#13

1498 Words

ดวงตากลมค่อยๆพร่าเลือน หรือว่าเมื่อคืนเธอจะฝันไป ฮืออออ ฮือ ร่างบางทรุดลงกับพื้นอย่างคนสิ้นเรี่ยวแรง เสียงร่ำไห้ครั้งใหญ่เป็นครั้งแรก เมื่อรู้ใจตัวเอง “คุณฟง คุณฟง” เสียงสะอื้นดังสลับกับเสียงร้องเรียกหา ถ้ามันเป็นแค่ความฝันเธอก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกเลย ขวัญใช้เวลากว่าชั่วโมงกว่าจะพอทำใจได้กับความจริงที่เกิดขึ้น ร่างบอบบางค่อยๆพยุงตัวเองไปชำระล้างร่างกายอย่างคนสิ้นหวัง ! แต่สิ่งที่สะท้อนอยู่บนกระจกเงานั้นทำให้คิ้วเรียวได้รูปขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ จุดแดงๆ หลายจุดที่ซอกคอขาวและไหปลาร้า ไล่ลงต่ำมาจนถึงเนินอก...มันคืออะไร “นี่เจ้าน้องชาย ป่านนี้แล้วทำไมไม่กลับห้องตัวเองไปสักที” อีวานเอ่ยถามอย่างเสียไม่ได้  “มีงานต้องเคลียร์” “ห้องน้องก็ได้มั้ย” ดีแลน ขยับคอมพิวเตอร์ของตนไปอีกด้านเพื่อที่ตัวเองจะได้นั่งหันหลังให้กับอีวาน อีวานถอนหายใจไม่รู้จะเรื่องอะไรดีระหว่างความอ่อนหัดของน้องชายหรือค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD