6
1358 Words
“ไปให้พ้น”
คณาธิปไล่ตรงๆ ทำให้คนถูกไล่ตื่นตกใจลุกขึ้นมาโวยวายใส่มาดามเจ้าของร้านกับเสี่ยไก่ เพราะกลัวจะไม่ได้ไปต่อกับเขา งานขายบริการที่ทำหล่อนไม่สามารถเลือกลูกค้าได้ แต่เมื่อมีลูกค้างานดีหล่นตุ้บมาอยู่ตรงหน้า มีเหรอชมพู่จะไม่อยากจับเขาไว้ให้มั่น ได้เงินด้วย ได้เซ็กซ์ดีๆ ด้วย เท่ากับว่ามีแต่ได้กับได้!
“แต่... คุณคณาเหมาชมพู่ทั้งคืนแล้วนะคะ เงินก็จ่ายให้ชมพู่มาแล้ว ทำไมถึงไล่ชมพู่ไป เพราะเสี่ยใช่ไหมคะ เสี่ย! เสี่ยมาทำไม! ชมพู่ไม่ว่าง! มาดามเกดไม่บอกเสี่ยเหรอทำไมถึงพาเสี่ยมาที่นี่!”
จากสาวบริการหัวอ่อนพูดหวานว่านอนสอนง่ายปรับลุคมาก้าวร้าว เสี่ยไก่ชีช้ำกะหล่ำปลีหนักขึ้นหลายเท่า ตีแขนลูกน้องให้ปล่อยเพื่อจะมาชี้หน้าผู้หญิงใจร้ายที่หันหลังให้มะเขือเผาไปสนใจมะเขือแข็ง
“เสี่ยเข้าใจลักษณะงานของชมพู่ แต่เสี่ยขอได้ไหม ขอให้ไม่ใช่ไอ้หมอนี่เพราะเสี่ยเกลียดมัน! เสี่ยเอ็นดูชมพู่ ให้เงินใช้เดือนหนึ่งไม่ใช่น้อยๆ ถือว่าทำเพื่อเสี่ยได้ไหม”
เสี่ยไก่พูดเหมือนคนจะหัวใจวาย ถูกคณาธิปมองหน้า เขาจะเป็นลมไปกันใหญ่เพราะเกลียดขี้หน้ามัน
“เธอเป็นเด็กของมันงั้นเหรอ” คณาธิปถามสาวบริการ
ชมพูรีบปฏิเสธ “ไม่ใช่ค่ะ เสี่ยไม่ได้เลี้ยงชมพู่ แค่ลูกค้าคนหนึ่ง”
“แค่ลูกค้า” คณาธิปทวนก่อนจะหัวเราะเยาะ “แล้วมึงหวงทำไมวะ เขาจะไปเอากับใคร ไปอมของใคร มันก็เรื่องของเขา หรือมึงยังแค้นเรื่องที่ดิน เอาไหมล่ะ กูขายต่อไร่ละ 5 ล้าน เผื่อจะช่วยลดปมด้อยในใจให้เลิกพาลเกลียดคนอื่นอย่างไร้เหตุผล”
“มึงซื้อไร่ละ 2 ล้าน 5 ล้านมันกำไรเกินครึ่งแล้วนะโว้ย!” เสี่ยไก่เกลียดชังน้ำหน้าคณาธิปมากขึ้น คนหนุ่มกว่าหลายปีเลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะเยาะ “เสี่ยไม่เป็นแค่ลูกค้าก็ได้ อยากได้เดือนละเท่าไหร่ เสี่ยจะเลี้ยงน้องชมพู่ แต่มีข้อแม้ น้องชมพู่ต้องไม่ไปรับงานที่อื่น โดยเฉพาะไอ้หมอนี่ เสี่ยสั่งห้ามไม่ให้มาเจอหน้ามันอีก!”
“เสี่ยจะให้ชมพู่เลือกเหรอคะ” สาวสวยเลือกได้เข้ามายืนตรงกลางระหว่างเสี่ยไก่กับคณาธิป
“ใช่!” แววตาคณาธิปกวนประสาทเสี่ยไก่อย่างเหลือร้าย “เสี่ยให้เดือนละห้าหมื่น!”
“เสี่ย...”
ห้าหมื่นเลยเหรอ
ชมพู่อยากได้
ตาละห้อยมองเจ้าของโรงงานหนุ่มหล่ออยากให้เขาเพิ่มค่าตัวเกทับเสี่ย แล้วชมพู่จะตอบตกลงทันที อยู่กับเสี่ยมีเงินใช้ก็ดีอยู่หรอก แต่เสี่ยนกเขาไม่ขันจะให้ช่วยตัวเองทุกวันก็คงจะเบื่อตาย
เปลือกตาคู่ดำคล้ำเล็กน้อยกะพริบช้าๆ อ้อนเศรษฐีหนุ่มจากกรุงเทพฯ ให้รับเลี้ยงดูตน
“หกหมื่น!”
ค่าตัวเพิ่มสูงขึ้นโดยเสี่ยไก่เพื่อเร่งเอาคำตอบจากสาวขายบริการ และกลัวคณาธิปจะเกทับให้ยอดเงินที่สูงกว่า จนเขาหน้าแตกยับเยินเหมือนคราวไปกดดันขอซื้อที่ดินจากเจ้าของคนเก่า
ชมพู่ใช้เป้าเหี่ยวๆ ของเสี่ยไก่เป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ ดูดนิ้วชี้เมื่อเผลอนึกถึงบุรุษเพศเย้ายวนที่เพิ่งจะพ่นพิษใส่ปากหล่อนเมื่อครู่ ลำบากใจไปหน่อย แต่ชมพู่จำเป็นต้องตอบออกไปตามตรง “ขอโทษนะคะเสี่ย ชมพู่รับไม่ได้ ชมพู่เลือกคุณคณาค่ะ”
“ชัดเต็มหูแล้วก็ไสหัวไป อย่ามาหาเรื่องกูอีก!” หนุ่มมาดดิบเถื่อนพยักหน้าให้ลูกน้องสองคนมาหิ้วปีกลูกน้องของเสี่ยไก่ออกไปให้พ้น ก่อนปรายสายตาไปมองมาดามเจ้าของร้านที่เอาแต่เลียปากมองเป้ากางเกงเขาตาเป็นมัน “พาลูกค้าของคุณไปได้แล้ว”
“น้องชมพู่ใจร้ายกับเสี่ย เงินที่ยืมไป เสี่ยจะไม่ใจดีอีกแล้ว! เตรียมเอาทั้งต้นทั้งดอกมาคืนได้เลย ไม่อย่างนั้นเสี่ยจะยึดบ้าน!”
“เสี่ยนั่นแหละใจร้าย ก็เสี่ยนกเขาไม่ขันจะให้ชมพู่เลือกเสี่ยได้ยังไง! คุณคณาขา ช่วยชมพู่ด้วยนะคะ เสี่ยคิดจะแกล้งชมพู่ ชมพู่เป็นหนี้เสี่ยแค่ห้าหมื่น แต่เสี่ยคิดดอกแพงเอาดอกไปทบต้นจนชมพู่จ่ายไม่ไหว” สาวบริการถอยกลับมากอดแขนแกร่งทำหน้าออดอ้อนให้เขาเห็นใจ
คณาธิปครางอืม แค่รับรู้ แต่ไม่ได้สนใจว่าหล่อนจะติดหนี้เสี่ยไก่สักกี่มากน้อย ทางเสี่ยไก่ที่ถูกแฉความลับสุดยอดความรู้สึกคลับคล้ายจะหน้ามืด ลูกน้องถูกหิ้วปีกไปแล้ว เห็นว่าไม่มีใครรอรับข้างหลังจึงไม่ทิ้งตัวลงไป
“ไม่รักเสี่ยก็ดี! เสี่ยมาที่นี่เพื่อจะมาสั่งลาเธอเหมือนกันนั่นแหละ เพราะเสี่ยไปได้เด็กเลี้ยงคนใหม่ที่น่ารักมากกว่าชมพู่พันเท่า! แถมยังสด ยังซิง! ไม่กร้านโลกมีลูกติดเป็นพรวนอย่างเธอ หึ! ไปเว้ย กลับไปเตรียมห้องหอรออีหนูคนใหม่”
แพ้คณาธิปทั้งเรื่องที่ดินและเรื่องผู้หญิง เสี่ยไก่หัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป มาดามเกดหิวลูกค้าหน้าใหม่ แต่กลัวลูกค้าหน้าเก่ากระเป๋าหนักจะโกรธจนไม่กลับมาใช้บริการร้านอีกจึงรีบจ้ำเท้าตามไปง้อ
“ชมพู่กราบขอบคุณคุณคณานะคะ ที่เมตตาชมพู่ให้พ้นจากเงื้อมือเสี่ยไก่ ชมพู่จะตั้งใจดูแลคุณคณาให้ดีไม่ให้คุณผิดหวังค่ะ” สาวบริการพนมมือไหว้เจ้าของโรงงานหนุ่มรูปงาม นอสั่น เตรียมพร้อมเก็บผ้าผ่อนย้ายไปอยู่กับเขาด้วยความเต็มใจ
“ที่พูดเมื่อกี้หมายถึงอะไร?” คณาธิปถามห้วน
“ก็... ชมพู่เป็นของคุณคณาแล้วค่ะ”
“ฉันพูดตอนไหนว่าฉันจะรับเธอไปเลี้ยงดู ฉันจ่ายเงินเธอแค่คืนนี้คืนเดียว ไม่ได้จะเอาไปทำพันธุ์ที่บ้าน แล้วตอนนี้ฉันก็หมดอารมณ์อยากไปต่อกับเธอแล้ว เงินที่จ่ายไป ถือว่าฉันให้เป็นค่าแรงที่เธออมให้ฉันจนแตกแล้วกัน”
ชมพู่ที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าโดนเทตั้งแต่ยังไม่เริ่มร้องกรี๊ด
เสียดายมะเขือแข็ง แต่ถ้าเขาไม่ให้เงินใช้ก็ขอกลับไปซบมะเขือเผาเหมือนเดิมดีกว่า
“อยากมีคนดีๆ มาดูแล แต่เสือกมาทำอาชีพกะหรี่ โธ่เอ๊ย น่าสมเพช ไป กลับกันได้แล้ว”
เศรษฐีหนุ่มจากกรุงเทพฯ ควรจะอยู่เริงรมย์กับสาวบริการตลอดทั้งคืนตามจำนวนเงินเฉียดหมื่นที่จ่ายไป แต่เขากลับก้าวออกจากตึกสองชั้นเวลาหกโมงเย็น ออกมาทันเห็นภาพกีฬามันๆ ชมพู่วิ่งไล่รถเสี่ยไก่เพื่อขอโทษขอคืนดี จากเงินหกหมื่นบาทต่อหนึ่งเดือนที่เสี่ยไก่เสนอให้ ชมพู่ลดให้เหลือห้าหมื่นมาถึงสองหมื่นเสี่ยไก่ยังไม่แยแส
‘เสี่ยไปได้เด็กเลี้ยงคนใหม่ที่น่ารักมากกว่าชมพู่พันเท่า! แถมยังสด ยังซิง!’
ยังสด ยังซิง เสี่ยไก่ไปเจอผู้หญิงคนไหนกัน
เด็กมัธยมเหรอถึงยังสดยังซิง สมัยนี้เผลอๆ มัธยมต้นยังไม่ซิงเลย
คณาธิปไหวไหล่ เลิกสนใจคนพวกนั้นขึ้นไปนั่งบนรถที่ลูกน้องหยุดรับ รถคันหรูขับผ่านท้องถนนที่ถูกความมืดปกคลุมทุกวินาที ถนนค่อนข้างขรุขระและมีสิ่งกีดขวางตลอดทางยาวเกือบห้าร้อยเมตรจากการขยายไหล่ทางให้กว้างขึ้น ถนนเส้นที่รถของเขาขับผ่านไปช้าๆ คณาธิปพบผู้หญิงคนหนึ่งพยายามจะสตาร์ทมอเตอร์ไซค์คันสีชมพูด้วยวิธีใช้เท้าถีบ เขาคงจะไม่สนใจถ้าหากเด็กคนนั้นไม่สวมยูนิฟอร์มโรงงานเขา
คณาธิปเกือบจะกลายเป็นคนดีที่ลูกจ้างไม่ต้องการ เพราะก่อนที่เขาจะสั่งลูกน้องให้หยุดรถ มีชายคนหนึ่งขับมอเตอร์ไซค์ย้อนศรตรงไปหาผู้หญิงคนนั้น ผู้ชายน่าจะเป็นแฟนหรือไม่ก็ผัวของฝ่ายหญิง ช่างเถอะ มีคนช่วยก็ดีเพราะถือว่าไม่ใช่เรื่องของเขาแต่แรกอยู่แล้ว
- Writer
