#Sedef
Sinan’ı evden kovup tek başıma kalınca dolapta bulduğum tüm abur cuburları önüme koymuştum. Gözümden süzülen yaşlarla şansıma lânet ediyordum. Daha önce hamile kaldığımda bebeği aldırdığım için hamile kalma olasılığım düşüktü.
“Ama gel gör ki beş yıldır Cüneyt’ten hamile kalmazken-”
Kapının zil sesiyle cümlem kesilirken “Defol git Sinan!” diye bağırdım.
Ağlamaklı çıkan sesimle daha kötü olurken “Sedef!” diye seslen hem tanıdık hem de yabancı sesle anlık duraksadım.
“Ben Ömer!” diye konuşmasıyla şaşkınlıkla “Ömer mi?” diye konuştum.
Kapı tekrar tıklanınca merakla yerimden kalkıp kapıya ilerledim. Kapıyı açtığımda gerçekten karşımda Ömer vardı. Bir de yanında bir kadın! Cüneyt’in elimden gitmesinin en büyük nedeni bu geri zekâlı olduğu için üç aydır içimde biriken öfkeyle kapıd
