“แม่บ้านไม่ได้อยู่กับคุณยายตลอดเวลาเหมือนดานี่ค่ะ พวกเขาจะไปรู้อะไร” หล่อนพูดตัดพ้อออกมาราวกับคุณนายเรไรเป็นภาระ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วพยาบาลพิเศษควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ควรละเลยคนไข้ จนทำให้คุณนายเรไรรู้สึกอ้างว้าง คอยพร่ำหาแต่อดีต ที่ไม่มีวันหวนคืนกลับมาได้
“ผมยังไม่ได้บอกคุณสักคำว่าได้ยินเรื่องราวทั้งหมดมาจากแม่บ้าน”
“เอ่อ... คุณหมอค่ะ” พยาบาลสาวคิดหาคำแก้ตัว เมื่อไม่เคยเห็นท่าทีของนายแพทย์หนุ่มเคร่งขรึมขนาดนี้มาก่อน
“ทะเลาะอะไรกัน ฉันอยากพักผ่อน” คราวนี้หญิงสูงวัยเริ่มรู้สึกรำคาญเสียงแหลมของชลิดาเต็มทน นางจึงใช้ถ้อยคำไล่หล่อนออกไปทางอ้อม แต่ถึงกระนั้นพยาบาลสาวก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะทำงานอยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อให้ได้
