Chapter 23

1219 Words
  Hindi ko alam kung pano kong pinanindigan na ni hindi kumurap kahit pa ako man ay na shock din dahil hindi naman basta basta yung halaga ng wine na nirequest ko. My Dad would probably go ballistic if he finds out that I had even a sip of that wine. “Do you want anything while the chef prepares your food?” Damon asked me. Kaming dalawang nalang ang naiwanan dito sa Villa because he asked the chef who is Dennisse girl and the staffs to leave us. “No. I am fine.” Tipid kong sagot sa kanya. Akala ko kukulitin  nya pa ako na kumain pero nagpatuloy na sya sa pagkain. At dahil hindi ko alam kung normal bang galante tong taong to sa lahat or what I didn’t hesitated to ask him what has been going through mind since this morning. “Tell me honestly do you need something from me?” walang ka gatol gatol kong tanong sa kanya. Sa totoo lang kasi hindi normal yung kinikilos nya, first sinundo nya ko sa condo ko because Maureen told him to okay that point is understandable for me since dito din naman sya pupunta and sige the chopper was probably because he don’t wanna be late as well yeah? But this lunch thing? The wine and all this is so weird this is so not normal, wala akong kilalang tao na handang gumastos ng million para sa simpleng lunch? “What exactly do you mean by that?” patay malisyang sagot nya sa akin habang nagpatuloy pa din sa pagkain. Na pa irap nalang ako sa sinagot nya ginagawa pa akong tanga ng impaktong to. “Do you need something from me? May kailangan ka ba saken bakit mo ginagawa lahat ng to?” deretsahan ko ng sab isa kanya. Agad naman syang napaka ngiti ng tipid at saka nagpunas ng labi bago tumingin sa akin. His eyes were a combination of the ocean and the sky, he is probably foreigner or half maybe. “Nothing, I am just being kind and yeah generous.” Simple nyang sagot sa akin. He is looking at me waiting for me to say something, tinantya ko muna kung ano ba ang dapat kong isagot sa sinabi nya. For me what he’s doing right only implicates two things, first he maybe likes me siguro gusto nya ako? Well noon pa lang naman sa Heiran hotel where I first met him he already showed some irritating attitudes. And sometimes di ba sabi nga nila yung mga nang iinis at nang bubwiset sayo minsan sila yung mga tao na gusto lang na mapansin mo.  But second thing is that Maureen probably asked me to keep an eye on me and just make sure that I will be fine here since I am far from cebu and I don’t really know anyone here. But really wasting money in this lunch is too much yeah, considering the amount. “Oh okay well thank you then.” Tipid kong sagot sa kanya. While waiting for the food I felt the need to go to the restroom and so I did. “Excuse me I just have to go to the restroom.” I told him and and then get up on my seat. Derederetso akong naglakad papunta sa restroom. Pagdating ko roon ay nag ayos lang ako ng bahagya ng mukha at naglagay ng kaunting face powder at light na matte lipstick. Paglabas ko ng restroom ay naka kita ako ng magboyfriend na mukhang may hindi pagkakaintindihan they are shouting with each other ganon nalang ang nagging gulat ko noong biglang sinaktan ng lalaki yung babae dahilan para mapaubo ito ng dugo at mapa handusay nalang sa sahig. The moment that I saw the blood rushing out from her mouth I felt dizzy parang nang labo bigla ang paningin ko para bang babagsak ako ano mang segundo. The last thing that I heard was Damon’s voice frantically calling my name. “Ela, let’s go!” masayang tawag sa akin ni Kuya Ethos. He was smilling happily at me while running. It was a habit of ours to jog everytime we have a chance Kuya Ethos loves joining marathons and triathlons. He is such a sporty guy, sinasama nya lang ako dahil gaya nga ng sabi nya kailangan ay healthy ang katawan para makapagfucntion properly yung mind at body natin pero sa totoo lang I’d rather do yoga than jog. This is so tiring! “Kuya Ethos dahan dahan naman! I am tired already! Hinihingal na ako!” nagrereklamo kong sab isa kanya. Natawa lang sya sa sinabi ko at saka huminto sa pagtakbo para sabayan ako. “Sabi ko naman kasi sayo you have to exercise regularly para hindi ganyan na madali kang hingalin at mapagod. You need to make sure that you are physically fit Psyche Estella. Come on, jog!” pang eenganyo nanaman nay sa akin. Luckily, our house is just a few blocks away. Pagdating naming sa bahay ay naghihintay na kaagad si Mommy sa gate habang may dalang towels at energy drink para sa amin ni Kuya. “Ethos! Pinagod mo nanaman ata ang kapatid mo! Sabi ko naman kasi sayo Ela is just fourteen she’s healthy tingnan mo naman at hinihingal na sya! Come here Ela darling sasapian ko ang likuran mo.” Nag aalalang sab isa akin ni Mom. Na pa ngiti nalan g ako habang papalapit sa kanya. She is the best mom in the world, beautiful, sweet, kind, caring and loving. Wala akong masasabi kay mom, she’s the best. Someday if I will get the chance to become a mother I wanted to be someone just like her. “Mom kuya made me run for almost an hour! Tapos sinasabi ko sa kanya na bagalan nya naman ng kaonti pero hindi po sya nakikinig sa akin,” pagsusumbong ko kay Mom. Papagalitan n asana ni Mom si Kuya Ethos pero biglang sumulpot si Dad sa likuran at binatukan si KuYA. “Ano ba ang sabi ko sayo Ethos? Hindi ba bantayan at alagaan ang kapatid mo? You should treat her better. Come here Princess give Daddy a hug. I missed you! I am sorry I wasn’t able to wake you up last night nung makarating kami ng kuya mo. I heard from your mom that you are very busy in school and you are sleeping soundly kaya I felt guilty to wake you up.” Paliwanag ni Dad sa akin. Kuya ethos and Dad just got back from an ioverseas trip they have been out of the country for almost two weeks kaya ganon nalang ang pagakamiss naming sa kanila ni Mommy. I was about to answer to Dad when suddenly they are all slowly fading. It was like I was watching a TV and now it is slowly turning off. I woke up with a snore. I was still brushing off some tears when I woke up to find Damon sleeping beside my bed. Na pa tingin ako sa paligid and realized that I was probably iin a clinic. Hindi ko alam kung bakit nagising pa ako. I was fine with not waking up. I miss you Mommy, I miss you Kuya Ethos! I missed Dad too. How I wish I can turn back the time.                  
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD