"อืออ ..." ช่วงสายของวันหยุด กะเพราค่อยๆ ลืมตาขึ้นหลังจากที่นอนร้องไห้จนหลับไปเมื่อคืน เธอจำได้ว่าเกรย์อุ้มเธอเข้ามาวางไว้บนเตียงหลังจากนั้นก็ผล็อยหลับไป
กะเพราปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง พลิกตัวเข้าหาแผงอกแกร่งอบอุ่นของใครบางคน กลิ่นกายเฉพาะตัวของเจ้าของแผงอกแกร่งทำให้เธอรู้สึกสบายใจจนเธอกำลังจะผล็อยหลับไปอีกครั้ง แต่ .....!!!!
"ใครวะ!!" กะเพราเด้งตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อเธอจำได้ว่าเธอนอนคนเดียวไม่ได้อยู่กับใคร แล้วเจ้าของแผงอกแกร่งที่ให้เธอหนุนนอนเมื่อครู่เป็นใคร
หมับ!!!
ข้อมือเล็กถูกดึงรั้งด้วยฝ่ามือหนาเพียงข้างเดียวของใครบางคน กะเพราค่อยๆ หันหน้ากลับไปมองช้าๆ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"
"ไอ้เกรย์ ไอ้คนบ้า นายมาทำอะไรบนเตียงของฉัน!!!"
กะเพราสะบัดมือฟาดงวงฟาดงาใส่แผงอกแกร่ง และหน้าท้องแกร่งของเกรย์เต็มแรงจนคนที่ถูกกระทำเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด
"หยุดโวยวายก่อนได้ไหม"
เกรย์หยัดกายลุกขึ้นนั่ง
