"พรีม ทางนี้" เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมอง และรีบเดินไปหาเพื่อนสนิททันที
"รอนานไหม" ฉันถามขึ้นและยกมือไหว้พี่ฮาร์ทไปด้วย
"ไม่นานเลย เวลาเพิ่งมา" เวลาส่ายหน้าและตอบกลับมา จากนั้นก็หันไปหาแฟนหนุ่มของเธอ
"ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนนะ" พี่ฮาร์ทยกมือขึ้นลูบหัวแฟนสาวและบอกลา
ความเสมอต้นเสมอปลายของพี่ฮาร์ทตั้งแต่จีบเวลาแรก ๆ ทำให้ฉันประทับใจมาก ดีใจที่เพื่อนสนิทมีคนดูแลที่ดี และก็อดทึ่งไม่ได้ เพราะฉันเองก็รู้จักพี่ฮาร์ทมานาน ไม่ยักรู้ว่าเขามีมุมแบบนี้ด้วย
"ค่ะ พี่ฮาร์ทขับรถดี ๆ นะคะ" เวลาจึงยิ้มให้เขาจนตาหยี และบอกให้เขาเดินทางปลอดภัย
"ฝากด้วยนะพรีม" พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับและหันมาพูดกับฉัน ฝากฝังแฟนสาวเอาไว้
"ได้ค่ะ"
พอฉันตอบรับ เขาก็เดินจากไป
"พรีมมากับใครเหรอ" เวลาจึงถามฉันขึ้นด้วยความสงสัย คงเพราะปกติเวลาฉันไปไหนมาไหนจะมีพี่พร้อมคอยไปรับไปส่งเสมอ
"ขับรถมาเอง" แต่ครั้งนี้ฉันขับรถมาเอง เพราะพี่พร้อมไม่ว่างนั่นเอง
"อ๋อ" เวลาพยักหน้ารับรู้
"แล้วนี่จะซื้ออะไร" ฉันจึงถามหาขอที่เพื่อนสนิทตั้งใจจะซื้อในวันนี้
"เวลายังไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวัญให้พี่คิน" ซึ่งเวลาก็ส่ายหน้าตอบกลับมาอย่างจนใจ
"เนกไทไหม" ฉันจึงเสนอขึ้น เพราะคิดอะไรไม่ออกเลย
"พี่คินใส่เนกไทที่ไหนล่ะ" แต่เวลากลับทำหน้ายู่ ทำให้ฉันนึกไปถึงพี่ชายเพื่อนสนิทแล้วร้องอ๋อออกมา ปกติพี่คินจะทำงานที่ไซต์งานเสียส่วนใหญ่ ทำให้ไม่มีโอกาสได้ใส่สูทผู้ไทด์เลย
"ก็จริง ถ้าอย่างนั้นก็เดินดูก่อนละกัน" ฉันพยักหน้าเข้าใจ และชวนเพื่อนไปเดินหาดูก่อน แล้วค่อยตัดสินใจ
"อื้ม ไปกันเถอะ" เวลาจับมือฉันแล้วลากให้ฉันเดินตามไป
สวัสดี ฉันพรีม ทุกคนก็น่าจะรู้จักฉันดี ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเวลา
ในตอนนี้ฉันและเพื่อนสนิทกำลังเดินหาซื้อของขวัญให้กับพี่ชายเพื่อน ซึ่งก็คือพี่เวคิณนั่นเอง เพราะใกล้จะถึงวันเกิดของเขาแล้ว
ฉันเองก็เจอกับพี่คินมาตั้งแต่เด็ก เลยกะว่าจะหาซื้อของให้กับเขาเช่นกันในวันนี้