บทที่ 13 ความสงสัย
เวลา 21.00 น.
“เป็นไง ชอบที่นี่ไหม”
เสียงเจ้หยาดถามน้ำค้างในขณะที่เธอกำลังใช้มือบางปาดเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ซึมผุดออกมาตามใบหน้า เนื่องจากการจัดย้ายของภายในห้องให้ดูเป็นระเบียบ โชคดีที่ของมีไม่เยอะเท่าไหร่ ไม่อย่างนั้นคงกินเวลาไปอีกหลายชั่วโมง
"ชอบค่ะ ดีกว่าบ้านของน้ำค้างเยอะเลย ขอบคุณเจ้
มาก ๆ เลยนะคะ"
“พอ ๆ ไอ้คำว่าขอบคุณเนี่ยเก็บไว้บ้างเถอะ จะขอบคุณทุกชั่วโมงเลยหรือไง”
“ค่ะเจ้ ก็น้ำค้างไม่รู้จะตอบแทนเจ้ยังไงแล้วนี่คะ ”
“ถ้าไม่รู้จะตอบแทนยังไง ก็ทำอาหารมาส่งเจ้ที่บาร์
บ่อย ๆ สิ ตอนเย็น ๆ น่ะ บอกเลยว่าอาหารแถวนั้นไม่ถูกปากเท่ากับน้ำค้างทำหรอก”
“ได้สิคะเจ้ เรื่องแค่นี้เอง”
“เจ้ว่าแล้วน้ำค้างต้องตกลง ของทุกอย่างเจ้ให้คนเตรียมไว้ให้ในตู้เย็นแล้วนะ”
“โห เจ้เหมือนเตรียมพร้อมไว้ให้น้ำค้างหมดเลย ขะ..ขอบ”
“เอ๊ะ พึ่งจะพูดอยู่หยก ๆ ว่าไม่ให้ขอบคุณแล้ว”
เจ้หยาดยกมือขึ้นมา
