“ขอบคุณนะคะพี่วินเซนต์…” เสียงหวานของลูกหว้าเอ่ยบอกรุ่นพี่หนุ่มที่ขับรถมาส่งเธอกับใบข้าวบริเวณหน้าหอพักของเพื่อนเธอ ขณะที่เจนิสนั้นหลับอยู่ภายในรถที่นั่งด้านข้างคนขับหลังจากงอแงอยู่พักใหญ่กว่าจะพากันกลับมาได้ โดยวินเซนต์จำต้องทิ้งรถสปอร์ตของตัวเองไว้ที่ร้านแล้วขับรถของลูกพี่ลูกน้องเพื่อนกลับมา
“อืม ยังไงก็ดูแลเพื่อนด้วยนะ” วินเซนต์บอกพลางมองไปยังใบข้าวที่ตอนนี้มึนเมาเอาแต่ยิ้มหวานเดี๋ยวไล่จุ๊บไล่หอมเพื่อนด้วยความไม่เคยเห็นมุมนี้ของอีกคนมาก่อน แล้วก็ไม่วายนึกถึงเพื่อนร่างสูงของตัวเอง…
“ค่ะ” ลูกหว้าพยักหน้ารับรู้และไม่รอช้าที่จะพยุงร่างบางของใบข้าวที่ตอนนี้เมามายเป็นอย่างมาก
“จาพาปายหนายยย” เรียวปากสีหวานถามเพื่อนตัวเองขึ้น
“ห้องเธอไง เอากุญแจมา”
“ยังอยากดื่มต่อน้าา”
“หยุดเลย! ทำไมพอเมาแล้วดื้อแบบนี้เนี่ย…แล้วกุญแจ อยู่ไหนนะ” ว่าแล้ว ลูกหว้าก็พยายามค้นหากุญแจห้องของเพื่อนตัวเอง ซึ่งในต
