When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
อุล Say:: “หนูกลับมาได้ยังไงคะ” “ฉันแบกเธอกลับมาไงถามได้ ไปคุกเข่าสำนึกผิดซะ ถ้าเมื่อวานฉันไปไม่ทัน เธอคงถูกลากไปแล้ว” ผมมองเธออย่างคาดโทษ ว่าสิ่งที่เธอทำ ผมไม่ปลื้ม เธอจะดื้อกับใครก็ได้แต่ไม่ใช่ผม “จะช่วยมาทำไม ตัวเองไม่ได้สนใจกันสักหน่อย” เสียงบ่นเบา ๆ ทำให้ผมต้องถอนหายใจออกมา ดื้อ!!!! “ฉันต้องสนใจขนาดไหนถึงจะสมใจเธอ เช้าทายา ดึกก็ไปตามหา ยังไม่พอรึไง โลภมากจริง ๆ” ผมงอแงใส่เธอบ้างได้ไหม ทำไมผมต้องคอยตามใจเธอตลอด ทำผมเดือดร้อนแล้วมาบ่นใส่ผมได้เหรอ ผมใจดีจนเธอเคยตัวสินะ เธอทำผมนอนไม่หลับเลยทั้งคืนนนนน คิดว่าผมหงุดหงิดไม่เป็นเหรอ “สนใจ สนใจ สนใจ สนใจแค่หนูคนเดียวไง!!!!!” “โลภ” “ไม่โลภแต่รักเว้ยยยยย” แล้วหญิงสาวก็โพล่งขึ้นมา มันทำเอาผมตกใจมาก หัวใจเต้นตุบ ๆ เลย ยัยนี่มันหน้าด้านไปแล้ว ผมเป็นผู้ชายนะ “กลับบ้านไปเลยไป!!!!” ผมพยายามหลบสายตาที่พยายามจับจ้องหน้าผมไม่ยอมหยุด อะไรของเธอเนี