บทที่ 4 ความผิดพลาดในค่ำคืนเดียว
1644 Words
บทที่ 4 ความผิดพลาดในค่ำคืนเดียว
ตลอดระยะเวลา 1 เดือนผ่านมา น้ำค้างได้หางานทำทั้งกลางวันและกลางคืน ทำงานจนหามรุ่งหามค่ำ ในตอนกลางวันทำงานที่ร้านอาหาร ตกดึกไปทำงานที่บาร์
ทว่าจำนวนเงินที่หาได้ยังไม่เพียงพอกับค่ารักษาพยาบาล
ของยาย
“เฮ้อ”
เสียงหวานถอนหายใจ พลางปาดเหงื่อเม็ดเล็กซึมผุดออกมาเต็มใบหน้า วันนี้หญิงสาวรู้สึกเหนื่อยมากเป็นพิเศษ บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะเป็นลม ถึงกับต้องคอยจับเก้าอี้เอาไว้ เพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว ไม่ให้ร่างของเธอต้องล้มลง
“น้ำค้าง เป็นอะไรหรือเปล่าจ้ะ หน้าซีดเชียว ไม่สบายหรือเปล่า”
เสียงพิสมัยตำแหน่งผู้ช่วย ผู้จัดการร้านเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็ก มีใบหน้าซีดเผือดราวกับกระดาษ
“มะ ไม่เป็นอะไรค่ะ ยังไหว ยังทำงานได้อยู่ เดี๋ยวพักคงจะหายดีแล้วค่ะ”
เจ้าของใบหน้าสวย พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ทำให้พิสมัยรับรู้ได้ว่า หญิงสาวร่างเล็กตรงหน้า ไม่โอเค แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกลับฝืนตัวเองอยู่ได้
“ไปหาหมอเถอะนะ พักนี้พี่รู้สึกว่าเราจะมีอาการแบบนี้บ่อย ๆ พี่กลัวว่าจะเป็นอะไรไปน่ะสิ ห่วงตัวเองบ้างนะจ้ะ”
“แต่ว่า...”
“ไปหาหมอเถอะนะ ค่าหมอเดี๋ยวพี่ออกให้ งานที่ทำวันนี้พี่จะไม่ตัดค่าแรง โอเคไหม”
“มันจะยุติธรรมกับคนอื่นหรือเปล่าคะ”
น้ำค้างทักท้วง หากคนอื่นรู้เข้าจะว่าหัวหน้างานของเธอไหม เพราะคนอื่นหากมาสาย เข้างานไม่ครบชั่วโมง เงินที่ได้จะไม่เต็มจำนวน
“ยังจะมาห่วงเรื่องนี้อีก เอางี้ไปหาหมอแล้วเอาใบรับรองแพทย์มา เดี๋ยวพี่ทำลาให้ จะได้มีหลักฐาน”
พิสมัยพูดพลางล้วงกระเป๋ากางเกงสแลคสีดำเข้ม หยิบเงินจำนวนหนึ่งส่งให้น้ำค้าง ตั้งแต่น้ำค้างทำงานที่ร้านนี้ เธอไม่เคยลา ไม่เคยมาสาย แถมมีมารยาทที่ดี อีกทั้งหญิงสาวมีอายุไล่เลี่ยกับน้องสาวของพิสมัย ทำให้ผู้ช่วยผู้จัดการร้าน เอ็นดูน้ำค้างเป็นพิเศษ
“น้ำค้างเกรงใจจังเลยค่ะ ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี”
“มาเกรงจงเกรงใจอะไรกัน พี่เป็นผู้ดูแลร้าน รับผิดชอบทุกอย่างภายในร้าน รวมไปถึงดูแลพนักงานด้วย เรื่องแค่นี้ไม่ถือว่าเป็นบุญคุณหรอกจ้ะ”
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะ”
“จ้ะ ถ้าอย่างนั้นก็ไปโรงพยาบาลได้แล้ว เป็นยังไงบ้าง มาบอกพี่นะ”
“โอเคค่ะ”
เรียวปากสีหวานตอบ พร้อมกับคลี่ยิ้มจาง ๆ ใบหน้าของเธอยังคงซีดเผือดไม่หาย
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเดียวกันกับโรงพยาบาลที่คุณยายของน้ำค้าง รักษาอาการป่วยอยู่
“ผลตรวจร่างกาย คนไข้ร่างกายปกติดีนะคะ”
“อย่างนั้นเหรอคะ”
“ค่ะ เท่าที่ฟังคนไข้เล่าให้ฟัง อาการที่เกิดขึ้นอาจจะพักผ่อนน้อย แล้วเกิดภาวัเครียดร่วมด้วยก็ได้ค่ะ แต่ขอถามเรื่องส่วนตัวหน่อยได้ไหมคะ”
“อะไรเหรอคะ”
น้ำค้างเลิกคิ้วถาม พร้อมกับเพ่งมองตัวอักษรในกระดาษที่คุณหมอเขียน
“มีเพศสัมพันธ์ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่คะ”
“คะ?”
เสียงหวานโพล่งออกมาด้วยความตกใจ การที่คุณหมอถามแบบนี้ มันมีผลต่อการรักษาด้วยหรือ
“พูดตามความจริงนะคะ เพราะคนไข้จะได้รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่”
“ 1 เดือนก่อนค่ะ”
“ประจำเดือนล่ะคะ เดือนนี้มาหรือยัง”
“เดือนนี้ยังไม่มาค่ะ”
“ปกติประจำเดือนมาปกติทุกเดือนไหมคะ”
“ก็ปกตินะคะ”
“ค่ะ เท่าที่ดูจากคนไข้เล่ามา มีอาการคลื่นไส้อาเจียน วิงเวียนศีรษะ ประจำเดือนไม่มา เหมือนกับว่าคนไข้จะตั้งครรภ์นะคะ ลองตรวจดูหรือยังคะ”
“อ อะไรนะคะ!!”
“คนไข้ลองตรวจครรภ์ดูก่อนนะคะ สามารถตรวจได้หลังประจำเดือนขาด 3 สัปดาห์ค่ะ”
“นี่คุณหมอกำลังจะบอกฉันว่า ฉันท้องเหรอคะ”
น้ำค้างถามออกมาด้วยความตกใจ ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะไม่เชื่อเท่าไหร่ว่าตัวเองได้ตั้งครรภ์
“ลองไปตรวจดูก่อนนะคะ แต่คนไข้ควรพักผ่อนเยอะ ๆ ก่อนค่ะช่วงนี้ หากไม่ได้ตั้งครรภ์ บางทีอาจเป็นเพราะการพักผ่อนไม่เพียงพอ หรือเกิดจากความเครียดค่ะ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ไม่นานหญิงสาวร่างเล็ก ก็ได้เดินออกจากห้องของคุณหมอมาด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยว เนื้อตัวของเธอสั่นเทาด้วยความกลัว กลัวว่าตัวเองจะท้องจริง ๆ
ถ้าหากว่าเธอท้องจริง ด้วยสถานการณ์การเงินร่อยหรอ
แบบนี้แล้ว มีอีกชีวิตหนึ่งเพิ่มขึ้นมาเกรงว่า ไม่อาจจะเลี้ยงให้ลูกมีชีวิตที่ดีเหมือนเด็กทั่วไปได้ ทางออกสุดท้ายของเธอคงไม่พ้นการทำแท้ง
ปึก ! เสียงร่างของผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่ง ชนไหล่บางจนเซถลาไปทางด้านหลัง
“เดินยังไงของเธอเนี่ย ไม่เห็นเหรอว่าคนอื่นกำลังรีบ
ยืนเหม่ออะไร มีคนตายหรือไง ถึงได้ทำหน้าจมทุกข์แบบนั้น”
เสียงของยี่หวาซึ่งเป็นผู้จัดการสาวสวยทำงานอยู่ในบริษัทของ
หมิงเผิง อีกทั้งยังเป็นเพื่อนบ้านของหมิงเผิงอีกด้วย
“นี่ฉันพูดอ่ะ หูตึงหรือไง”
ยี่หวาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ใบหน้าหวานง้ำงอ เพราะหญิงที่อยู่ด้านหน้าทำเป็นไม่สนใจ ซึ่งยี่หว่าไม่ได้อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับหญิงสาวตรงหน้าสักเท่าไหร่ เนื่องจากเธอได้ยินมาว่าหมิงเผิง คนรักของเธอฟื้นแล้ว ไม่เช่นนั้นล่ะก็คงจะหาเรื่องคนตัวเล็กด้านหน้าไปแล้ว
ในขณะเดียวกันน้ำค้างที่ได้ยิน ผู้หญิงด้านหน้าพูดจาเสียงดัง ทำให้เจ้าของใบหน้าสวยหลุดจากภวังค์ รีบโค้งศีรษะเพื่อเป็นการขอโทษเธอในทันที ทว่าดูเหมือนจะไม่ทัน เพราะผู้หญิงคนนั้นเดินจากไปหลายก้าวแล้ว
เป็นเวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง เวลาประมาณบ่าย น้ำค้างแวะร้านขายยาเพื่อซื้อที่ตรวจครรภ์มาจำนวน 2 ชุด ก่อนจะมาหาเจ้หยาด
ที่บาร์
วันนี้น้ำค้างตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้หยาดฟังว่าคืนนั้นเธอได้หายไปที่ไหน และได้เกิดความอัปยศอะไรในชีวิตบ้าง
ปึก!
ร่างบอบบางวางที่ตรวจครรภ์จำนวนสองอัน ก่อนจะทิ้งตัว นอนฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะ โดยมีเจ้หยาดซึ่งเป็นที่ปรึกษา นั่งทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก มองร่างเจ้าของร่างเล็กด้วยความสงสารจับใจ ใจหนึ่งก็โทษตัวเองไปด้วย หากวันนั้นไม่ขอร้องน้ำค้างให้ทำงานแทน เรื่องทุกอย่างมันคงไม่ลงเคยแบบนี้
“ขึ้นสีแดงทั้งสองอัน...ท้องจริง ๆ น้ำค้างเอ้ย”
“....!!”
เรียวปากสีหวาน ไร้คำที่จะเอื้อนเอ่ย ก่อนจะมาได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ตัวเองไม่ได้ท้อง ทว่าผลที่ออกมามันกลับไม่เป็นดังคาด
คิดไม่ถึงว่าการที่พลาดมีอะไรกับผู้ชายแค่ครั้งเดียว ผลมันจะ
ลงเอยแบบนี้ ได้แต่นึกเสียใจในภายหลัง ถ้าหากว่าเธอกินยาคุมฉุกเฉินได้ทันเวลา บางทีผลลัพธ์ที่ออกมา อาจจะต่างกันออกไป
“จะเอายังไงต่อล่ะ”
เจ้หยาดถามอีกครั้ง ส่วนน้ำค้างที่นอนฟุบหน้าอยู่ ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมา แล้วพูดว่า
“น้ำค้างคิดว่าจะเอาเด็กออกค่ะ แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่ามันจะเป็นตราบาปไปตลอดชีวิต หากเก็บเด็กเอาไว้ ด้วยฐานะของน้ำค้างเองแล้ว เกรงว่าจะให้ลูกเกิดมาลำบากค่ะ”
“เจ้เคารพการตัดสินใจของเรานะน้ำค้าง แต่ถ้าเกิดเราเก็บเด็กไว้ เจ้จะช่วยเลี้ยงเอง เจ้ไม่มีลูก ไม่มีครอบครัว ไม่มีภาระอะไร เจ้สามารถเลี้ยงลูกของเราได้นะ อีกอย่างเรื่องวันนั้นอาจจะเป็นเพราะเจ้ด้วยที่ขอให้น้ำค้างทำงานแบบนั้น”
“ขอบคุณค่ะเจ้ ที่น้ำค้างมาวันนี้คือจะขอลาออกค่ะ”
“แล้วคิดหรือยังว่าจะไปทำงานอะไรต่อ คุณยายต้องผ่าตัด ใช้เงินเยอะไม่ใช่หรือ”
“น้ำค้างยื่นใบสมัครงานไปบริษัทเอ็มพีกรุ๊ปค่ะ เขานัดสัมภาษณ์วันพรุ่งนี้ ถ้าหากว่าได้ทำงาน จำนวนเงินมันก็เท่ากับทำร้านอาหารในตอนกลางวันและตอนกลางคืนเลยค่ะ”
“เพราะลูกในท้องด้วยใช่ไหม”
“เป็นอีกเหตุผลหนึ่งค่ะเจ้ ตอนนี้สุขภาพของน้ำค้างไม่ค่อยดีเท่าไหร่กลัวว่าจะทำงานได้ไม่เต็มที่ น้ำค้างเลยเลือกที่จะทำงานเดียวแต่เงินเทียบเท่าทำ 2 งานค่ะ”
“โอเค เจ้รับปากจ้ะ แต่ติดต่อเจ้มาบ้างนะ หากเงินรักษายายไม่พอ มายืมเจ้ก่อนก็ได้”
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะเจ้ หากไม่พอจริง ๆ เรื่องยืมเงิน น้ำค้างจะเก็บไว้เป็นตัวเลือกสุดท้ายค่ะ ขอสู้ด้วยตัวเองดูก่อน”
“จ้ะ ๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะจ้ะ ถ้าหากคิดว่าไม่ทำแท้ง ก็เลือกทานอาหารดี ๆ เผื่อลูกในท้องด้วยนะ ดูสิ ผอมกะร่องกะแร่งแบบนี้ ลูกจะได้สารอาหารอะไรไปบ้าง”
“รับทราบค่ะ”เสียงหวานตอบ พลางคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ
“ดีมากจ้ะ อย่าลืมเจ้นะ กลับมาหากันบ้าง อย่าลืมพักผ่อนเยอะ ๆ ด้วยล่ะ”
“ค่ะเจ้ ถ้าอย่างนั้นน้ำค้าง ขอลานะคะ”
เจ้าของใบหน้าสวยพยักหน้า ก่อนจะยกมือขึ้นมาไหว้ผู้มีพระคุณ จากนั้นเข้าไปสวมกอด เจ้หยาดที่มีร่างกายบึกบึน ประดุจเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
เหมือนน้ำค้างจะได้คำตอบในใจแล้ว ว่าจะเก็บเด็กเอาไว้ เพราะถึงอย่างไร เธอตั้งมั่นเอาไว้แล้วว่า จะพยายามเลี้ยงเด็กที่เกิดมาให้ดีที่สุด
- Writer
