เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ควับ! ดีแลนขยับพลิกกายมานอนข้างกาย ดวงตาเข้มฉายความสุขออกมา นอกจากฝ้าเพดานด้านบนแล้วก็ไม่มีใครได้เห็นอีกแล้ว พรึ่บ!!! ขวัญดึงผ้าห่มมาคลุมร่างและกำลังจะหลับไปอีกครั้งในเวลาต่อมา
“ขวัญ กินมื้อเช้ากับยาก่อน” ดีแลนดีดตัวลุกจากเตียงสวมกางเกงอย่างรวดเร็วและเดินไปหยิบถาดอาหารเช้าที่วางไว้มาบนเตียง
ขวัญค่อยๆลุกขึ้นนั่งอย่างเกียจคร้านแต่ก็ไม่ปฎิเสธเพราะเธอต้องกินอย่างที่เขาบอก ดีแลนให้ขวัญกินจนเสร็จก่อน เขาถึงจะกินในส่วนของตัวเอง
“ขวัญนอนนะคะ”
“พึ่งกิน ไปนั่งเอนตรงโน้นดีกว่า หลับไปก็ไม่เป็นไร” ดีแลนชี้ไปที่เตียงเล็กที่ปรับระดับได้ ขวัญพึ่งกินการนอนเลยมันไม่ดี แต่ไปนั่งเอนหลับตรงนั้นได้เพราะไม่ได้นอนลงไปเลย เตียงเล็กที่ปรับระดับได้
ขวัญทำตามเพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะไม่ฟังเขา ดีแลนลุกไปหยิบชุดใหม่มาช่วยสวมให้เธอ ขวัญรับการดูแลจากเขาทุกอย่าง ไม่รู้เพราะเธอเหนื่อยและอยากนอนเร็ว
