนาดนี้ พี่นัดที่อื่นแล้ว" รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นมาที่ใบหน้าสวยหวานของพี่อิงฟ้า โดยที่ฉันก็ได้เพียงหัวเราะเบาๆ

"น้ำส้มค่ะ" และระหว่างนั้น พนักงานสาวก็เดินนำน้ำส้มมาวางลงตรงหน้าของฉันกับพี่อิงฟ้า โดยที่ฉันก็หันไปยกยิ้มให้บางๆ

"พี่สั่งมาไว้รอ"

"ค่ะ"

"คุณเฟรย่าคะ จะเป็นไปได้ไหมคะ เอ่อ..." พนักงานเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าเก้ๆ กังๆ ซึ่งฉันก็ยกยิ้มเล็กน้อย

"จะถ่ายรูปเหรอคะ ได้ค่ะ"

"อุ๊ย ขอบคุณค่ะ" ว่าจบพนักงานสาวก็วางถาดสำหรับเสิร์ฟน้ำส้มลงบนโต๊ะ ล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในผ้ากันเปื้อนที่เธอสวมใส่ออกมา แล้วมองหน้าพี่อิงฟ้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ

"ถ่ายให้จ้ะ" พี่อิงฟ้าเอ่ยพูดขึ้น ซึ่งพนักงานสาวก็รีบก้มศีรษะขอบคุณ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้พี่อิงฟ้า ก่อนที่พี่อิงฟ้าจะลั่นชัตเตอร์รัวๆ โดยที่ฉันก็ยิ้มหวานให้กล้อง

"ขอบคุณมากเลยนะคะ ข่าวที่หนูได้ยินมาว่าคุณเฟรย่าหยิ่งนี่ไม่ใช่เลยค่ะ ข่าวมั่วจริงๆ" ฉันก็ได้เพียงยกยิ้มบางๆ ก่อนที่พนักงานสาวจะเก็บโทรศัพท์ลงที่เดิม หยิบถาดขึ้นไปกอดไว้ "งั้นหนูขอตัวนะคะ"

"ค่ะ" จากนั้นเธอก็เดินออกไป

"ทำไมไม่ตอบไปล่ะคะ หยิ่งใส่เฉพาะผู้ชายที่คิดจะจีบ" พี่อิงฟ้าเอ่ยแซวขึ้นมา ซึ่งฉันก็หันไปมองก่อนจะหลุดหัวเราะเบาๆ

"เฟรไม่ได้หยิ่งค่ะ เฟรแค่รำคาญ"

"ระวังจะขึ้นคาน"

"ไม่เป็นไรค่ะ แบบนั้นปะป๊าปลื้ม" ฉันพูดติดตลกโดยที่พี่อิงฟ้าก็หัวเราะเบาๆ

"โอเค เข้าเรื่องเลยดีกว่า เฟรจะได้กลับไปพัก" ฉันก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่พี่อิงฟ้าจะยื่นเอกสารบางอย่างมาตรงหน้าของฉัน

"พี่ฟ้าอ่านยังคะ?" ฉันละสายตาจากกระดาษตรงหน้า เงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่อิงฟ้านิ่งๆ

"อ่านแล้วค่ะ พี่ว่าน่าสนใจนะ บริษัท MTT ดังมากเฟรก็รู้ และไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะได้ไปเป็นนางแบบในสังกัดนั้น"

"แล้วที่ทางนั้นติดต่อมาก็เพราะเฟรดัง?" ฉันเอียงคอถาม

"ทางนั้นได้ผลประโยชน์จากเฟร เราก็ได้ผลประโยชน์จากทางนั้น พี่จัดการให้ทุกอย่างแล้วค่ะ เฟรจะเป็นนางแบบเบอร์หนึ่งของสังกัดนั้น" มันก็จริงอย่างที่พี่อิงฟ้าบอกแหละ ทางบริษัท MTT ได้ผลประโยชน์จากความดังของฉัน ส่วนฉันก็ได้ผลประโยชน์จากบริษัทนั้น และถ้าฉันไปเป็นนางแบบของบริษัทนั้น ฉันก็จะดังขึ้นไปอีก

"ถ้าพี่ฟ้าเห็นว่าโอเค เฟรก็โอเคค่ะ เฟรเชื่อใจพี่ฟ้า เพราะพี่ฟ้าหาสิ่งดีๆ ให้เฟรอยู่เสมอ" ฉันยกยิ้มหวานออกไป เพราะฉันกับพี่อิงฟ้าทำงานร่วมกันมานาน ฉันรักพี่อิงฟ้าเหมือนคนในครอบครัว ส่วนพี่อิงฟ้าก็เห็นฉันเหมือนน้องสาวแท้ๆ มาตลอด

"ก็เฟรเป็นน้องสาวพี่"

"แล้วสัญญาที่เขาให้เฟรไปเป็นนางแบบของบริษัทนั้น กี่ปีคะ?"

"หนึ่งปีค่ะ ถ้าหมดสัญญา เรายังอยากอยู่ก็เซ็นต่อ แต่ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรค่ะ พี่คุยหมดแล้ว ค่าตัวหรืออะไรพี่ก็คุยให้แล้วเรียบร้อย"

"งั้นตามนั้นเลยค่ะ"

"เดี๋ยวพี่จะโทรไปบอกทางนั้นว่าเฟรตกลง แล้วจะโทรนัดวันอีกกี่" ฉันก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ หยิบน้ำส้มที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาดื่ม "แล้วจะกลับเลยไหม?"

"พี่ฟ้ากลับก่อนเลยค่ะ เฟรขอนั่งอีกแป๊บ" ฉันวางน้ำส้มลง เอ่ยพูดขึ้น

"โอเคค่ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ พี่มีธุระ"

"ค่ะ" จากนั้นพี่อิงฟ้าก็เดินออกไป

อีกด้าน...

ตึก ตึก ตึก

"กรี๊ดดด พี่มาร์ติน"

"วันนี้วันดีอะไรเนี่ย ได้เจอทั้งนางแบบดัง และพี่มาร์ติน ของดีคณะวิศวะฯ อีก"

"จริงแก ฉันเขินความหล่อพี่เขาจนจะเป็นลมแล้วนะ"

ชายหนุ่มที่ก้าวขาเข้ามาในร้านเบเกอรี่ ที่นักศึกษาของมหา'ลัย ชื่อดังแห่งนี้นิยมมากที่สุด ได้เพียงสองก้าวเสียงซุบซิบของเหล่านักศึกษาที่อยู่ในร้านก็ดังขึ้น

"..." มาร์ตินตวัดสายตามองนักศึกษาพวกนั้นด้วยสายตาน่ารำคาญ ก่อนจะรีบก้าวขายาวๆ ไปที่เคาน์เตอร์

"สวัสดีค่ะ รับอะ...พี่มาร์ติน" พนักงานสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาของมหา'ลัยชื่อดัง โดยมีผ้ากันเปื้อนสวมทับไว้ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับมาร์ติน ทำให้เธอเผลอเอ่ยเรียกชื่อของคนตรงหน้าออกไปด้วยใบหน้าที่ตกใจ

"เอสเพรสโซ่เย็นแก้วนึง" มาร์ตินเอ่ยออกไปเสียงเรียบ วางเงินจำนวนหนึ่งไว้ที่เคาน์เตอร์ ทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ รีบก้มใบหน้าลงทำหน้าที่ของเธอ โดยที่มาร์ตินก็หมุนตัวเดินไปนั่งรอที่โต๊ะ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเล่นเพื่อฆ่าเวลา โดยมีนักศึกษาบางคนแอบมองเขาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

"เอสเพรสโซ่เย็นค่ะ" หลายนาทีต่อมาพนักงานสาวนำเครื่องดื่มมาวางลงตรงหน้าชายหนุ่ม ซึ่งเขาก็หยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาถือไว้ ดันตัวลุกขึ้น หมุนตัวเดินออกไปจากร้าน

ตุ้บ!

"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" เฟรย่าที่เดินผ่านมา เพื่อที่จะเดินออกไปจากร้าน แต่ไม่ทันได้ระวังทำให้เธอเดินชนมาร์ตินที่กำลังจะเดินออกไปจากร้านพอดี

ทำให้แก้วกาแฟในมือของเขาล่วงหล่นลงบนพื้น ไม่เท่านั้นมันยังเปื้อนช็อปวิศวะฯ และรองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาด ของเขาอีกต่างหาก ซึ่งมันทำให้นักศึกษาที่อยู่แถวนี้มองมาที่เขาและเธอเป็นสายตาเดียวกัน

"เวรเอ๊ย!" มาร์ตินสบถคำหยาบคายออกมา มองต่ำลงไปที่เสื้อช็อปวิศวะฯ ที่มีคราบกาแฟเปรอะเปื้อนอยู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของการกระทำเพียงนิด "เดินอะไรของเธอวะ!"

"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" เฟรย่ารีบกล่าวคำขอโทษด้วยใบหน้ารู้สึกผิด เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเธอไม่ทันระวังเอง

"เธอไม่มีตารึไง" มาร์ตินเอ่ยออกไปด้วยใบหน้าหงุดหงิด เขาไม่ได้ตกใจหรือดีใจเลยแม้น้อยที่ได้ยืนคุยกับนางแบบดังในระยะประชิด เพราะเขาไม่ได้สนใจเธอ

"ฉันก็ขอโทษไปแล้วไง นายจะอะไรนักหนา มันเป็นอุบัติเหตุนายเข้าใจไหม" เฟรย่าชักสีหน้าหงุดหงิดใส่คนตรงหน้า ล้วงมือลงไปในกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดัง หยิบเงินจำนวนมากยัดใส่มือของอีกฝ่าย "ถือว่าเป็นค่าซักอบรีดแล้วกัน แต่เงินจำนวนนี้นายคงซักได้หมดบ้าน"

"..." มาร์ตินมองเงินจำนวนมากในมือด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขายังไม่ทันได้พูดอะไรออกไปนางแบบสาวก็สะบัดตัวเดินออกจากร้านไป