“โอเค” ดีแลนเริ่มตั้งสติ เขาทำทุกอย่างตามขั้นตอน จนในที่สุดขวัญก็มาถึงโรงพยาบาล
“น่าจะต้องรออีกสองชั่วโมงนะคะ ช่องคลอดเปิดแล้วก็จริงค่ะ แต่ยังไม่มากพอ” คุณหมอว่าอย่างงั้น ขวัญพยักหน้ารับทราบอย่างเข้าใจ
“คุณฟงไปทานอะไรก่อนเถอะนะคะ” ขวัญร้องบอกเมื่อเห็นความเครียดความกังวลบนใบหน้าเขา “ไปเถอะค่ะ” ขวัญย้ำและพยาบาลก็สำทับร้องบอกอีกแรง
“ไม่ต้องห่วงนะคะ พยาบาลจะอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่รอจนคุณพ่อกลับมาค่ะ” ดีแลนจึงยอมออกมาอย่างไม่เต็มใจ
“เป็นไงบ้าง” อีวานกับมาร์คที่มารอฟังข่าวทันที ที่ดีแลนโทร.บอก
“อีกสองชั่วโมง”
“เอาน่า...รอมาตั้งสามสิบกว่าปีแล้ว รออีกสองชั่วโมงเอง” อีวานกอดไหล่น้องชายไว้อย่างเข้าใจ และทั้งเขาและมาร์คก็ลากดีแลนไปหาอะไรกิน
“คุณพ่อน่ารักจังเลยนะคะ” พยาบาลที่อยู่เป็นเพื่อนชวนขวัญคุยฆ่าเวลาและลืมความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้
“คุณพยาบาลเห็นว่าเขาน่ารักหรือคะ...ฮาฮาฮา อย่าให้รูปล
