Psyche and Psycho

Chapter 29

I immediately looked for my keys and packed my things. Pang dalawang araw na gamit ang dinala ko. Tnignan ko pa muna yung planner ko to check kung may mga importante ba akong gagawin sa mga susunod na araw nab aka hindi ko mapuntahan. Luckily wala naman akong commitments sa darating na mga araw and I still have a week before the fashion show.

Paglabas ko ng kwarto ay hawak ko na yung backpack ko at saka isang bag na ang mga laman ay necessities ko.

I totally forgot about Damon, he was sitting by the table naka set na din yung yung table at may naka hain nang pagkain.

His face lit a bit after seeing me agad syang tumayo at pinaghila ako ng bangko.

“I thought you fell asleep, naka yari na akong magluto I waited for you para sabay na tayong kumain dahil ayokong kumakain ng mag-isa. Come let’s eat?” naka ngiti nyang sabi sa akin.

I just shook my head as response to him.

“Aalis ako, just put the food in the fridge. Thank you and I appreciate the gesture but I really have to go.” Sagot ko sa kanya.

Damon’s eyebrows shot a bit.

“Hindi ka manlang ba titikim kahit ilang subo lang? grabe ikaw pa lang ang taong ipinagluto ko sa tanang buhay ko tapos hindi mo manlang ni tikman? Asan ang puso mo?” pag pa paawa nya sa akin habang naka hawak pa sa puso nya at umaarte na para bang sakit na sakit sya sa pagtanggi ko sa pagkain na niluto nya.

Inirapan ko sya dahil hindi bagay talaga sa kanya ang pag arte arte nya.

“You know what? You can have the food and you can give it to someone else someone who can appreciate it more. I am sorry but I am not in the mood to play with you today. Hindi ngayon Damon, wag ngayon. I have to go.” Sagot ko naman sa kanya at nagsimula nang umalis.

Hindi ko na inisip kung paano ang condo ko, hindi ko na din nagawang ibilin sa kanya dahil  na din sa kadahilanan na ayoko ng humaba pa yung usapan naming. I badly need to go.

Pagka alis ko ng condo ay dumiretso ako sa pinaka malapit na mini mart namili ako ng hygiene kits at saka mga pagkain na good for three days.

Pagkagaling doon ay mabilis akong nagdrive even though hindi ko pa alam talaga kung saan ko bang gustong pumunta.

Matapos ang ilang pagtakbo ay naisip kong parang gusto kong pumunta sa dagat, taon taon sa araw na to palagi akong nagpupunta sa sanctuary memorial cemetery kung saan naka libing si Mommy at si Kuya nagpapalipas ako ng gabi at kung minsan ay inaabutan pa ako sa sementeryo ng kinabukasas. Ewan ko ba kung bakit parang sa tuwing sumasapit yung araw na to parang nawawalan ako ng pakiramdam,

Para akong na mamanhid sa mundo o para akong naka kulong sa sarili kong mundo.

Nagdesisyon ako na magpunta ng La Union, pinili ko yung pinaka hindi matao at medyo liblib na resort at dahil wala pa din akong driver at hindi ko din naman gustong kumuha ng driver sa ngayon kahit pa hindi ko kabisado ang ppupuntahan ko.

Napagdesisyonan ko na mag Waze na lang. It was almost 6 pm nung makarating ako sa La Union kaya lang medyo malayo pa din ako sa resort na pinagbookan ko at ang mas masakit at pinaka nakaka bwiset na nangyari ay na flattan ako ng tire in the middle of God knows where!

Napilitan akong gumilid sa daan dahil baka mas lalong mapasama pag running flat ako kailangan ko pa naman na medyo maging maingat sap ag gastos ngayon I paid 7 million for this car. Na pa sighed na lang ako at saka napilitan na bumaba ng sasakyan para magabang ng pwede kong mahingian ng tulong.

I have been waiting for like thirty minutes and yet wala pa ding nagdadaan na mga sasakyan. Gusto ko sanang tawagan si Maureen or si Florence to get some help kaya lang mas malaking problema ang nakita ko dahil wala na palang signal sa lugar na ito.

Na pa tapik nalang ako sa ulo at frustrated na naupo sa gilid ng daan, Mabuti nalang at naka kita ako ng isang medyo may kalakihan na baton a pwede kong maupuan habang naghihintay ng magdadaan.

Nawawalan na ako talaga ng pag-asa na may magdadaan dito dahil kanina pa ako naghihintay na may magdaan pero hanggang ngayon ay wala pa din.

Papasok n asana ako ulit sa sasakyan ng matanaw ko sa hindi kalayuan ang itim na kotse.

Mabilis akong pumunta sa gilid ng daan at kumaway, oh God please send me someone who is harmless and kind. Natatakot man ako ay mas pinili ko pa din na kumaway para humingi ng tulong.

Luckily, the car stopped by and a man wearing cap went out.

I was about to ask him for help when I realize who it was.

Yes, the one and only. The Demon.

“Yes?” sabi nito sa akin na para bang hindi sya interesado sa kung ano man ang sasabihin ko.

Na iinis na inismiran ko sya.

“Wala, sige lumampas kana I thought you were someone I knew I guess I was wrong.” Masungit na sabi ko sa kanya at saka ko sya tinalikuran at umupo na ulit sa kinauupuan ko kanina.

Tinignan nya ako na parang natatawa akala ko nga aalis na sya pero hindi sya umalis at saka tumayo sa tapat ko.

“Ano ba kasi ang ginagawa mo dito sa gilid ng daan?” maang maangan na tanong nito sa akin.

Ang tanga obvious naman nab aka may sira yung sasakyan ko dahil may warning gear pa akong inilagay.

“Eh ano bang pakialam mo? I am waiting for a friend. Saka ikaw anong ginagawa mo dito? Don’t tell me sinusundan mo talaga ako? Dapat na ba akong matakot? You’re creepy.” Naiinis na sabi ko sa kanya.

I was expecting him to hiss at me or leave me alone pero tinawanan nya lang ako.

“Alam mo sa lahat ng nangangailangan? Ikaw yung napaka taas ng pride? Cant you nicely ask for help? And no. Hindi kita sinusundan gandang ganda ka naman masyado sa sarili mo para maisip mo na may stalker kang katulad ko.” Mayabang na sagot nito sa akin.

Na pa irap nalang ako sa sinabi nya. Wala talagang kwentang kausap tong lalaking to.

“Okay then go ahead. Pumunta ka na sa kung saang lupalop ka man pupunta and no, I will not ask for your help I’d rather wait here until morning thabn to ask help from you baka buong buhay ko pang itunton mo yung pagtulong mo. Nakakahiya naman.” Naiiritang sabi ko sa kanya at saka sya tinalikuran para humarap sa kabilang bahagi ng daan.

Damon laughed heartily, para bang aliw na aliw sya sa akin.

“You are really stubborn woman. Pero hindi naman ako namimilit, kung ayaw mo edi huwag. Baka lang kasi naisip ko na abutan ka ng gabi dito baka mamaya may multo dito you know?” nanunukso na sabi nya sa akin.

Pagak na natawa naman ako sa sinabi nya.

“Ghost? Really? Ano ako three years old? And wag mo kong itulad sayon a takot sa multo.” Natatawang sagot ko sa kanya.

“Biro lang naman talaga ang mas pinangangambahan mo dappat ngayon ay yung mga gumagalang NPA dito, mga r**e-slay cases na halos buwan buwan ay maay natatagpuan na babaeng pinatay dito sag awing ito ng La Union. I didn’t really wanted to leave you here dahil ano nalang ang iisipin ni Maui kapag may nangyari sayo tapos malaman nya na nadaanan pal akita dito pero pinabayaan kita?” sagot nya sa akin.

“Kaya lang sobrang taas ng pride mo at stubborn mo kaya sige I’ll leave you alone I just hope that youre still safe and moving tomorrow. Ingat bye.” Sabi nya sa akin at saka nagsimula ng maglakad pabalik sa kotse nya.

Na pa isip naman ako sa sinabi, damn I don’t want to risk it! Hindi ko din sigurado kung safe ba na dito ako matulog sa gilid ng daan. Baka kung ano ang mangyari sa akin ofcourse a part of me was already dead and yes siguro a part of me wants to die too but not because of murder nor r**e!

Malapit na si Damon sa sasakyan nung bigla ko syang tawagn.

“Demon!” tawag ko sa kanya.

He slowly turned and give me a what face.

“Why?” tanong nya sa akin.

“Take me with you.” Tipid na sagot ko sa kanya,

May nakakalokong ngiti na sumilay sa labi nya bago nagsalita.

“What? I cant here you.” Maang maangan nya nanamang sab isa akin.

Na pa irap nalang ako na nawawalan na ng pasensta sya sa kanya.

“Sabi ko isama mo na ako. Isama mo na ako s aiyo.” Tipid kong sagot sa kanya.