@ร้านยาดองริมชายหาด
ไม่ชอบ ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกเหมือนผมกำลังทำผิด แล้วต้องแอบซ่อนความผิดนั้นไว้ ผมจะเป็นลูกผู้ชายยังไง ในเมื่อความผิดของตัวเองยังรับผิดชอบไม่ได้เลย หรือผมไม่ควรให้มันเกิดขึ้นตั้งแต่แรกนะ ความสัมพันธ์ที่มันผิดแบบนี้ ทำไมผมถึงไม่รู้จักหักห้ามใจตัวเอง ทำไมผมถึงไม่ปล่อยให้กำแพงที่ผมสร้างไว้ยังอยู่นะ ผมปล่อยให้ตัวเองทำลายมันออกมาทำไม
“กินอะไรนักหนาเหล้าอะ เฮ้ออออ เครียดแล้วมาที่นี่ทุกทีไม่ได้นะ ลำบากฉันมาคอยคุมความประพฤติ เวลาแกเมาทีไร นิสัยไม่ดี” แว่นมองผมที่กำลังนั่งกินยาดองที่จางอย่างกับน้ำเปล่า แกคิดว่าฉันจะเมาเพราะเหล้าจาง ๆ แบบนี้รึไง
“เครียดหน่ะ”
“เครียดอะไรนักหนา ปกติในบรรดาคนพวกไม่ปกติ แกสติดีสุด ทำไมถึงเครียดได้”
“เพราะความผิดมันอัดอั้นในใจมั้ง” ผมกระดกเหล้าจาง ๆ เข้าปาก มันไม่ได้ใจเลย ผมเลยลากไหที่ใส่เหล้าหมักของไอ้แว่นมากอดเอาไว้ เพื่อจะได้ตักกินเ
