“ขวัญไม่เปิดอ่านข้อความเลย เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า” เมฆนั่งจ้องโทรศัพท์ของตนอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยง ตั้งแต่ที่ตนได้ส่งภาพการแสดง การถูกลักพาตัวไปให้ขวัญได้รู้
ดีแลนแค่เพียงชำเลืองมองเพียงแว็บเดียว ก็ก้มหน้าทำงานต่อ มันช่วยไม่ได้ที่เขาจำต้องมาติดแง็กกับเจ้าเด็กอยากลองของคนนี้ หลังจากที่เขาตกลงทำตามข้อเสนอ ต่างก็จะแยกย้ายกันไป แต่เจ้าเด็กคนนี้
“ผมไม่ได้รู้จักคุณ แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณจะไม่กลับลำ ขืนคุณไปปรากฎตัวให้ขวัญเห็นตอนนี้ ผมไม่กลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะในสายตาขวัญเหรอครับ”
“แล้วจะเอาไง นายอยากให้ฉันเป็นผู้ร้ายฉันก็จัดให้แล้ว แล้วยังอยากจะได้อะไรอีก ทั้งๆที่ฉันไม่มีความจำเป็นที่ต้องทำแบบนี้เลยสักนิด”
“คุณไม่ใช่มาเฟีย คงไม่อยากใช้กำลังขู่เข็นบังคับขวัญหรอกนะครับ” สิ้นคำพูดนี้ ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้เขาจึงไม่พูดอะไรอีกเลย แต่ยอมที่จะอยู่ที่นี่ในสายตาของเจ้าเด็กคนนี้ หึ
